Euzebiusz Smolarek – Wikipedia, wolna encyklopedia

Euzebiusz Smolarek
Ilustracja
Euzebiusz Smolarek (2011)
Data i miejsce urodzenia

9 stycznia 1981
Łódź

Wzrost

178 cm

Pozycja

pomocnik, napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
0000–1993 VV Spirit
1993–2000 Feyenoord
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2000–2005 Feyenoord 68 (12)
2005–2007 Borussia Dortmund 81 (25)
2007–2009 Racing Santander 34 (4)
2008–2009 Bolton Wanderers (wyp.) 12 (0)
2009–2010 AO Kawala 15 (3)
2010–2011 Polonia Warszawa 23 (7)
2011–2012 Al-Khor 10 (3)
2012 ADO Den Haag 12 (2)
2012–2013 Jagiellonia Białystok 20 (4)
W sumie: 275 (60)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2002–2010  Polska 47 (19)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2014 Feyenoord (juniorzy)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Inne nagrody
Piłkarz Roku w Polsce
złoto 1. miejsce
2005
złoto 1. miejsce
2006
złoto 1. miejsce
2007
Strona internetowa

Euzebiusz Łukasz Smolarek znany również jako Ebi (ur. 9 stycznia 1981 w Łodzi) – polski piłkarz, który występował na pozycji pomocnika lub napastnika i działacz piłkarski. Syn Włodzimierza Smolarka.

W latach 2002–2010 reprezentant Polski w piłce nożnej. Uczestnik Mistrzostw Świata 2006 oraz Mistrzostw Europy 2008.

Wychowanek Feyenoordu, z którym w sezonie 2001/02 sięgnął po Puchar UEFA. Następnie zawodnik takich klubów jak: Borussia Dortmund, Racing Santander, Bolton Wanderers, AO Kawala, Polonia Warszawa, Al-Khor, ADO Den Haag czy Jagiellonia. W latach 2005, 2006 i 2007 zwycięzca plebiscytu tygodnikaPiłka Nożna” w kategorii Piłkarz Roku (jako pierwszy polski piłkarz w historii, uczynił to trzy razy z rzędu)[1]. Laureat Wiktora 2007 w kategorii Najpopularniejszy sportowiec. Od 4 kwietnia 2019 prezes zarządu Polskiego Związku Piłkarzy[2].

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Życiorys Euzebiusza Smolarka został w głównej mierze ukształtowany przez sportową karierę jego ojca, Włodzimierza, który w lipcu 1986 – po zakończeniu turnieju finałowego Mistrzostw Świata – przeszedł z Widzewa Łódź do Eintrachtu Frankfurt. Do Niemiec wyemigrował z żoną oraz obydwoma synami – starszym Mariuszem oraz pięcioletnim Euzebiuszem. We Frankfurcie rozpoczęła się przygoda z piłką nożną młodego Euzebiusza, bowiem podjął on treningi w dziecięcym zespole klubu ojca.

Feyenoord

[edytuj | edytuj kod]

Jego pasja nabrała rozpędu w czerwcu 1988, gdy Smolarek senior przeprowadził się do Holandii, by reprezentować barwy Feyenoordu. Do jego szkółki piłkarskiej rodzice zapisali również Ebiego, który z racji odziedziczonego talentu czynił regularne postępy. Dlatego też został on dość wcześnie wypożyczony do filialnego zespołu Feyenoordu – Spirit uit Ouderkerk aan den IJssel. Również tam szybko zwrócił na siebie uwagę trenerów i w sezonie 2000/2001 znalazł się w kadrze I drużyny seniorskiej Feyenoordu Rotterdam, zdobywając z nim wicemistrzostwo kraju. Ceniony za wyszkolenie techniczne i waleczność, jako szesnastolatek dostał propozycję gry w holenderskiej młodzieżówce, ale ostatecznie zdecydował się reprezentować barwy Polski.

Po niezwykle udanym premierowym sezonie w profesjonalnym futbolu – w którym dodatkowo zadebiutował w europejskich pucharach (zarówno w Lidze Mistrzów, jak i Pucharze UEFA) – nieźle rozpoczął również kolejny, stale umacniając swą pozycję w zespole. Jednak w marcu 2002 nieszczęśliwie doznał skomplikowanej kontuzji kolana, która wyeliminowała go z gry przez 15 miesięcy. Z tego powodu nie dane mu było wystąpić w zwycięskim (3:2) dla Feyenoordu finale Pucharu UEFA sezonu 2001/2002 na De Kuip przeciwko Borussii Dortmund, jednak swój wkład w ów sukces niewątpliwie posiadał. Dodatkowo, w kwietniu 2002 został zdyskwalifikowany na 6 miesięcy przez UEFA za rzekome zażywanie marihuany (winy mu jednak nigdy nie udowodniono). Absencja spowodowana karnym zawieszeniem pokryła się z niemożnością gry z racji urazu, jednak po powrocie na boisko nie udało mu się odzyskać formy. Z tego powodu cały sezon 2002/2003 może uznać za najbardziej nieudany w swej karierze.

Kolejne kluby

[edytuj | edytuj kod]

W kolejnym sezonie wiodło mu się o wiele lepiej, Ebi okazał się bowiem jednym z najlepszych strzelców w swojej drużynie. Odejście Berta van Marwijka ze stanowiska szkoleniowca Feyenoordu oznaczało jednak dla Smolarka początek kryzysu. Dlatego 18 stycznia 2005 został bezgotówkowo wypożyczony na pół roku (do końca sezonu 2004/2005) do Borussii Dortmund (ściągnął go tam van Marwijk). 24 sierpnia 2007 został za 4,8 mln euro wytransferowany z Borussii do Racingu Santander. Zadebiutował w nim już 26 sierpnia 2007 bezbramkowo zremisowanym meczem z FC Barcelona (wszedł na boisko w 55 min. zmieniając Ivana Bolado, a już w 67 min. ujrzał czerwoną kartkę). 7 października 2007 zdobył swego pierwszego gola w barwach tego klubu, w spotkaniu przeciwko Real Valladolid (na 1:0) i był to pierwszy gol Polaka w lidze hiszpańskiej od czasu trafienia Wojciecha Kowalczyka – 22 czerwca 1997.

W wyniku zmian personalnych w hiszpańskim klubie w lecie 2008 roku Ebi, musiał szukać nowego klubu. Początkowo krążyły plotki o jego transferze do Wisły Kraków, także klubów z Francji, Rosji, Grecji, Portugalii czy Anglii, a w tym takie zespoły jak SL Benfica czy Olympiakos SFP. Podjął on jednak rozmowy z francuskim klubem Toulouse FC, której warunki nie zostały zaakceptowane przez polskiego zawodnika. 30 sierpnia 2008 roku Ebi został wypożyczony na 12 miesięcy do angielskiego klubu Bolton Wanderers. Początkowo do Racingu w zamian za Smolarka miał trafić Portugalczyk Ricardo Vaz Tê, jednak pozostał on w angielskim klubie. Sezon 2008/2009 był bez wątpienia jednym z najgorszych sezonów Ebiego w całej karierze. W Boltonie grał bardzo mało, tylko raz wystąpił w podstawowej jedenastce, większość meczów rozpoczynał z ławki rezerwowych, a nawet na niej często brakowało dla niego miejsca. 10 sierpnia 2009 roku klub doszedł do porozumienia z piłkarzem w sprawie rozwiązania kontraktu[3].

Po odejściu Polaka z Racingu pojawiły się oferty m.in. z niemieckiego Hamburgera SV. 14 grudnia związał się dwuipółletnią umową z greckim AO Kawala[4]. W AO Kawala zadebiutował 5 stycznia 2010 roku w zremisowanym meczu z Levadiakosem. Pierwsze bramki dla „Niebieskich Argonautów” strzelił 14 lutego w meczu z Panathinaikosem Ateny. W dniu 25 lipca 2010 roku rozwiązał kontrakt.

Polonia Warszawa

[edytuj | edytuj kod]
Euzebiusz Smolarek i Andrius Skerla

27 lipca 2010 Smolarek po przejściu badań medycznych podpisał dwuletni kontrakt z Polonią Warszawa[5]. 6 sierpnia 2010 roku Smolarek zadebiutował w wygranym przez Polonię meczu z górnikiem Zabrze (2:0), zmieniając w 75 minucie meczu Daniela Gołębiewskiego. 13 sierpnia 2010 roku w spotkaniu derbowym z Legią Warszawa Smolarek strzelił swojego pierwszego gola w polskiej Ekstraklasie. Potem zdobywał jeszcze bramki w spotkaniach z Zagłębiem Lubin i Ruchem Chorzów. Po obiecującym początku Ebiego dopadł kryzys formy. Trzy gole zdobyte w rundzie jesiennej Ekstraklasy nie satysfakcjonowały prezesa Polonii Warszawa Józefa Wojciechowskiego. Okres przygotowawczy do rundy wiosennej piłkarz przepracował solidnie. Zdobywał bramki w meczach sparingowych, jednak po słabym początku rundy rewanżowej nowy trener zespołu Piotr Stokowiec zdecydował o przeniesieniu piłkarza do juniorskiej drużyny klubu, występującej w rozgrywkach Młodej Ekstraklasy. Jednakże po krótkim pobycie na ławce trenerskiej Piotra Stokowca nowym trenerem Polonii został Jacek Zieliński, który z powrotem przywrócił Euzebiusza Smolarka do seniorskiej drużyny. Po sezonie 2010/2011 nie porozumiał się z prezesem Józefem Wojciechowskim co do zarobków, dlatego został zesłany do tzw. „Klubu Kokosa”. Pod koniec lipca 2011 rozwiązał kontrakt z warszawskim klubem.

Al-Khor

[edytuj | edytuj kod]
Smolarek w barwach Al-Khor

Tydzień po opuszczeniu Polonii[6], Smolarek podpisał dwuletni kontrakt z katarskim Al-Khor[7]. W 10 meczach rundy jesiennej zdobył trzy bramki. Na początku stycznia kontrakt Smolarka został rozwiązany za porozumieniem stron[8]. Piłkarz rozpoczął poszukiwania nowego klubu. Wyjechał do Turcji na zgrupowanie Uralu Swierdłowska Oblast, jednak strony nie doszły do porozumienia w sprawie długości ewentualnej umowy[9].

ADO Den Haag

[edytuj | edytuj kod]

31 stycznia 2012 w ostatnim dniu zimowego okna transferowego piłkarz podpisał kontrakt z holenderskim ADO Den Haag. Był to tym samym powrót Smolarka do ligi holenderskiej po 7 latach. Zadebiutował w nim 8 lutego 2012 roku – w przegranym 0:6 meczu z AZ Alkmaar wszedł na boisko w 68 minucie[10]. 7 marca za porozumieniem stron Smolarek rozwiązał kontrakt z klubem z siedzibą w Hadze. W letnim okienku transferowym brał udział w testach w kolejnym holenderskim zespole NAC Breda.

Jagiellonia Białystok

[edytuj | edytuj kod]

12 września 2012 Euzebiusz Smolarek związał się rocznym kontraktem z Jagiellonią Białystok[11]. W czerwcu 2013 poinformowano o odejściu zawodnika z klubu[12].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]
Ebi Smolarek (z lewej) podczas meczu Polska – USA (1:0) w Kaiserslautern (1 marca 2006).
Smolarek podczas meczu Polska – Kostaryka (2:1) na Mistrzostwach Świata w 2006 roku.

Już od najwcześniejszego dzieciństwa Smolarek junior marzył o grze w reprezentacji Polski, na co wpływ miała przede wszystkim gra jego ojca w narodowych barwach i liczne sukcesy, które odnosił wraz z kadrą. By mieć szanse zrealizowania swych pragnień Ebi jako nastolatek odmówił KNVB występów w reprezentacji Holandii.

Swe pierwsze powołanie do zespołu biało-czerwonych otrzymał od Jerzego Engela na towarzyskie spotkanie przeciwko Irlandii Północnej w cypryjskim Limassol. Debiut w kadrze udało się zaliczyć już za pierwszym razem, bowiem 13 lutego 2002 na stadionie Tsirion Athlitiko Kentro wszedł na boisko w wygranym 4:1 meczu właśnie przeciwko popularnym Norn Iron (35 dni po 21 urodzinach). Mimo sporej hermetyczności ówczesnej drużyny narodowej i zaledwie jednego w niej występu miał szanse znalezienia się w 23-osobowej kadrze na finały Mistrzostw Świata 2002, jednak uniemożliwiła to – doznana w marcu – przewlekła kontuzja kolana.

Na kolejne powołanie przyszło mu czekać ponad 2 lata – do 31 marca 2004, gdy obowiązki selekcjonera pełnił już Paweł Janas. To właśnie dzięki niemu dostał możliwość udziału w swej pierwszej wielkiej imprezie, otrzymując nominację na finały Mistrzostw Świata 2006, będąc zarazem jednym z liderów ekipy. Wcześniej zdobył dla biało-czerwonych swego premierowego gola – 3 września 2005 na chorzowskim Stadionie Śląskim w meczu eliminacji MŚ'2006 przeciwko Austrii.

Podczas mundialu zagrał we wszystkich 3 meczach, jednak Polacy odpadli już po fazie grupowej. W związku z tym Janasa na stanowisku trenera zastąpił Leo Beenhakker, którego Smolarek doskonale znał z Feyenoordu. 11 października 2006 w wygranym 2:1 spotkaniu eliminacji Mistrzostw Europy 2008 z Portugalią strzelił 2 gole, stając się „ojcem triumfu”, ulubieńcem polskich kibiców i niekwestionowaną gwiazdą zespołu. Swój kunszt potwierdził 13 października 2007, zaliczając w przeciągu zaledwie 9 minut pierwszy klasyczny hat-trick dla reprezentacji i dając jej wygraną 3:1 w niezwykle ważnym pojedynku z Kazachstanem. 17 listopada 2007 dwie bramki Ebiego dały Polsce zwycięstwo 2:0 nad Belgią i przypieczętowały pierwszy w historii awans do finałów Mistrzostw Europy.

Podczas finałów Euro 2008 Ebi zagrał we wszystkich trzech meczach, lecz nie zdobył żadnej bramki, a Polska odpadła już w fazie grupowej zdobywając tylko jeden punkt w meczu z Austrią (1:1). Po meczu ze Słowenią 9 września 2009 Ebi długo nie występował w kadrze przez swoje problemy klubowe. Po kilku występach w polskiej ekstraklasie Franciszek Smuda 23 sierpnia 2010 roku znowu powołał Smolarka do kadry narodowej na mecze towarzyskie z Ukrainą i Australią.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

W 2014 roku przez kilka miesięcy był trenerem jednej z grup młodzieżowych Feyenoordu[13].

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]
Ebi w barwach Polonii Warszawa w meczu z Lechem Poznań (10 listopada 2010).

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Stan na 12 sierpnia 2013.

Klub Sezon Liga Liga Puchary krajowe Puchary europejskie Suma
Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki
Feyenoord 2000/01 Eredivisie 25 3 0 0 0 0 25 3
2001/02 19 2 0 0 7 0 26 2
2002/03 0 0 0 0 0 0 0 0
2003/04 21 7 0 0 0 0 21 7
2004/05 (j) 3 0 0 0 0 0 3 0
W sumie 68 12 0 0 7 0 75 12
Borussia Dortmund 2004/05 Bundesliga 15 3 0 0 0 0 15 3
2005/06 34 13 1 0 0 0 34 13
2006/07 30 9 2 0 0 0 30 9
2007/08 (j) 2 0 1 1 0 0 3 1
W sumie 80 25 4 1 0 0 84 26
Racing Santander 2007/08 Primera Division 34 4 5 2 0 0 39 6
Bolton Wanderers 2008/09 Premier League 12 0 1 1 0 0 13 1
AO Kawala 2009/10 Super League 15 3 1 0 0 0 16 3
Polonia Warszawa 2010/11 Ekstraklasa 23 7 3 0 0 0 26 7
Al-Khor 2011/12 Q-League 12 4 1 1 0 0 13 5
ADO Den Haag 2011/12 Eredivisie 12 2 0 0 0 0 12 2
Jagiellonia Białystok 2012/13 Ekstraklasa 20 4 3 1 0 0 23 5
Ogółem 268 57 18 7 7 0 293 64

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]
Ebi Smolarek salutuje, wykonując charakterystyczną dla siebie cieszynkę po zdobyciu bramki (2010).

Klubowe

[edytuj | edytuj kod]

Feyenoord

Indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest jednym z dwóch synów Zdzisławy i Włodzimierza Smolarka. Ma brata Mariusza. Jest żonaty z Holenderką Thirzą van Giessen. Mają dwóch synów: Meesa i Faasa[14].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Smolarek Piłkarzem Roku, wyróżnienie dla Beenhakkera. wiadomosci24.pl. [dostęp 2009-12-15]. (pol.).
  2. Euzebiusz Smolarek został nowym Prezesem Zarządu Polskiego Związku Piłkarzy. [online], Polski Związek Piłkarzy, 4 kwietnia 2019 [dostęp 2019-04-09] (pol.).
  3. Smolarek rozwiązał kontrakt z Racingiem. 90minut.pl. [dostęp 2009-12-15]. (pol.).
  4. Euzebiusz Smolarek w AÓ Kavála. 90minut.pl. [dostęp 2009-12-15]. (pol.).
  5. Euzebiusz Smolarek piłkarzem Polonii. Polonia Warszawa, 2010-07-27. [dostęp 2010-07-27]. (pol.).
  6. Smolarek zagra w Katarze. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. Sport.pl, 2011-08-05. [dostęp 2012-01-26]. (pol.).
  7. Robert Błoński: Euzebiusz Smolarek: Oferta z Kataru? Nie do odrzucenia. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. Sport.pl, 2011-08-05. [dostęp 2012-01-26]. (pol.).
  8. Ebi Smolarek: Obie strony chciały rozwiązać umowę. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. Sport.pl, 2012-01-26. [dostęp 2012-01-26]. (pol.).
  9. Smolarek negocjuje z rosyjskim zespołem. wp.pl. [dostęp 2012-01-27]. (pol.).
  10. AZ gromi w Hadze, debiut Smolarka. eredivisie.pl. [dostęp 2012-02-12].
  11. Smolarek oficjalnie w Jagiellonii. jagiellonia.pl. [dostęp 2012-09-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-04)].
  12. Euzebiusz Smolarek odchodzi z Jagiellonii. 90minut.pl. [dostęp 2013-11-16].
  13. Maciej Kmita: Euzebiusz Smolarek zakończył karierę. Będzie pracował w Feyenoordzie Rotterdam. sportowefakty.pl, 2014-07-28. [dostęp 2015-09-05]. (pol.).
  14. Sebastian Staszewski, Ebi Smolarek: Zawaliłem Euro, ale dziś niczego nie żałuję. Oto moja spowiedź, „Polskatimes.pl” [dostęp 2017-04-08] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]