Flotylla – Wikipedia, wolna encyklopedia

Flotylla – związek taktyczny mający w swoim składzie dywizjony i (lub) grupy okrętów jednej albo różnych klas oraz jednostki brzegowe. Flotylla okrętów składać się może z jednorodnych lub różnorodnych sił^[1]. Jest odpowiednikiem dywizji w Wojskach Lądowych oraz Siłach Powietrznych.

Także – większa grupa statków dowolnego typu (rybackich, jachtów, okrętów wojennych...) płynących razem^[2]. Termin pochodzący z języka hiszpańskiego^[3][4].

Flotylla, będąca największą częścią floty, składa się z brygad oraz dywizjonów okrętów. Liczba brygad może wynosić 2–4, a dywizjonów 4–12. Siły stanowią jednostki pływające jednej klasy (np. niszczyciele, okręty podwodne) lub podobnego przeznaczenia (np. okręty uderzeniowe, obrony przeciwminowej, czy rzeczne). Zazwyczaj każda flota zawiera 2–4 flotylle.

W Polsce istniały następujące flotylle okrętów

• Flotylla Wiślana w Toruniu (1918–1924);
• Flotylla Rzeczna Marynarki Wojennej w Pińsku (1922–1939);
• Flotylla Trałowców w Gdyni (1946–1947);
• Flotylla Okrętów Desantowych w Świnoujściu (1956–1965);
• 9 Flotylla Obrony Wybrzeża w Helu (1965 do 28 grudnia 2006).

Obecnie w skład polskiej Marynarki Wojennej wchodzą flotylle okrętów

• 3 Flotylla Okrętów w Gdyni (od 1971);
• 8 Flotylla Obrony Wybrzeża w Świnoujściu (od 1965).

• Krzysztof Ligęza, Rafał Miętkiewicz, Krzysztof Gawrysiak: Działania sił morskich. Taktyka marynarki wojennej - zarys problemu. Gdynia: Akademia Marynarki Wojennej, 2018. ISBN 978-83-948860-8-0.