Fotokataliza – Wikipedia, wolna encyklopedia
Fotokataliza – zmiana szybkości reakcji chemicznej lub jej inicjacji w wyniku działania promieniowania UV, promieniowania widzialnego lub podczerwieni, w obecności substancji (fotokatalizatora), która absorbuje światło i jest zaangażowana w przemiany chemiczne reagentów[1]. W procesie wykorzystywane są najczęściej tlenki metali z grupy półprzewodników typu, takie jak tlenek cynku (ZnO), tlenek wolframu(VI) (WO
3), tlenek tytanu(IV) (TiO
2), tytanian strontu (SrTiO
3), wanadan bizmutu (BiVO
4), jak również siarczki (CdS, ZnS), a także związki węgla, np. grafitowy azotek węgla (g-C
3N
4) lub związki metaloorganiczne[2][3].
- Podział ze względu na fazę
Można wyróżnić dwa rodzaje fotokatalizy:
- homogeniczną – kiedy fotokatalizator znajduje się w tej samej fazie termodynamicznej co substraty (np. jest razem z substratami rozpuszczony w układzie)
- heterogeniczną – kiedy katalizator znajduje się w innej fazie termodynamicznej niż jeden lub wszystkie substraty (np. fotokatalizator jest osadzony na powierzchni ciała stałego)
Aby zaszła reakcja fotokatalityczna, konieczne jest wzbudzenie półprzewodnika, które następuje w wyniku absorpcji kwantu promieniowania hν o energii równej lub wyższej niż szerokość jego przerwy energetycznej (Eg). Warunkiem zainicjowania procesu fotokatalitycznego jest zatem spełnienie warunku hν ≥ Eg. Na skutek wzbudzenia następuje przeniesienie elektronu z pasma walencyjnego (EVB) do pasma przewodnictwa (ECB), generując odpowiednio wzbudzony elektron (e–) oraz nieobsadzony poziom energetyczny, zwany dziurą elektronową (h+). Powstałe nośniki ładunków w wyniku oddziaływań kulombowskich mogą migrować na powierzchnię fotokatalizatora i brać udział w reakcjach redoks z cząsteczkami wody, anionami hydroksylowymi, tlenem cząsteczkowym oraz związkami nieorganicznymi i organicznymi. Na skutek tych reakcji generowane są reaktywne formy tlenu, m.in. rodniki hydroksylowe (•
OH), anionorodniki ponadtlenkowe (O•−
2) oraz tlen singletowy (1O2), odpowiedzialne (obok elektronów i dziur) za przebieg reakcji fotokatalitycznej[4].
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]- Otrzymywanie wodoru poprzez fotokatalityczny rozkład wody[5] z wykorzystaniem wydajnego fotokatalizatora w zakresie ultrafioletu na bazie tantalanu sodu (NaTaO
3) domieszkowanego lantanem z tlenkiem niklu(II) jako kokatalizatorem. - Wykorzystanie tlenku tytanu(IV) w samoczyszczących się powierzchniach. Proces samoczyszczenia jest wynikiem generowania reaktywnych form tlenu przez katalizator wzbudzony promieniowaniem z zakresu bliskiego ultrafioletu[6]
- Do produkcji fotokatalizatorów do oczyszczania z herbicydów wody z pól uprawnych[7].
- Sterylizacja narzędzi chirurgicznych i usuwanie niepożądanych odcisków palców z wrażliwych elementów elektrycznych i optycznych[8].
- Terapia fotodynamiczna nowotworów (PDT)[9].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Silvia E. Braslavsky i inni, Glossary of terms used in photocatalysis and radiation catalysis (IUPAC Recommendations 2011), „Pure and Applied Chemistry”, 83 (4), 2011, s. 931–1014, DOI: 10.1351/PAC-REC-09-09-36 [dostęp 2024-10-08] (ang.).
- ↑ W. Li , S. Ismat Shah , Semiconductor Nanoparticles for Photocatalysis, [w:] Hari Singh Nalwa (red.), Encyclopedia of Nanoscience and Nanotechnology, t. 9, North Lewis Way (Calif.): American Scientific Publishers, 2004, s. 669–695, DOI: 10.1166/000000004323030366, ISBN 978-1-58883-001-2 [dostęp 2024-10-08] (ang.).
- ↑ Marta Kowalkińska , Anna Zielińska-Jurek , Różne oblicza nanostruktur tlenku tytanu(IV), „Laborant” (1-14), laborant.pl [dostęp 2024-10-08] .
- ↑ Jenny Schneider i inni, Understanding TiO2 Photocatalysis: Mechanisms and Materials, „Chemical Reviews”, 114 (19), 2014, s. 9919–9986, DOI: 10.1021/cr5001892 [dostęp 2024-10-08] (ang.).
- ↑ Akihiko Kudo , Hideki Kato , Issei Tsuji , Strategies for the Development of Visible-light-driven Photocatalysts for Water Splitting, „Chemistry Letters”, 33 (12), 2004, s. 1534–1539, DOI: 10.1246/cl.2004.1534 [dostęp 2024-10-08] (ang.).
- ↑ Kaishu Guan , Relationship between photocatalytic activity, hydrophilicity and self-cleaning effect of TiO2/SiO2 films, „Surface and Coatings Technology”, 191 (2-3), 2005, s. 155–160, DOI: 10.1016/j.surfcoat.2004.02.022 [dostęp 2024-10-08] (ang.).
- ↑ Fourth generation photocatalysts: nano-engineered composites for water decontamination in low-cost paintable photoreactors. ], 2013-06-22. [dostęp 2013-06-22]. (ang.).
- ↑ New Visible Light Photocatalyst Kills Bacteria, Even After Light Turned Off. ScienceDaily, 2010-06-20. [dostęp 2013-06-26].
- ↑ James Chen i inni, New Technology for Deep Light Distribution in Tissue for Phototherapy:, „The Cancer Journal”, 8 (2), 2002, s. 154–163, DOI: 10.1097/00130404-200203000-00009 [dostęp 2024-10-08] (ang.).