French
DeutschFranciszek Bernard Mniszech – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Mniszech | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia | ok. 1590 |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona | Barbara Stadnicka |
| Dzieci | |
Franciszek Bernard Wandalin Mniszech herbu własnego[1] (ur. ok. 1590, zm. 30 grudnia 1661 w Dukli) – kasztelan sądecki w latach 1638–1661, starosta sanocki w latach 1613–1659, starosta dembowiecki przed 1616 rokiem do 1657 roku[2], starosta szczerzecki w latach 1653–1661, dworzanin królewski, sędzia kapturowy ziemi sanockiej w 1648 roku[3].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Brat Maryny Mniszchównej, carowej Rosji.
Ojcem jego był Jerzy Mniszech, a dziadkiem Mikołaj Mniszech (1484–1553) przybyły z Wielkich Kończyc na Morawach.
Około 1610 ożenił się z Barbarą Bączalską z Bączala. II żoną została Barbara Stadnicka ze Żmigrodu Stadnicka, ich syn Jerzy Jan Wandalin Mniszech (1664), którego żoną była Anna Chodkiewiczówna wybudował dwór obronny zwany Janogrodem.
Studiował w Padwie w 1615 roku[4].
Poseł na sejm zwyczajny 1629 roku i sejm 1631 roku z województwa ruskiego[5]. Sędzia kapturowy ziemi sanockiej w 1632 roku[6]. Poseł na sejm koronacyjny 1633 roku[7]. W 1641 roku wyznaczony został senatorem rezydentem[8].
Franciszek Mniszech kupił w 1636 r. część Dukli, jaką otrzymała wdowa Męcińska po poległym w czasie wyprawy na Moskwę w 1618 Franciszku Męcińskim. W 1638 przystąpił do odbudowy zamku w Dukli, fortyfikując go wałami i bastionami. Jednak Duklę złupiły wojska Jerzego II Rakoczego 16 marca 1657.
Zmarł 30 grudnia 1661 w czasie epidemii w Dukli.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Maurycy Horn, Franciszek Bernard Mniszech, [w:] Polski Słownik Biograficzny. T. XXI, 1975, s. 460.
- ↑ Krzysztof Chłapowski, Starostowie w Malopolsce 1565-1668, [w:] Społeczeństwo staropolskie, t. IV red. A. Wyczański, Warszawa 1986, s. 121.
- ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie wskutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego. Wyd. staraniem Galicyjskiego Wydziału Krajowego. T. 21. Lauda sejmikowe. T. 2. Lauda wiszeńskie 1648-1673 r., Lwów 1911, s. 15.
- ↑ Marcin Broniarczyk, Wykształcenie świeckich senatorów w Koronie za Władysława IV. Kwartalnik Historyczny, rocznik CXIX, 2012, 2, s. 289.
- ↑ Jan Seredyka, Parlamentarzyści drugiej połowy panowania Zygmunta III Wazy, Opole 1989, s. 101.
- ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie wskutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego. Wyd. staraniem Galicyjskiego Wydziału Krajowego. T. 20. Lauda sejmikowe. T. 1. Lauda wiszeńskie 1572-1648 r., Lwów 1909, s. 324.
- ↑ Jan Dzięgielewski, Izba poselska w systemie władzy Rzeczypospolitej w czasach Władysława IV, Warszawa 1992, s. 173.
- ↑ Volumina Legum. T. IV. Petersburg 1860, s. 21.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Z. Wójcik; Historia powszechna XVI-XVII wieku, Warszawa, 1968.
- J. Michalak: Dukla i okolice, Krosno 1996, s. 46.