Głębce – Wikipedia, wolna encyklopedia
Osiedle Wisły | |
Widok na Głębce z wiaduktu kolejowego (2018) | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Miasto | |
SIMC | 0927211 |
Tablice rejestracyjne | SCI |
Liczba osiedli | 7 |
Plan | |
Położenie na mapie miasta Wisła | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa śląskiego | |
Położenie na mapie powiatu cieszyńskiego | |
49°37′10″N 18°52′47″E/49,619361 18,879833 |
Głębce – południowa dzielnica miasta Wisła i jednostka pomocnicza gminy miejskiej, osiedle nr 4[1]. W jej skład wchodzą także jednostki strukturalne (położenia orientacyjne): Kopydło (w dolinie potoku Kopydło) i Łabajów (w dolinie potoku Łabajów)[2].
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Sama jednostka strukturalna "Głębce" położona jest u stóp Kobylej i Kozińców, u zbiegu potoków Łabajowa i Głębiczka, w górnej części doliny powstałego z ich połączenia potoku Kopydło, a także w samej dolince Głębiczka. ...die Wiese Wyssnio w Glembczach (...łąka Wyżnia w Głębcach) była wspominana w dokumentach już w 1751 r.[3] Nazwa wiąże się z usytuowaniem tego dawnego wiślańskiego przysiółka głównie w dolinie potoku Głębiczek, dawniej (1836) funkcjonującego jako Głębiec (Glembietz Bach), czyli 'potok o głębokim nurcie'[4].
Znajduje się tutaj końcowa stacja linii kolejowej z Goleszowa, budowanej na początku lat 30. XX w. Planowano przedłużenie linii aż do Zwardonia, z tunelem przebitym pod przełęczą Kubalonka, jednak prace przerwała II wojna światowa, a w kolejnych latach realizacji projektu zaniechano. W przebiegu tej linii zlokalizowany jest betonowy wiadukt kolejowy o siedmiu przęsłach, przerzucony w latach 1931–1933 nad potokiem Łabajów i drogą wiodąca do Łabajowa. Wybudowany według projektu S. Saskiego i T. Mejera przez firmę Ksawerego Goryanowicza ma 122 metry długości i 25 metrów wysokości[5]. Nieco poza wiaduktem, w dolinie Łabajowa, na prawym (orograficznie) stoku doliny, widoczne są pozostałości skoczni narciarskiej im. Jana Lipowczana, wybudowanej w 1931 r.[5]
U zbiegu potoków Łabajowa i Głębiczka znajduje się szkoła podstawowa nr 4 w Wiśle. Pierwszy budynek szkoły w tym miejscu, drewniany, powstał już w 1889 r. Obecny murowany budynek szkolny został wybudowany w roku 1937. Kierownictwo tych szkół spoczywało przez wiele lat w rękach trzech pokoleń rodziny Cienciałów: Andrzeja, Teofila i Jerzego[5]. Po II wojnie światowej przez wiele lat pracował tu Adam Niedoba, działacz społeczno-kulturalny, m.in. założyciel w 1950 r. zespołu regionalnego „Wisła”[6].
- Widok na Głębce w połowie XX w.
- Hotel-pensjonat przed 1939
- Stary dom góralski, przed 1939
Wspólnoty wyznaniowe
[edytuj | edytuj kod]Na terenie Głębiec działalność duszpasterską prowadzą następujące Kościoły i związki wyznaniowe:
- Kościół Ewangelicko-Augsburski:
- Kościół rzymskokatolicki:
- Świadkowie Jehowy:
- zbór Wisła-Głębce, (Sala Królestwa ul. Klonowa 2A)[7]
Turystyka
[edytuj | edytuj kod]Przez Głębce biegną liczne szlaki turystyczne, prowadzące m.in. na Stożek Wielki oraz przełęcz Kubalonkę.
Przez osiedle przebiegają następujące znakowane trasy rowerowe:
- Międzynarodowy Szlak Rowerowy Greenways Kraków – Morawy – Wiedeń
- Wiślana Trasa Rowerowa – przy zbiorniku ma ona swój początek
- czerwona trasa rowerowa nr 24
- Główny Karpacki Szlak Rowerowy
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Gmina Miejska Wisła: Statut Miasta Wisła. bip.wisla.pl, 2003-07-03. [dostęp 2010-12-07].
- ↑ Gmina Miejska Wisła: Obwieszczenie dot. zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Wisły. [w:] bip.wisla.pl [on-line]. 2009-02-24, 2009. [dostęp 2020-12-07].
- ↑ Robert Mrózek: Nazwy miejscowe dawnego Śląska Cieszyńskiego. Katowice: Uniwersytet Śląski w Katowicach, 1984, s. 68. ISBN 82-00-00622-2.
- ↑ Henryk Borek , Górny Śląsk w świetle nazw miejscowych, Opole: Instytut Śląski w Opolu, 1988, s. 45 .
- ↑ a b c Jan Krop, Władysław Sosna: Wisła. Miasto u stóp Baraniej Góry (przewodnik turystyczny). Wisła: Towarzystwo Miłośników Wisły, 1990, s. 52.
- ↑ Mirosław Barański: Beskid Śląski. Przewodnik. Wyd. II. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2019, s. 461. ISBN 978-83-8122-015-6.
- ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2018-10-17] .