Gleby całkowite – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gleby całkowite – gleby zbudowane w obrębie całego swojego profilu z tego samego materiału macierzystego.

Gleby całkowite są to gleby mineralne zbudowane ze skał niemasywnych, takich jak piaski, pyły lub gliny, gdzie w obrębie całego profilu glebowego (do głębokości 150 cm, albo 200 cm w glebach leśnych) występuje jednorodny materiał o tym samym pochodzeniu geologicznym oraz o jednolitym uziarnieniu.

Zobacz też

Bibliografia

Renata Bednarek: Renata Bednarek, Helena Dziadowiec, Urszula Pokojska, Zbigniew Prusinkiewicz: Badania ekologiczno-gleboznawcze. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004, s. 65. ISBN 83-01-14216-2.
Andrzej Mocek (red.): Gleboznawstwo. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2015, s. 109. ISBN 978-83-01-17994-6.
Saturnin Zawadzki (red.): Gleboznawstwo. Wyd. IV. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1999, s. 82. ISBN 830901703-0.

Pojęcia podstawowe	gleba gleboznawstwo geografia gleb czynniki glebotwórcze proces glebotwórczy wietrzenie humifikacja mineralizacja minerały glebowe próchnica roztwór glebowy oglejenie kompleks sorpcyjny odczyn gleby buforowość gleb pedon edafon erozja
Profil glebowy	odkrywka glebowa morfologia gleb barwa gleby poziomy genetyczne próchniczny brunatnienia wymywania wmywania glejowy skała macierzysta
Bonitacja rolnicza gleb	klasyfikacja gruntów ornych w Polsce gleboznawcza klasyfikacja gruntów kompleksy przydatności rolniczej gleb kultura gleby urodzajność gleby żyzność gleby agronomia uprawa roli nawożenie degradacja siedliska rolniczego