Grażyna Bernatowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Grażyna Bernatowicz
Ilustracja
Grażyna Bernatowicz (2013)
Data i miejsce urodzenia

12 marca 1946
Warszawa

Podsekretarz stanu w MSZ
Okres

od 2000
do 2002

Ambasador RP w Hiszpanii
Okres

od 2002
do 2007

Poprzednik

Jerzy Maria Nowak

Następca

Ryszard Schnepf

Podsekretarz stanu w MSZ
Okres

od 28 listopada 2007
do 18 marca 2013

Ambasador RP w Czechach
Okres

od 11 czerwca 2013
do 20 grudnia 2017

Poprzednik

Jan Pastwa

Następca

Barbara Ćwioro

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Narodowy Order Zasługi IV klasy (Malta) Komandor Orderu Świętego Karola (Monako) Komandor z Gwiazdą Królewskiego Norweskiego Orderu Zasługi Wielki Oficer Orderu Infanta Henryka (Portugalia) Krzyż Wielki Orderu Zasługi (Portugalia) Krzyż Komandorski Orderu Węgierskiego Zasługi (cywilny) Komandor Orderu Zasługi Dyplomatycznej (Rumunia) Order Trzech Gwiazd III klasy (Łotwa)

Grażyna Maria Bernatowicz (ur. 12 marca 1946 w Warszawie) – polska politolog i dyplomata, podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (2000–2002, 2007–2013), ambasador w Hiszpanii (2002–2007) i Czechach (2013–2017).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1968 ukończyła studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Specjalizowała się w prawie międzynarodowym. W 1971 odbyła podyplomowe studia dziennikarskie[1]. W 1975 uzyskała stopień naukowy doktora nauk politycznych na podstawie pracy o zewnętrznych i wewnętrznych uwarunkowaniach polityki zagranicznej Hiszpanii[2]. W 1992 otrzymała stopień doktor habilitowanego z zakresu politologii, przedstawiając rozprawę pt. Droga Grecji, Hiszpanii i Portugalii do wspólnej Europy. Praca ta otrzymała Nagrodę Ministra Spraw Zagranicznych[1]. Opublikowała kilkadziesiąt prac naukowych z zakresu m.in. integracji europejskiej.

W latach 1971–1993 pracowała w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych (dochodząc do stanowiska docenta)[1]. W 1993 została zatrudniona w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, początkowo jako doradczyni ministra i zastępczyni dyrektora Departamentu Badań Strategicznych. Następnie koordynowała prace Departamentu Integracji Europejskiej[1][2]. Od 2000 do 2002 pełniła funkcję podsekretarza stanu, odpowiadając za sprawy organizacji międzynarodowych, ekonomiczne i prawne. Następnie do 30 września 2007 zajmowała stanowisko ambasadora RP w Hiszpanii; była jednocześnie akredytowana w Andorze.

W listopadzie 2007 ponownie została powołana na stanowisko podsekretarza stanu w MSZ (ds. parlamentarnych, polityki europejskiej i praw człowieka). Odeszła z niego w marcu 2013 w związku z planowanym objęciem kierownictwa placówki dyplomatycznej w Czechach. Na stanowisko to została mianowana 11 maja 2013[3], misję rozpoczęła 11 czerwca 2013. 20 grudnia 2017 zakończyła pełnienie tej funkcji[4], przechodząc na emeryturę.

Pracowała też jako nauczycielka akademicka, była m.in. profesorem na Wydziale Prawa Wyższej Szkoły Zarządzania i Prawa im. Heleny Chodkowskiej w Warszawie[5].

Zna język hiszpański i angielski. Matka dwójki dzieci[1].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
Jako Grażyna Bernatowicz-Bierut
  • Eksperyment chilijski. Tło i perspektywy, Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, Warszawa 1971
  • Hiszpania a wspólny rynek, Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, Warszawa 1972
  • Chile. Rewolucja parlamentarna?, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1973
  • Nowe elementy w powojennej polityce zagranicznej Hiszpanii, Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, Warszawa 1973
  • Hiszpania we współczesnym świecie: 1945–1975, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1978
  • Polityka wewnętrzna i zagraniczna Portugalii po II wojnie światowej: 1945–1980, Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, Warszawa 1982
  • Partie socjaldemokratyczne Europy. Zarys encyklopedyczny (wspólnie z Władysławem Michalskim i Instytutem Ruchu Robotniczego WSNS przy KC PZPR), Książka i Wiedza, Warszawa 1982
  • Eastern Europe and the European Mediterranean countries, Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, Warszawa 1991
Jako Grażyna Bernatowicz
  • Stosunki polsko-włoskie 1944–1989, Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, Warszawa 1990
  • Współpraca polityczna, gospodarcza i wojskowa Włoch z Republiką Federalną Niemiec, Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, Warszawa 1990
  • Droga Grecji, Hiszpanii i Portugalii do wspólnej Europy, Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, Warszawa 1991

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 52/ [online], sejm.gov.pl, 7 listopada 2012 [dostęp 2022-01-02].
  2. a b Zapis posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 9/, sejm.gov.pl, 15 stycznia 2002 [zarchiwizowane 2022-01-02].
  3. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 maja 2013 r. nr 110-23-2013 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2013 r. poz. 701).
  4. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 listopada 2017 r. nr 110.97.2017 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2017 r. poz. 1170).
  5. Dr hab. Grażyna Bernatowicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-01-02].
  6. Odznaczenia z okazji Święta Narodowego 3 Maja, prezydent.pl, 3 maja 2013 [zarchiwizowane 2013-07-05].
  7. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 16 kwietnia 2013 r. o nadaniu orderu (M.P. z 2013 r. poz. 511).
  8. Chancelaria das Ordens Honoríficas Portuguesas [online], dre.pt, 26 lutego 2009 [dostęp 2010-09-12] (port.).
  9. 44/2009. (III. 28.) KE határozata, kitüntetés adományozásáról [online], kozlonyok.hu, 28 marca 2009 [dostęp 2012-04-12] (węg.).
  10. Gazzetta tal-Gvern ta' Malta / The Malta Government Gazette Nru./No. 18,545, doi-archived.gov.mt, 9 lutego 2010, s. 1312 [zarchiwizowane 2013-12-02] (malt. • ang.).
  11. Ar Triju Zvaigžņu ordeni apbalvotie, sākot no 2004. gada 1.oktobra, president.lv, s. 91 [zarchiwizowane 2017-09-10] (łot.).
  12. Ordonnance Souveraine n° 4.047 du 20 novembre 2012 portant nominations dans l’Ordre de Saint-Charles, legimonaco.mc, 23 listopada 2012 [zarchiwizowane 2013-12-12] (fr.).
  13. Årsberetning 2012. Det kongelige hoff, kongehuset.no, marzec 2013, s. 44–45 [zarchiwizowane 2013-12-11] (norw.).
  14. Cidadãos Estrangeiros Agraciados com Ordens Portuguesas [online], ordens.presidencia.pt [dostęp 2012-08-22] (port.).
  15. Cancelaria Ordinelor: Persoane Decorate [online], presidency.ro [dostęp 2019-02-13] (rum.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]