Gustavo Alfaro – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gustavo Alfaro
	; Gustavo Alfaro, 2022
Pełne imię i nazwisko	Gustavo Julio Alfaro
Data i miejsce urodzenia	14 sierpnia 1962 ; Rafaela
Pozycja	pomocnik
	Informacje klubowe
Klub	Paragwaj (selekcjoner)
Kariera seniorska
	Sportivo Norte
	Sarmiento
	Villa Alvear
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
1992–1995	Atlético Rafaela
1995	Patronato
1995–1997	Quilmes
1998–2001	Atlético Rafaela
2001	Belgrano
2001–2002	Olimpo
2003–2005	Quilmes
2005–2006	San Lorenzo
2006–2008	Arsenal Sarandí
2008–2009	Rosario Central
2009	Al-Ahli
2010–2014	Arsenal Sarandí
2014–2015	Tigre
2016–2017	Gimnasia La Plata
2017–2018	Huracán
2019	Boca Juniors
2020–2022	Ekwador
2023–2024	Kostaryka
2024–	Paragwaj
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gustavo Julio Alfaro (ur. 14 sierpnia 1962 w Rafaeli) – argentyński piłkarz występujący na pozycji pomocnika pomocnika, trener piłkarski, od 2024 roku prowadzi reprezentację Paragwaju.

Kariera

Jego największym osiągnięciem w roli piłkarza był awans z Atlético de Rafaela do drugiej ligi argentyńskiej (1989), pełnił wówczas rolę kapitana drużyny^[1].

Jako trener wprowadził do pierwszej ligi najpierw Club Olimpo (2002)^[2], a następnie Quilmes AC (2003)^[3]. Pod jego wodzą Quilmes zakwalifikował się do Copa Sudamericana (2004)^[4], a następnie po 26 latach przerwy do Copa Libertadores (2005)^[5]. Z Arsenalem de Sarandí zdobył Copa Sudamericana (2007), pierwsze trofeum w historii klubu^[6]. Wywalczył również pierwszy w historii Arsenalu awans do Copa Libertadores (2008)^[7]. Podczas drugiego pobytu w Arsenalu poprowadził zespół do pierwszego w historii mistrzostwa Argentyny (Clausura 2012)^[8]. Później zdobył z nim superpuchar Argentyny (2012)^[9] i puchar Argentyny (2013)^[10]. Pierwszy raz w historii klubu wyszedł z grupy w Copa Libertadores (2014)^[11]. Podczas pracy w CA Boca Juniors wywalczył superpuchar Argentyny (2019)^[12].

We wrześniu 2020 został selekcjonerem reprezentacji Ekwadoru^[13]. Wywalczył z nią awans na mistrzostwa świata w Katarze^[14].

Nosi przydomek „Lechuga”^[15].

Przypisy

↑ Martín Pedrola: 4 de Junio de 1989, la fecha más importante en la historia de Atlético de Rafaela. [w:] Palo y Gol [on-line]. paloygol.com.ar, 4 czerwca 2021. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).
↑ El día que Alfaro fue campeón y lo echaron. [w:] Olé [on-line]. ole.com.ar, 14 stycznia 2019. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).
↑ Sebastián Díaz: La increíble historia del ascenso del Quilmes de Alfaro. [w:] Olé [on-line]. ole.com.ar, 5 lipca 2020. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).
↑ Alfaro, un candidato menos para DT de Central. [w:] La Capital [on-line]. lacapital.com.ar, 13 czerwca 2004. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).
↑ Quilmes, detrás de un anhelado sueño. [w:] La Nación [on-line]. ole.com.ar, 27 stycznia 2005. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).
↑ ARSENAL CAMPEÓN DE LA SUDAMERICANA 2007. [w:] El Gráfico [on-line]. elgrafico.com.ar, 5 grudnia 2021. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).
↑ Arsenal hace su debut en la Copa Libertadores. [w:] La Capital [on-line]. lacapital.com.ar, 29 stycznia 2008. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).
↑ Arsenal, campeón del Clausura. [w:] As [on-line]. as.com, 8 czerwca 2022. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).
↑ El día que Gustavo Alfaro le ganó a Boca con Arsenal y dio comienzo al "maleficio" de la Supercopa Argentina. [w:] Infobae [on-line]. infobae.com, 2 maja 2019. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).
↑ Arsenal se merendó a San Lorenzo. [w:] Marca [on-line]. marca.com, 17 października 2013. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).
↑ Gustavo Alfaro deja Arsenal. [w:] ESPN Deportes [on-line]. espndeportes.espn.com, 15 kwietnia 2014. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).
↑ La dedicatoria especial de Gustavo Alfaro tras el título de Boca en la Supercopa Argentina. [w:] Infobae [on-line]. infobae.com, 3 maja 2019. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).
↑ Gustavo Alfaro es el nuevo director técnico de la Selección de Ecuador. [w:] ESPN [on-line]. espn.com.ar, 26 sierpnia 2020. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).
↑ Francisco Schiavo: Ecuador - Paraguay: Gustavo Alfaro clasificó a la tricolor para el Mundial Qatar 2022, pese a un blooper y a la derrota en Asunción. [w:] La Nación [on-line]. lanacion.com.ar, 24 marca 2022. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).
↑ El origen del apodo de Gustavo Alfaro, flamante director técnico de Boca: ¿por qué le dicen "Lechuga"?. [w:] Infobae [on-line]. infobae.com, 5 stycznia 2019. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).

Bibliografia

Gustavo Alfaro, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2022-06-08] .
G. Alfaro, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2022-06-08] .

[1] Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[ascenso1989-2] Martín Pedrola: 4 de Junio de 1989, la fecha más importante en la historia de Atlético de Rafaela. [w:] Palo y Gol [on-line]. paloygol.com.ar, 4 czerwca 2021. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).

[ascenso2002-3] El día que Alfaro fue campeón y lo echaron. [w:] Olé [on-line]. ole.com.ar, 14 stycznia 2019. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).

[ascenso2003-4] Sebastián Díaz: La increíble historia del ascenso del Quilmes de Alfaro. [w:] Olé [on-line]. ole.com.ar, 5 lipca 2020. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).

[sudamericana2004-5] Alfaro, un candidato menos para DT de Central. [w:] La Capital [on-line]. lacapital.com.ar, 13 czerwca 2004. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).

[libertadores2005-6] Quilmes, detrás de un anhelado sueño. [w:] La Nación [on-line]. ole.com.ar, 27 stycznia 2005. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).

[sudamericana2007-7] ARSENAL CAMPEÓN DE LA SUDAMERICANA 2007. [w:] El Gráfico [on-line]. elgrafico.com.ar, 5 grudnia 2021. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).

[libertadores2008-8] Arsenal hace su debut en la Copa Libertadores. [w:] La Capital [on-line]. lacapital.com.ar, 29 stycznia 2008. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).

[campeon2012-9] Arsenal, campeón del Clausura. [w:] As [on-line]. as.com, 8 czerwca 2022. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).

[supercopa2012-10] El día que Gustavo Alfaro le ganó a Boca con Arsenal y dio comienzo al "maleficio" de la Supercopa Argentina. [w:] Infobae [on-line]. infobae.com, 2 maja 2019. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).

[copa2013-11] Arsenal se merendó a San Lorenzo. [w:] Marca [on-line]. marca.com, 17 października 2013. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).

[libertadores2014-12] Gustavo Alfaro deja Arsenal. [w:] ESPN Deportes [on-line]. espndeportes.espn.com, 15 kwietnia 2014. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).

[supercopa2019-13] La dedicatoria especial de Gustavo Alfaro tras el título de Boca en la Supercopa Argentina. [w:] Infobae [on-line]. infobae.com, 3 maja 2019. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).

[ecuador2020-14] Gustavo Alfaro es el nuevo director técnico de la Selección de Ecuador. [w:] ESPN [on-line]. espn.com.ar, 26 sierpnia 2020. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).

[ecuadormundial-15] Francisco Schiavo: Ecuador - Paraguay: Gustavo Alfaro clasificó a la tricolor para el Mundial Qatar 2022, pese a un blooper y a la derrota en Asunción. [w:] La Nación [on-line]. lanacion.com.ar, 24 marca 2022. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).

[lechuga-16] El origen del apodo de Gustavo Alfaro, flamante director técnico de Boca: ¿por qué le dicen "Lechuga"?. [w:] Infobae [on-line]. infobae.com, 5 stycznia 2019. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).

[t-17] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o tymczasowo

[t-18] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h tymczasowo

[t-19] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h tymczasowo

[t-20] tymczasowo

[t-21] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g tymczasowo

[t-22] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u tymczasowo

[t-23] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q tymczasowo

[t-24] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w ^x ^y tymczasowo

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]