Henryk Bąk (aktor) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Henryk Bąk

Henryk Bąk (1959)
Data i miejsce urodzenia	2 stycznia 1923 Krasnystaw, Polska
Data i miejsce śmierci	29 sierpnia 1987 Skolimów, Polska
Zawód	aktor
Współmałżonek	Maria Klejdysz[1]
Lata aktywności	1947–1987
Odznaczenia

Henryk Bąk (ur. 2 stycznia 1923 w Krasnymstawie, zm. 29 sierpnia 1987 w Skolimowie) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny.

Urodził się w rodzinie Jana, nauczyciela, i Stefanii z Rekaszysów. W 1939 ukończył Gimnazjum im. Staszica w Lublinie^[2].

Podczas okupacji niemieckiej uczył się na tajnych kompletach, brał udział w występach chóru Towarzystwa Śpiewaczego „Echo” w podlubelskich miejscowościach, dla ludności i oddziałów partyzanckich; pracował równocześnie w spółdzielni rolniczej^[2].

Studiował prawo na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej oraz uczęszczał do Studia Dramatycznego przy Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie (1945–1947). W sezonie 1946/1947 występował na deskach Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach, po czym został przyjęty na III rok PWST w Łodzi, którą ukończył w 1949. Zadebiutował w teatrze 24 września 1949.

Aktor Teatrów Dramatycznych we Wrocławiu (1949–1950), Teatrów Dramatycznych w Krakowie (1950–1954) i Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (1954–1958). Występował w teatrach warszawskich: Dramatycznym (1958–1961), Polskim (1961–1971, 1974–1976 i 1979–1980), Narodowym (1971–1974) i Na Woli (1976–1979).

W latach 80. XX w. z powodu choroby zaprzestał działalności artystycznej i zamieszkał w Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie.

Był mężem aktorki Marii Klejdysz^[2].

Zmarł w Skolimowie, pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 169-4-24)^[3].

• Pierwsze dni (1951) – Zabrzycki, członek bandy, pomocnik Plewy w kantorze
• Eroica (1957) – porucznik Krygier
• Orzeł (1958) – bosman Leon Wiktorczyk
• Rok pierwszy (1960) – rządca Tatarczuk, porucznik NSZ „Tatar”
• Zezowate szczęście (1960) – dyrektor
• Czas przeszły (1961) – Obersturmführer SS Erich Weber
• Drugi człowiek (1961) – Lubański, inżynier w Nowej Hucie
• Kwiecień (1961) – podpułkownik Wacław Czapran
• Milczące ślady (1961) – major Zimny
• Przeciwko bogom (1961) – doktor Bida
• Daleka jest droga (1963) – chorąży Zientara
• Zacne grzechy (1963) – ojciec Makary
• Spotkanie ze szpiegiem (1964) – major Łuba
• Obok prawdy (1964) – adwokat Łopota
• Kontrybucja (1966) – pułkownik „Stary”, dowódca organizacji konspiracyjnej
• Pieczone gołąbki (1966) – Ziarnicki, sekretarz POP PZPR w Przedsiębiorstwie Wodociągów Miejskich
• Stawka większa niż życie (serial telewizyjny) (1967-1968) – nadradca Gebhardt z Ministerstwa Propagandy Rzeszy (odc. 7. Podwójny nelson)
• Przygody psa Cywila (serial telewizyjny) (1968) – pułkownik, kierownik Zakładu Tresury Psów Milicyjnych (odc. 1. Trudne dzieciństwo i odc. 2. Eksternista)
• Do przerwy 0:1 (serial telewizyjny) (1969) – Durczak, „sponsor” Huraganu
• Abel, twój brat (1970) – kierownik szkoły
• Epilog norymberski (1970) – Rudolf Hess
• Martwa fala (1970) – kapitan „Bolesława Chrobrego”
• Bolesław Śmiały (1971) – ojciec z osady
• Podróż za jeden uśmiech (1971) – mąż pani z kempingu (odc. 5)
• Jeszcze słychać śpiew. I rżenie koni... (1971) – ordynator
• Kłopotliwy gość (1971) – Kazik, przewodniczący Rady Zakładowej w PZMC
• Gniazdo (1974) – książę czeski Bolesław I Okrutny, ojciec Dobrawy
• Najważniejszy dzień życia (1974) – dyrektor Aleksander Sochacki (odc. 1. Uszczelka)
• Hazardziści (1975) - Tadeusz Karasiński
• Doktor Judym (1975) – Węglichowski, dyrektor sanatorium w Cisach

• Dyrektorzy (serial telewizyjny) (1975) – Ludwik Wanad, dyrektor naczelny Centralnego Zarządu Zjednoczenia, później dyrektor „Fabelu” (odc. 1. Swój chłop i odc. 3. Spadająca gwiazda)
• Jarosław Dąbrowski (1975) – ksiądz
• Kazimierz Wielki (1975) – nuncjusz papieski, przewodniczący sądu
• W te dni przedwiosenne (1975) – generał
• Strach (1975) – naczelnik Aleksander Wata
• Polskie drogi (serial telewizyjny) (1976) – Antoni Siemiński, wuj Basi (odc. 3. Najspokojniejsze miejsce na świecie, odc. 4. Na tropie i odc. 5. Lekcja geografii)
• Bilet powrotny (1978) – Józef, wuj Antoniny
• Ród Gąsieniców (serial telewizyjny) (1979) – ksiądz
• Golem (1979) – szatniarz
• Zamach stanu (1980) – obrońca w procesie brzeskim

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1963)
• Złoty Krzyż Zasługi (1954)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (28 stycznia 1955)^[4]

• III nagroda na Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych za rolę Klimka w spektaklu Tysiąc walecznych Jana Rojewskiego oraz za rolę Stanisława Siwickiego w spektaklu W Błędomierzu Jarosława Iwaszkiewicza w Teatrach Dramatycznych w Krakowie (1951)
• Wyróżnienie Podkomitetu Literatury i Sztuki Nagrody Państwowej (zespołowe) za rolę sędziego Azdaka w sztuce Bertholda Brechta Kaukaskie kredowe koło w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (1955)^[5]
• Nagroda na 1. Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku w kategorii filmów TV za rolę dyrektora Sochackiego w filmie Uszczelka (1974)
• Złoty Ekran za rolę dyrektora Sochackiego w filmie Uszczelka (1975)
• Nagroda Komitetu do Spraw Radia i Telewizji za rolę dyrektora Sochackiego w filmie Uszczelka (1975)
• Nagroda Państwowa II stopnia (zespołowa) za serial telewizyjny Dyrektorzy (1976)

• Henryk Bąk w bazie IMDb (ang.)
• Henryk Bąk w bazie Filmweb
• Henryk Bąk w bazie filmpolski.pl
• Henryk Bąk, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2024-07-08] .
• Henryk Bąk na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”