Hilary Duff – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł należy dopracować:

od 2017-07 → poprawić błędy językowe lub stylistyczne (pomoc: powszechne błędy językowe),
→ poprawić styl – powinien być encyklopedyczny.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Hilary Duff

Hilary Duff w 2019
Imię i nazwisko	Hilary Erhard Duff
Pseudonim	Hil
Data i miejsce urodzenia	28 września 1987 Houston
Gatunki	pop, pop-rock, dance, elektroniczna, taniec
Zawód	aktorka, piosenkarka, projektantka mody, modelka, producent filmowy, autorka piosenek
Aktywność	od 1998 (aktorka) od 2002 (piosenkarka)
Wydawnictwo	Hollywood; Buena Vista; Walt Disney
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Hilary Erhard Duff ps. Hil (ur. 28 września 1987 w Houston^[1]) – amerykańska aktorka, piosenkarka pop, producentka, businesswoman i autorka tekstów.

Hilary Duff pochodzi z Houston w Teksasie. Była drugim dzieckiem Boba Duffa i Susan Duff (z domu Cobb). W młodym wieku matka zachęcała Hilary, aby wraz ze swoją starszą siostrą Haylie wzięła udział w zajęciach z aktorstwa. Dzięki temu dziewczynki otrzymały kilka ról w produkcjach lokalnych teatrów. Haylie (w wieku 8 lat) i Hilary (w wieku 6 lat) wzięły udział w balecie Dziadek do orzechów wraz z grupą Columbus Ballet Met. Spektakl odbył się w San Antonio. Również w tamtym czasie matka Hilary podjęła decyzję o przeprowadzce do Kalifornii. Bob Erhard Duff pozostał w Houston, aby pilnować rodzinnego interesu. Małżeństwo rodziców Hilary rozpadło się w 2006 roku^[2].

W Kalifornii, po kilku latach przesłuchań i spotkań, siostry Duff zostały zaangażowane do kilku reklam telewizyjnych^[3].

Pierwsze role Duff były głównie epizodyczne. Aktorka grała w serii westernów firmy Hallmark Entertainment, zatytułowanych True Women (premiera w 1997), jednak nie została uwzględniona w napisach końcowych. Była również statystką w wyreżyserowanej i napisanej przez Willarda Carrolla komedii romantycznej Gra w serca (1998). Jej pierwszą ważną rolą był udział w filmie Kacper i Wendy, którego premiera odbyła się w 1998 roku. Zagrała w nim młodą czarownicę – Wendy, która spotyka animowanego duszka Kacpra. Podobnie jak prequel – Kacper II: Początek straszenia (1997), sequel do znanego filmu Casper (1995) został nagrany jako video i uzyskał głównie niepochlebne recenzje.

W późniejszym czasie Duff pojawiła się w roli drugoplanowej w serialu telewizyjnym Przewodnik dusz (1999), opartym na powieści Kathleen Kane. Duff grała w nim w towarzystwie m.in. Bruce’a Greenwooda i Melissy Gilbert. Pod koniec roku Hilary wygrała Nagrodę Młodych Artystów za „Najlepszą grę aktorską w filmie TV lub programie pilotażowym”.

Kolejną istotną rolą Duff była rola dziecka w odcinku pilotażowym sitcomu telewizji NBC Daddio(inne języki) (2000). Aktor Michael Chiklis grający w tym samym sitcomie ogłosił: „Po pracy z nią pierwszego dnia, pamiętam, jak powiedziałem do żony: Ta młoda dziewczyna będzie kiedyś gwiazdą filmową. Była całkowicie rozluźniona i czuła się dobrze we własnej skórze”^[3].

Po wyemitowaniu Daddio Duff zniknęła z jego nowej obsady i niechętnie wróciła do kontynuowania kariery aktorskiej. Jej menadżer i matka zachęcali ją do kolejnej próby i już tydzień później przeszła casting do komediowego serialu Lizzie McGuire. W serii Duff gra niezdarną uczennicę szkoły średniej. Serial skupia się na perypetiach życiowych głównej bohaterki, jej znajomych i rodziny. Grała w nim w towarzystwie m.in.: Lalaine, Adama Lanberga, Jake’a Thomasa, Claytona Snydera, Ashlie Brillault, Roberta Carradine’a i Hallie Todd.

Serial Lizzie McGuire, którego emisja rozpoczęła się na kanale Disney Channel 12 stycznia 2001, od razu odniósł znaczny sukces. Zbierał przed telewizorami 2,3 mln widzów podczas jednego odcinka^[3] i stanowił przełom w karierze Duff. Udział w show przyniósł jej rosnącą popularność wśród dzieci i młodzieży, głównie między 7. a 14. rokiem życia. Krytyk Richard Huff z New York Daily News nazwał ją „wersją Annette Funicello z 2002 roku”^[3]. Po spełnieniu kontraktu z Duff na 65 odcinków Lizzie McGuire, padła propozycja kontynuacji kontraktu, w tym również plan na przyszły film i emisję nowych odcinków serialu na kanale ABC w godzinach największej oglądalności, jednak nigdy do tego nie doszło. Wyprodukowano jedynie film pełnometrażowy Lizzie McGuire, który również okazał się sukcesem.

Pierwszą znaczącą rolą filmową Duff była kreacja w filmie Wojna plemników (2002), który został nakręcony przed Lizzie McGuire, ale pokazano go po raz pierwszy na festiwalach w Cannes i Sudance. Napisany przez Charliego Kaufmana i wyreżyserowany przez Michela Gondry’ego film opowiada o Lili Jute, kobiecie mającej problemy hormonalne, którą zagrała Patricia Arquette. Duff grała młodą Lilę.

Duff zagrała obok Christy Carlson Romano i Gary’ego Cole’a w filmie telewizyjnym Disney Channel Kadet Kelly (2002), który stał się najczęściej oglądanym programem w dziewiętnastoletniej historii kanału^[3]. Po raz pierwszy zagrała główną rolę w filmie fabularnym w Agent Cody Banks przy boku Frankiego Muniza w 2003 roku. Dzieło dostało pozytywne recenzje i odniosło wystarczający sukces, by nakręcić kontynuacje, w której Duff nie wzięła udziału. Następnie Duff zagrała Lizzie McGuire w filmie Lizzie McGuire.

W tym samym roku Duff zagrała jedną z dwunastki dzieci Steve’a Martina i Bonnie Hunt w komedii familijnej Fałszywa dwunastka (2003), który był jej największym dotychczasowym filmem. Powtórzyła swoją rolę w kontynuacji pt. Fałszywa dwunastka 2 (2005). Obraz został skrytykowany przez znawców, ale finansowo przyniósł zyski równe poprzednikowi.^{[potrzebny przypis]}

W 2004 roku Duff zagrała w komedii romantycznej Historia Kopciuszka, nowoczesnej wersji bajki Charles’a Perraulta Kopciuszek. Film odniósł umiarkowany sukces finansowy, a większość recenzji była negatywna, lecz nieliczni krytycy byli pod wrażeniem gry aktorskiej Duff i jej „chemii” z gwiazdą Chadem Michaelem Murrayem. Historia Kopciuszka zarobiła ponad 60 mln dolarów na całym świecie i była reklamowym sukcesem^[4].

W tym samym roku Duff zagrała w filmie Szansa na sukces. Opowiada on historię Terri Fletcher (granej przez Duff), dziewczyny z małego miasteczka o przepięknym głosie. Krytycy pochwalili Duff za ukazywanie się w bardziej dramatycznych rolach niż wcześniej, lecz film został mocno skrytykowany, m.in. przez Las Vegas Weekly, piszącym: „Bez wysiłku połączono złą grę aktorską i zły głos Duff ze złym scenariuszem i złą reżyserią, Szansa na sukces jest obraźliwym marnowaniem czasu, który błaga o ciszę”. Kilka recenzji skrytykowało głos Duff, krytycy zwrócili uwagę na coś, co wydawało się cyfrowo uwydatnionym głosem^[5][6][7][8]. Podczas premiery filmu kina nie przeszły szturmu widzów. Dzieło jest ostatnim udanym filmem reklamowym Duff z całkowitymi wpływami kasowymi przewyższającymi 14 mln dolarów. Była to pierwsza rola Duff w dramacie^[9]. Za udział w Szansie na sukces Duff dostała pierwszą nominację do Złotej Maliny^[10].

W 2005 roku oprócz udziału w sequelu Fałszywej dwunastki. Duff zagrała również w Idealnym facecie, gdzie wcieliła się w córkę rozwódki (Heather Locklear), która przeprowadza się do Nowego Jorku w poszukiwaniu miłości. Film zebrał negatywne recenzje i przyniósł mniejsze zyski niż oczekiwano^[11]. Tego roku Duff ponownie była nominowana do Złotej Maliny za filmy Idealny facet i Fałszywa dwunastka 2^[12].

W 2006 roku komedia zatytułowana Dziedziczki przyniosła kolejne finansowe rozczarowanie^[13]. Martha Coolidge – reżyser filmu, który wyprodukowała m.in. Madonna, zatrudniła Hilary Duff i jej siostrę Haylie Duff do odegrania ról bogatych sióstr, które muszą walczyć o odzyskanie fortuny. Za film Duff była nominowana do następnych dwóch Złotych Malin 24 stycznia 2007^[14]. Film ukazał się w europejskich kinach dopiero w marcu 2007 roku, w Polsce nie był wyświetlany w kinach - ukazał się na płytach DVD. W Stanach Zjednoczonych film Dziedziczki został wydany na płytach 12 grudnia 2006. Z powodu szybkiego nagrywania nowego studyjnego albumu Duff zatytułowanego Dignity, Dziedziczki był jedynym filmem, w którym zagrała w 2006 r.

Rok 2007 to kolejny kinowy rok Duff. Wystąpiła w filmie, drugi jest dopiero kręcony, a w kolejnym wraz z siostrą użyczyła głosu. Animowana komputerowo komedia Foodfight!. Weszła do kin w Stanach Zjednoczonych w 2008 r. Reżyser filmu, Larry Kasanoff, powiedział, że jest „absolutnie zachwycony, że siostry Duff są częścią jego obsady”^[15].

Hilary Duff odbyła kolejną podróż do Europy, tym razem do Bułgarii, w celu kręcenia filmu War, Inc. W thrillerze Duff gra obok Johna Cusacka, który ogłosił, że cieszy się graniem z panną Duff i że „budzi szacunek w filmie”. Duff kreuje azjatycką gwiazdę pop o imieniu Yonica. Premiera odbyła się w USA 23 maja 2008 roku.

Hilary zagrała jednocześnie jeszcze w dwóch filmach Greta i What Goes Up. Premiery obu produkcji odbyły się w 2009 roku.

Hilary Duff nagrała cover piosenki Brooke McClymont „I Can’t Wait” na potrzeby ścieżki dźwiękowej do serialu Lizzie McGuire w 2002 r. Cover „The Tiki Tiki Tiki Room” zaśpiewała dla pierwszego albumu kompilacyjnego DisneyMania.

Pierwszym albumem piosenkarki jest Santa Claus Lane wydany w 2002 roku. Jest to kompilacja świątecznych piosenek, która zawiera duety z Lilem Romeo, Christiną Millan i siostrą Duff – Haylie. W asyście Disney Channel tylko singiel „Tell Me a Story” zdołał znaleźć się na liście Billboard 200. Tytułowa ścieżka z albumu została dołączona do ścieżki dźwiękowej filmu Śnięty Mikołaj 2. Inna piosenka, „What Christmas Should Be” została wykorzystana w filmie Fałszywa dwunastka. Duff zaśpiewała kilka piosenek do filmu Lizzie McGuire, włączając w to „Why Not”, która znalazła się w pierwszej dwudziestce hitów w Australii.

Drugim albumem Duff jest Metamorphosis wydany w 2003 roku i zawierający m.in. kompilacje napisane przez takie osobistości jak The Matrix. Album był numerem jeden w USA i Kanadzie, jego sprzedaż była jedną z największych w roku w USA – sprzedano ponad 3,7 mln kopii^[16]. Singiel „So Yesterday” znalazł się w pierwszej dziesiątce w kilku krajach, a teledysk do niego był jednym z najczęściej nadawanych w MTV. „Come Clean”, kolejny singiel znalazł się w pierwszej czterdziestce hitów w USA, a w wielu innych krajach był w pierwszych dwudziestkach. Trzeci singiel „Little Voice”, chociaż nie został wydany w USA, został wielkim hitem w Australii i Kanadzie.

Pod koniec 2003 roku, Duff pojechała w swoją pierwszą trasę koncertową – Metamorphosis Club Tour. Wszystkie występy podczas jej trasy sprzedały się lepiej od pokazów Britney Spears czy Christiny Aguilery z tego roku^[17]. Hilary wygrała nagrodę dla Najlepszego Nowego Artysty podczas 2004 World Music Awards i dla Najlepszej Artystki podczas Kids Choice Awards 2004^[18].

Drugi krążek z serii DisneyMania, DisneyMania 2 został wydany w styczniu 2004 i zawierał m.in. piosenkę śpiewaną przez obie siostry Duff – „The Siamese Cat Song”. Inną piosenkę, „Circle of Life”, zaśpiewała Duff wraz z Disney Channel Stars. Hilary i jej siostra nagrały cover piosenki The Go-Go’s Our Lips Are Sealed na potrzeby soundtracku do filmu Historia Kopciuszka (zobacz A Cinderella Story Soundtrack), który zawierał jeszcze dwie inne piosenki Duff^[19]. Teledysk do Our Lips Are Sealed był popularny w programie Total Request Live kanału MTV, ale piosenka nie dostała się na listę Billboard Hot 100.

Trzecim albumem jest krążek Hilary Duff (2004), na który piosenki napisała m.in. sama artystka. Płyta ma bardziej rockowy styl niż Metamorphosis. Został wydany na jej siedemnaste urodziny (we wrześniu 2004) i zadebiutował jako numer #2 w USA i numer #1 w Kanadzie. Album sprzedał się w liczbie ponad 1,5 miliona kopii w USA, ale singiel „Fly” nie odniósł sukcesu w Stanach, w przeciwieństwie do popularnego teledysku. „Fly” i „Someone’s Watching Over Me” dostały się w Australii do najlepszej czterdziestki, ale z powodu mniejszego sukcesu albumu od Metamorphosis pozostałe single nie zostały wydane.

Duff wsparła finansowo kampanię Thanks & Giving: All Year Long na rzecz dzieci przebywających w szpitalu St. Jude Children’s Research Hospital.

Czwarty album Duff jest zatytułowany Most Wanted i został wydany w 2005 roku. Zawiera jej ulubione piosenki z poprzednich dwóch albumów, remiksy i nowe piosenki inspirowane popowo-rockowymi muzykami jak The Killers i Muse. Hilary uznała, że album nie zawiera jej największych hitów, ale coś jej powiedziało, że czas na nową płytę. Podczas pracy przy Most Wanted, Hilary miała więcej kontroli kreatywności przy pisaniu i produkcji wszystkich nowych utworów wraz z Joelem Maddenem i jego bratem Benjim, niż przy poprzednich albumach. Singiel „Wake Up” stał się największym debiutem na liście Billboard Hot 100 i jej największym osiągnięciem w USA, teledysk do piosenki został dobrze przyjęty na MTV. Teledysk do drugiego singla „Beat of My Heart” też był popularny, ale nie był aż takim hitem w USA. Album debiutował jako numer jeden na liście Billboard 200 i był jej trzecim debiutem, który znalazł się na pierwszym miejscu w Kanadzie zaraz po wydaniu. W marcu 2006 sprzedaż sięgała 1,3 mln kopii^[20]. Trasa koncertowa promująca album, Most Wanted Tour, trwała dziewięć miesięcy.

Trzeci kompilacyjny album, 4Ever, został wydany jedynie we Włoszech w 2006 r. Album został wydany jedynie w Italii z powodu dużej ilości włoskich fanów niemających dostępu do niektórych piosenek, remiksów i miksów Duff.

W 2006 roku, Hilary nagrała dwie nowe piosenki na pożytek filmu Dziedziczki, był to m.in. cover piosenki Madonny Material Girl (producentem był m.in. Timbaland), który zaśpiewała razem z siostrą. Nagrała również piosenkę zatytułowaną Happy, która została wykorzystana w zwiastunie do filmu, ale nie wydano jej na płytach. Muzyka z tej piosenki została wykorzystana przy nagrywaniu innego singla Duff, Play with Fire^[21].

Piątym albumem Duff jest Dignity, który według Total Request Live miał być wydany w Stanach już 5 grudnia 2006, ale z powodu zaangażowania piosenkarki w film War, Inc.^[22] premiera została przełożona na luty, a później na kwiecień 2007^[23]. Ostatecznie album wydano 3 kwietnia 2007 w Ameryce Północnej, a wszędzie indziej wcześniej. Materiał do niego napisała Kara DioGuardi i Rhett Lawrence^[24].

Przy tworzeniu albumu, Duff pracowała z takimi producentami i mikserami muzyki, jak Richard Vission, Tim and Bob, Manny Marroquin i will.i.am^[25]. Hilary powiedziała, że w porównaniu do jej wcześniejszej muzyki, płyta jest bardziej „do tańca” i że zostały wykorzystane bardziej realne instrumenty. „Dokładnie nie wiem, jak wytłumaczyć to, co robimy, ale to jest zabawne i rytmiczne i inne, coś nowego dla mnie. To jest naprawdę super”. powiedziała^[26]. Duff opisała również album jako „brzmienie trochę mniej poprockowe i bardziej elektroniczne”^[27]. Krążek ma dwie wersje: standardową edycję i deluxe zawierającą bonusowe piosenki i DVD.

Pierwszy singiel Play with Fire stał się głównym hitem klubów, a w radiach był rozpowszechniany od sierpnia 2006, lecz nie znalazł się wysoko w amerykańskich rankingach. Drugi singiel, With Love, został rozpowszechniony na początku 2007 r. i osiągnął radiowy sukces oraz dostał się do najlepszej czterdziestki. Teledysk do singla został także użyty reklamowo dla pierwszego zapachu Duff – With Love, który został wypuszczony we wrześniu 2006 roku. Trzeci singiel Stranger zajął drugie miejsce w Bułgarii i trzecie w Czechach. W USA był numerem jeden klubowych hitów.

Hilary Duff 12 marca 2004 wypuściła własną linię ubrań dla nastolatek „Stuff By Hilary Duff”, która była rozprowadzana przez Target Stores w Stanach Zjednoczonych, Kmart w Australii, Zellers w Kanadzie i Edgars w Republice Południowej Afryki. Spółka zaczęła od ubrań, ale powiększyła działania do mebli, zapachów i biżuterii. Wszystko przeznaczone dla dzieci i młodzieży w wieku od 9 do 19 lat.

Playmates Toys zrobiło „laleczkę sław” (celebrity doll) na jej podobieństwo w 2004^[28]. We wrześniu 2004 Duff wypuściła na rynek własną linię perfum, With Love, którą zareklamowała w The View^[29].

Duff i jej pies Lola pojawiły się w grze Electronic Arts The Sims 2: Zwierzaki wydanej w październiku 2006. W wersji na konsole postać Duff odwiedza parcele publiczne i gracze mogli poznać z nią i jej psem własne simy. Jednakże w wydaniu na PC, gracze mogli pobrać sima Duff ze strony internetowej Maxisa przed 31 grudnia, a zarówno ona i jej pies są zwykłymi simami^[30]. Duff, tak jak Paris Hilton i Jessica Simpson, została skrytykowana za ukazywanie psów częściej jako modny dodatek, niż zwierzę^[31].

Duff w 2002 roku zaczęła umawiać się z piosenkarzem Aaronem Carterem. Spotkali się podczas kręcenia serialu Lizzie McGuire, kiedy ten grał niewielką rolę w odcinku świątecznym. Związek przykuł uwagę mediów po doniesieniach o trójkącie miłosnym między Duff, Carterem a aktorką Lindsay Lohan^[32].

W latach 2004–2006, Duff umawiała się z Joelem Maddenem, piosenkarzem zespołu Good Charlotte^[33]. Matka Duff, Susan, potwierdziła ich związek w czerwcu 2005 roku w wywiadzie dla magazynu Seventeen, po długim okresie plotek.

W czerwcu 2006 w artykule w magazynie ELLE pojawiły się słowa Duff: „...(dziewictwo) jest na pewno czymś, co w sobie lubię. To nie znaczy, że nie myślę o seksie, ponieważ wszyscy, których znam, mają pierwszy raz za sobą i chce się do nich dołączyć”^[34]. Później, Duff powiedziała MuchMusic, że cytowane słowa nigdy nie zostały przez nią wypowiedziane i że ten temat jest „zdecydowanie czymś, o czym nie chce rozmawiać...”^[35]. Duff i Madden zerwali ze sobą w grudniu 2006 r^[36].

Pod koniec 2005 roku Duff zrobiła sobie miesięczną przerwę od pracy jako spóźniony prezent urodzinowy. Powiedziała, że chciała wziąć krótki oddech po wydaniu Most Wanted i napisaniu trzech nowych piosenek dla niej, nakręceniu trzech filmów i przejechaniu trasy koncertowej „Still Most Wanted Tour”. W 2005 r. Duff pojawiła się odchudzona, co sprowokowało media do spekulacji na ten temat. Plotki donosiły, że Hilary cierpi na zaburzenia jedzenia, co sama zainteresowana zdementowała^[37]. Duff wypowiedziała się podczas australijskiego show Today Tonight, że straciła wagę prowadząc bardziej aktywny tryb życia.

Duff należy do kilku organizacji charytatywnych, jest entuzjastką praw zwierząt, członkinią „Kids with a Cause”^[38], przekazała 250 tys. dolarów dla ofiar huraganu Katrina^[39].

Pod koniec sierpnia 2006 r. Duff pojechała do szkoły podstawowej w Nowym Orleanie i pracowała z USA Harvest przy rozdzielaniu jedzenia. W 2005 r. podarowała ok. 2,5 mln posiłków ofiarom huraganu^[40].

W sierpniu 2006 Duff powiedziała, że skorzystała z kompleksowej opieki dentystycznej, ponieważ odłamał jej się kawałeczek przedniego zęba na mikrofonie podczas koncertu^[41]. W internecie, fani Duff narzekali, że wykonano to niepoprawnie przez co miała „wygląd konia”. Duff zmniejszyła „nowe” zęby do rozmiaru oryginalnych^[42][43].

Później, artykuł w Digital Spy ogłosił, że w 2006 r. Duff schudła do amerykańskiego rozmiaru zero, po przeczytaniu, że wygląda, jakby przytyła 15 funtów (ok. 6 kg)^[44]. Niedawno powiedziała, że czuła nacisk na bycie szczupłym; oświadczyła, że jest dostrzegana przez media za grubą albo za chudą. Duff nazwała to „orzeczeniem i zamierzeniem”^[45].

Pod koniec 2006 roku Duff podjęła kroki prawne przeciwko domniemanemu prześladowcy i jego współlokatorowi^[46]. Policja przeprowadziła dochodzenie w tej sprawie. Trzeciego listopada 2006 roku prześladowca Duff, Maksim Miakovsky, został aresztowany pod zarzutem gróźb o zabiciu Duff tego weekendu. Został oskarżony o rozprowadzanie pogróżek i prześladowanie. Przyleciał do USA „wyłącznie w celu spotkania i romantycznego zbliżenia się do pani Duff”. Dziewiętnastego stycznia 2007 Miakovsky został skazany na 117 dni więzienia i pięć lat nadzoru kuratora, po wystąpieniu obrony o zmniejszenie wyroku, jak twierdzi Associated Press^[47].

14 sierpnia 2010 aktorka i piosenkarka poślubiła Mike’a Comrie, kanadyjskiego hokeistę NHL. Para zaręczyła się w lutym 2010 roku po dwóch latach znajomości. 20 marca 2012 roku przyszło na świat ich pierwsze dziecko, syn Luca Cruz Comrie. 10 stycznia 2014 roku Duff i Comrie oświadczyli, że wspólnie zadecydowali o separacji, ale podejmą wszelkie wysiłki, aby wspólnie wychowywać syna^[48]. Aktorka złożyła pozew o rozwód rok później, w lutym 2015 roku^[49]. Rozwód został sfinalizowany w lutym 2016 roku. Przed ślubem para podpisała intercyzę; po rozwodzie Hilary nadal jest właścicielką posiadłości Beverly Hills, choć Comrie otrzymał od niej równowartość swojego udziału w nieruchomości w wysokości blisko 2,5 miliona dolarów^[50].

Od 2017 jest związana z wokalistą i DJ-em Matthew Komą, w 2018 na świat przyszła ich córka Banks Violet Bair^[51]. Para zaręczyła się w maju 2019^[52]. W grudniu 2019 roku Hilary i Matthew wzięli ślub. 24 marca 2021 roku na świat przyszła druga córeczka Mea James Bair. W grudniu 2023 roku Hilary ogłosiła, że spodziewa się kolejnego dziecka^[53].

Duff wystąpiła kilka razy w serialach telewizyjnych, pierwszy raz jako chore dziecko w serialu medycznym Szpital Dobrej Nadziei (Chicago Hope) w marcu 2000 r. W 2003 zagrała w odcinku The George Lopez Show jako sprzedawczyni, a dwa lata później ponownie wystąpiła w tym samym serialu jako feministyczna przyjaciółka poetki Carmen (Masiela Lusha). Zagrała razem z siostrą Haylie członkinie grupy popowej lat 60. XX wieku The Shangri-Las w American Dreams w 2003. W 2005 r. w jednym odcinku zagrała koleżankę z klasy i wielbicielkę tytułowej postaci z serialu Joan z Arkadii (Joan of Arcadia). Podczas trasy koncertowej Most Wanted wystąpiła w Guadalajarze w Meksyku, gdzie nakręciła krótki występ w serialu dla młodzieży Rebelde. Duff wystąpiła gościnnie 27 kwietnia 2007 podczas premiery trzeciego sezonu The Andy Milonakis Show.

 Osobny artykuł: Dyskografia Hilary Duff.

1. Metamorphosis (2003)
2. Hilary Duff (2004)
3. Dignity (2007)
4. Breath In. Breath Out. (2015)

1. Santa Claus Lane (2002, kompilacja bożonarodzeniowa)
2. Most Wanted (2005, kompilacja singli)
3. 4Ever (2006, kompilacja singli, tylko na rynek włoski)
4. Best Of (2008, kompilacja singli w tym 2 nowe piosenki i remixy)

• 2003 Fort Myers Beach Film Festival Nagroda dla wschodzącej gwiazdy (Rising Star Award)

• Kirsten Heysen, Our Teresa may lose job, The Herald Sun, 14.08.2006

• RIAA searchable database
• Rock on the Net: Hilary Duff
• All Music Guide: Hilary Duff
• Worldwide Charts: Hilary Duff

• Oficjalna muzyczna strona (ang.)
• Hilary Duff w bazie IMDb (ang.)
• Hilary Duff w bazie Notable Names Database (ang.)