French
DeutschHostel de Verdelin – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Fasada Hostelu de Verdelin | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | 108–114 Archbishop Street[1] |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | Francesco Buonamici (przypisywane) |
| Kondygnacje | 2 |
| Ukończenie budowy | ~1650. lub 1660. |
| Pierwszy właściciel | Jean-Jacques de Verdelin |
Położenie na mapie Malty  | |
Położenie na mapie Morza Śródziemnego  | |
 35°53′58,1″N 14°30′50,4″E/35,899472 14,514000 | |
Hostel de Verdelin, znany też jako Palazzo Verdelin lub Casa delle Colombe – pałac w Valletcie na Malcie. Zbudowany w połowie XVII wieku dla rycerza Jean-Jacques de Verdelin, jest przykładem wczesnej architektury barokowej na Malcie. Aktualnie w pałacu znajduje się posterunek policji oraz restauracja.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Hostel de Verdelin zbudowany został w latach 1650.[2] (niektóre źródła podają lata 1660.[3], np. 1662[4] lub 1666[5], lecz w roku 1662 posiadłość była już przekazana w ręce Paula de Verdelin przez pierwotnego właściciela[6]) dla Jean-Jacques'a de Verdelin, francuskiego rycerza Zakonu św. Jana, który był bratankiem Hugues Loubenx de Verdalle'a[3], i zajmował kilka ważnych stanowisk, włączając w to Commander of the Artillery, Auditor of Accounts oraz Grand Commander[2]. Projekt pałacu przypisywany jest włoskiemu architektowi Francesco Buonamiciemu, który zapoczątkował architekturę barokową na Malcie[2].
Po śmierci Verdelina w roku 1678 pałac przeszedł w ręce jego brata Jean-François de Verdelina, również rycerza Joannitów. Koleją rzeczy stał się posiadłością Zakonu, i był używany jako hostel. Podczas okupacji Malty przez Francuzów przejęty został w roku 1798 przez rząd[7] i w tym czasie zniszczone zostały dwie tarcze herbowe, znajdujące się na fasadzie budynku[8].
Następnie budynek mieścił Civil Service Sports Club[9][10].
Pałac aktualnie ma 12 prywatnych współwłaścicieli, w tym Marco Gaffarena, spadkobierców Antonio Zammita, oraz firmę B. Tagliaferro and Sons Ltd. Jest leasingowany rządowi, i mieści komendę policji Valletty, chociaż od października roku 2014 właściciele domagali się, aby najemcy opuścili budynek[11]. W części budynku mieści się restauracja "Michael's"[9].
W czasie Skandalu Gaffareny w roku 2015, dziennikarka Caroline Muscat ujawniła[12], że rząd dał Gaffarenie 1,65 miliona euro w nieruchomościach i gotówce za jego część własności innego pałacu w Valletcie; opozycja oskarżała rząd, że chciał również wywłaszczyć Hotel de Verdelin. Zarzuty te zostały odrzucone przez ministra spraw wewnętrznych Carmelo Abelę[11], chociaż później zostało ujawnione, że Land Department wysłał pomiędzy lutym a kwietniem 2015 roku architektów, aby opracowali raport z wyceny pałacu[13].
We wrześniu 2017 roku rozpoczęto odnawianie budynku. Naprawiono zniszczone bloki kamienne, wymieniając też niektóre w najwyższej kondygnacji. Na pierwszym piętrze wymienione zostały okna i niektóre elementy balkonu. Cała fasada została oczyszczona. Prace zakończono w grudniu tego samego roku[14].
Fasada budynku wpisana została na Antiquities List of 1925[15]. Pałac jest uznany przez Malta Environment and Planning Authority jako pomnik narodowy stopnia 1[7].
Architektura
[edytuj | edytuj kod]
Hostel de Verdelin jest przykładem wczesnej architektury barokowej na Malcie[16]. Jego ozdobna fasada posiada wyraźne wpływy baroku hiszpańskiego, co jest niezwykłe na Malcie, gdzie bardziej popularnymi są barok włoski i francuski[7]. Mówi się, że jest jedną z najładniejszych w Valletcie[17] i opisana jest jako imponujący przykład artystycznej tkaniny na miejskim obrazie Malty[18]. Ozdobne okna są sercem fasady[19]. W XIX wieku, podczas rządów brytyjskich, zamknięte drewniane balkony zastąpiły wcześniejszy wystrój[3], który tworzyły balkony kamienne[20]. Wewnątrz budynku znajduje się portret de Verdelina[21]. Pałac jest największym z trzech sąsiadujących ze sobą budynków, które należały do de Verdelina[6].
Do poczytania
[edytuj | edytuj kod]- Houses Of The French Knights In Valletta. s. 154-155. (ang. )
- Podczas okresu brytyjskiego w pałacu mieścił się Vicary's Hotel. s. 116. (ang. )
- Drzewo genealogiczne rodziny de Verdelin: Franc̜ois Alexandre Aubert de La Chesnaye-Desbois, Badier (1774), Dictionnaire de la noblesse, contenant les généalogies, l'histoire & la chronologie des familles nobles de France, l'explication de leur armes, & l'état des grandes terres du royaume ...: On a joint à ce dictionnaire le tableau généalogique, historique, des maisons souveraines de l'Europe, & une notice des familles étrangères, les plus anciennes, les plus nobles & les plus illustres .... Le veuvne Duchesne. s. 751-754. (fr. )
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Protection of Antiquities Regulations. SUBSIDIARY LEGISLATION 445.01, 1932-11-21. s. 5. (ang.).
- ↑ a b c Stephen Degiorgio: Palaces and Lodgings of the Knights of St John at Malta. academia.edu, 2010. [dostęp 2016-03-23]. (ang.).
- ↑ a b c Valletta – Other Monuments. romeartlover.tripod.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-01)]. (ang.).
- ↑ Simon Gaul: Malta, Gozo and Comino. New Holland Publishers, 2007, s. 116. ISBN 1-86011-365-6. (ang.).
- ↑ D. Chambry, David H. Trump: Nagel's Encyclopedia-Guide. Nagel Publishers, 1978, s. 115. ISBN 978-2-8263-0711-2. (ang.).
- ↑ a b Victor F. Denaro. More houses in Valletta. „Melita Historica”. 3 (2), s. 5–6, 1961. [zarchiwizowane z adresu 2016-03-23]. (ang.).
- ↑ a b c One World – Protecting the most significant buildings, monuments and features of Valletta (97). [w:] Times of Malta [on-line]. 2009-03-14. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-23)]. (ang.).
- ↑ About us. Michael's. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-24)]. (ang.).
- ↑ a b The Renaissance of Valletta. [w:] Times of Malta [on-line]. 2015-12-03. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-23)]. (ang.).
- ↑ Victor Mallia-Milanes: The British colonial experience, 1800-1964: the impact on Maltese society. Mireva Publications, 1988, s. 278. ISBN 978-1-870579-01-8. (ang.).
- ↑ a b Matthew Vella: Gaffarena in company of others who demanded Verdelin eviction in 2014. [w:] Malta Today [on-line]. 2015-08-11. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-30)]. (ang.).
- ↑ Caroline Muscat to lead PN election campaign. [w:] Times of Malta [on-line]. 2016-10-12. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-13)]. (ang.).
- ↑ Ivan Camilleri: Government architects sent to make palazzo valuation. [w:] Times of Malta [on-line]. 2015-08-17. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-22)]. (ang.).
- ↑ Restoration of Palazzo Verdelin’s façade complete – Minister Owen Bonnici. [w:] Malta Independent [on-line]. 2017-12-27. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-16)]. (ang.).
- ↑ Protection of Antiquities Regulations 21st November, 1932 Government Notice 402 of 1932, as Amended by Government Notices 127 of 1935 and 338 of 1939.. Malta Environment and Planning Authority. (ang.).
- ↑ Simon Gaul: Malta, Gozo and Comino. New Holland Publishers, 2007, s. 325. ISBN 1-86011-365-6. (ang.).
- ↑ Nicholas De Piro: Valletta: A City Built by Gentlemen for Gentlemen. Miranda Publications, 1997, s. 110. ISBN 99909-85-00-6. (ang.).
- ↑ Robert Pickard: Policy and Law in Heritage Conservation. London: Spon Press, 2012, s. 234. ISBN 1-135-15803-7. (ang.).
- ↑ Lino Bugeja, Mario Buhagiar, Stanley Fiorin: Artistic, architectural and ecclesiastical aspects. Malta University Services, 1993, s. 450. ISBN 99909-44-02-4. (ang.).
- ↑ Christine Tanti: St. George's Square. maltain360.com. [dostęp 2017-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-17)]. (ang.).
