French
DeutschLiga polska w piłce nożnej (1948) – Wikipedia, wolna encyklopedia
| |||
 | |||
| Szczegóły | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Organizator | |||
| Poziom ligowy | Pierwszy | ||
| Edycja | 14 | ||
| Liczba zespołów | 14 | ||
| Zwycięzca | Cracovia (5. tytuł) | ||
| Król strzelców | Józef Kohut[1] (31) | ||
Liga w piłce nożnej 1948 – 14. edycja najwyższych w hierarchii rozgrywek ligowych polskiej klubowej piłki nożnej, pierwsza po II wojnie światowej. W poprzednim sezonie (1947) mistrza Polski wyłoniono systemem nieligowym.
Tytułu broniła Warta Poznań. Mistrzostwo zdobyła Cracovia.
Absolutnymi beniaminkami ligi były Lech Poznań, Polonia Bytom, Tarnovia, Rymer Niedobczyce i Widzew Łódź.
| Poziomy rozgrywkowe w sezonie 1948 | ||
|---|---|---|
| Rozgrywki | P | Nazwa |
| Centralne | I | Liga |
| Okręgowe (20 okręgów) | II | A klasa |
| III | B klasa | |
| IV | C klasa | |
Tabela
[edytuj | edytuj kod]
| Msc. | Nazwa klubu | M | Zw.-Rem.-Por. | Pkt. | Bramki |
| 1 | Cracovia  | 26 | 17-4-5 | 38 | 61:26 |
| 2 | Wisła Kraków | 26 | 17-4-5 | 38 | 86:34 |
| 3 | Ruch Chorzów | 26 | 12-6-8 | 30 | 71:40 |
| 4 | Legia Warszawa | 26 | 14-2-10 | 30 | 55:46 |
| 5 | AKS Chorzów | 26 | 13-3-10 | 29 | 50:49 |
| 6 | ZZK Poznań | 26 | 9-8-9 | 26 | 48:49 |
| 7 | Polonia Warszawa | 26 | 11-4-11 | 26 | 45:49 |
| 8 | ŁKS Łódź | 26 | 10-4-12 | 24 | 60:64 |
| 9 | Warta Poznań | 26 | 9-6-11 | 24 | 51:56 |
| 10 | Polonia Bytom | 26 | 9-5-12 | 23 | 48:55 |
| 11 | Tarnovia Tarnów | 26 | 10-2-14 | 22 | 42:48 |
| 12 | Garbarnia Kraków | 26 | 9-4-13 | 22 | 38:52 |
| 13 | Rymer Niedobczyce | 26 | 8-3-15 | 19 | 45:64 |
| 14 | Widzew Łódź | 26 | 5-3-18 | 13 | 31:99 |
Legenda:
| Mistrz Polski | |
| Spadek do II ligi |
Najlepsi Strzelcy
[edytuj | edytuj kod]| Gole | Strzelcy | Drużyny |
|---|---|---|
| 31 |  Józef Kohut | Wisła Kraków |
| 28 | Mieczysław Gracz | |
| 22 | Stanisław Różankowski | Cracovia |
Wg [2]
Mecz o mistrzostwo
[edytuj | edytuj kod]Cracovia – Wisła Kraków 3:1
Cracovia i Wisła Kraków zakończyły rozgrywki z identycznym dorobkiem punktowym (obie po 38 punktów). Lepszy bilans bramek miała Wisła (+52, przy +35 Cracovii). W spotkaniach bezpośrednich lepsza była Cracovia (Wisła-Cracovia 0:2, Cracovia-Wisła 1:1). O tytule mistrzowskim decydował jednak dodatkowy mecz na neutralnym stadionie. 5 grudnia 1948 na stadionie Garbarni Kraków Cracovia pokonała Wisłę 3:1 i to ona została mistrzem.
Mistrzem została Cracovia.
Klasyfikacja medalowa po mistrzostwach
[edytuj | edytuj kod]Tabela obejmuje wyłącznie zespoły mistrzowskie.
| Klub |  |  |  | |
|---|---|---|---|---|
| 1. | Cracovia  | 5 | 1 | 1 |
| 2. | Ruch Chorzów  | 5 | 0 | 2 |
| 3. | Pogoń Lwów | 4 | 3 | 0 |
| 4. | Wisła Kraków | 2 | 6 | 5 |
| 5. | Warta Poznań | 2 | 5 | 7 |
| 6. | Polonia Warszawa | 1 | 2 | 1 |
| 7. | Garbarnia Kraków | 1 | 1 | 0 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ 90minut.pl [online], www.90minut.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
- ↑ https://www.rsssf.org/tablesp/polhist.html#1947