Irena Świderska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Irena Świderska

Data i miejsce urodzenia	9 października 1909 Warszawa
Data i miejsce śmierci	7 stycznia 1996 Trzcianka
Informacje klubowe
Klub	AZS Poznań
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski seniorów złoto Kraków 1935 bieg na 800 m złoto Mysłowice 1935 bieg przełajowy złoto Warszawa 1934 sztafeta 4 × 200 m złoto Warszawa 1934 bieg na 800 m złoto Łódź 1932 bieg na 800 m srebro Bydgoszcz 1937 bieg na 200 m srebro Bydgoszcz 1937 sztafeta 4 × 200 m srebro Poznań 1936 bieg przełajowy srebro Kraków 1935 sztafeta 4 × 200 m srebro Warszawa 1934 sztafeta 4 × 100 m srebro Chorzów 1933 bieg na 800 m srebro Łódź 1933 bieg przełajowy brąz Kraków 1935 bieg na 80 m ppł brąz Bydgoszcz 1937 bieg na 60 m brąz Bydgoszcz 1937 bieg na 100 m brąz Bydgoszcz 1937 skok w dal brąz Kraków 1935 skok w dal z miejsca brąz Warszawa 1931 bieg na 800 m

Irena Świderska, po mężu Krawiec (ur. 9 października 1909 w Warszawie, zm. 7 stycznia 1996 w Trzciance^[1]) – polska lekkoatletka, reprezentantka Polski, medalistka akademickich mistrzostw świata (1935), wielokrotna mistrzyni Polski.

Specjalizowała się w biegach sprinterskich; na 60 metrów, 100 m, 200 m, a także w średniodystansowych m.in. na 800 m, biegała w sztafetach 100 i 200 m. Uprawiała skok w dal oraz skok w dal z miejsca. Była zawodniczką AZS Poznań.

Reprezentowała Polskę na Światowych Igrzyskach Kobiet w 1934 (odpadła w eliminacjach biegu na 800 m) oraz akademickich mistrzostwach świata w 1935, gdzie zdobyła srebrny medal w biegu na 400 m i brązowy medal w sztafecie 4 x 100 m (z Ireną Segno, Marią Szajną i Stanisławą Walasiewicz)^[1].

Na mistrzostwach Polski seniorów na otwartym stadionie zdobyła dziewiętnaście medali, w tym pięć złotych, osiem srebrnych i sześć brązowych: w biegu na 800 m - złoto (3-krotnie), srebro oraz brąz; w sztafecie 4 × 200 m - złoto i 2-krotnie srebro; w biegu przełajowym - złoto i 2-krotnie srebro, w sztafecie 4 × 100 m i w biegu na 200 m - po jednym srebrnym medalu. Brązowe medale zdobyła w biegu na 60 m, 100 m i 80 ppł oraz w skoku w dal i w skoku w dal z miejsca^[1][2].

Zdobywczyni czternastu medali na halowych mistrzostwach Polski w tym dziewięciu złotych, trzech srebrnych i dwóch brązowych: w biegu na 500 m - złoto (1933, 1934, 1936, 1938), srebro (1935, 1937); skok w dal - złoto (1935, 1936, 1937); bieg na 50 m przez płotki - złoto (1937), srebro (1936); w sztafecie 4 × 50 m - złoto (1935, ponadto w 1934 zwyciężyła w sztafecie 4 x 50, ale konkurencja została rozegrana poza oficjalnym programem zawodów), brąz 1937; w skoku wzwyż brąz (1936)^[3].

Rekordy życiowe'^[4]: