Mieczysława Moder – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mieczysława Moder

Data i miejsce urodzenia	1 stycznia 1922 Pabianice
Data śmierci	14 września 2017
Informacje klubowe
Klub	Sokół Pabianice ŁKS Łódź AZS Łódź Budowlani Gdańsk
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski seniorów złoto Warszawa 1951 trójbój złoto Warszawa 1951 sztafeta 4 × 100 m złoto Kraków 1950 sztafeta szwedzka złoto Kraków 1950 sztafeta olimpijska złoto Kraków 1950 bieg na 100 m złoto Kraków 1950 skok w dal złoto Łódź 1949 skok w dal złoto Łódź 1949 bieg na 60 m złoto Łódź 1949 bieg na 100 m złoto Bydgoszcz 1948 bieg na 100 m złoto Bydgoszcz 1948 skok w dal złoto Warszawa 1947 skok w dal z miejsca złoto Warszawa 1947 bieg na 60 m złoto Warszawa 1947 bieg na 100 m złoto Warszawa 1947 bieg na 200 m złoto Łódź 1945 sztafeta 4 x 100 m srebro Warszawa 1951 pięciobój srebro Warszawa 1951 bieg na 200 m srebro Warszawa 1947 skok w dal srebro Kraków 1946 skok w dal srebro Kraków 1946 bieg na 60 m srebro Kraków 1946 bieg na 100 m srebro Kraków 1946 bieg na 200 m srebro Łódź 1946 pięciobój brąz Warszawa 1951 bieg na 100 m brąz Kraków 1946 skok w dal z miejsca brąz Kraków 1946 sztafeta 4 × 100 m

Mieczysława Moder, po mężu Martynowska (ur. 1 stycznia 1922 w Pabianicach^[1], zm. 14 września 2017^[2]) – polska lekkoatletka, (sprinterka, wieloboistka), multimedalistka i wielokrotna mistrzyni Polski i reprezentantka kraju.

Specjalizowała się w biegu na 60 metrów, 100 m, 200 m oraz w skoku w dal i w wielobojach lekkoatletycznych. Była zawodniczką Sokoła Pabianice (1932-1939), ŁKS Łódź (1945-1946) AZS Łódź (1947-1949) oraz Budowlanych Gdańsk (1950-1952)^[1]. Ukończyła Wyższą Szkołę Gospodarstwa Wiejskiego w Łodzi (1949)^[1].

Jesienią 1949 rozpoczęła pracę w Gdyni. Siedem lat później wyszła za mąż i prowadziła wspólnie z mężem gospodarstwo rolne w Pucku^[3].

Reprezentowała Polskę na mistrzostwach Europy w 1946 (odpadła w eliminacjach biegu na 100 m, z czasem 13,0, w półfinale biegu na 200 m, z czasem 26,2, w sztafecie 4 x 100 m zajęła 6. miejsce z czasem 50,6 (ze Stanisławą Walasiewicz, Ireną Hejducką i Jadwigą Słomczewską)^[4] oraz akademickich mistrzostwach świata w 1949 (w sztafecie 4 x 100 m zajęła 4. miejsce, z czasem 50,6 - z J. Słomczewską, Marią Adamską i Heleną Gburek, w skoku w dal 10. miejsce, z wynikiem 5,21, w biegu na 100 m odpadła w eliminacjach, z czasem 12,8)^[1]

Na mistrzostwach Polski seniorów na otwartym stadionie zdobyła dwadzieścia siedem medali, w tym szesnaście złotych, osiem srebrnych i trzy brązowe; w biegu na 60 m - złoto (1947, 1949) oraz srebro w 1946; w biegu na 100 m - złoto (1947, 1948, 1949, 1950), srebro w 1946 oraz brąz w 1951; w biegu na 200 m - złoto w 1947 oraz srebro (1946, 1951); w skoku w dal - złoto (1948, 1949, 1950) oraz srebro (1946, 1947); w skoku w dal z miejsca - złoto w 1947 oraz brąz w 1946; w biegach sztafetowych: 4 x 100 m - złoto w 1945 oraz 1951 i brąz w 1946, w sztafecie szwedzkiej i w sztafecie olimpijskiej - złote medale w 1950; w trójboju lekkoatletycznym - złoto w 1951, w pięcioboju lekkoatletycznym - srebro w 1946 i 1951^[1][5].

Na zimowych mistrzostwach Polski wywalczyła pięć medali, w tym dwa złote, dwa srebrne i jeden brązowy: złoty w biegu na 60 m (1948), złoty w skoku w dal (1948), srebrny w sztafecie 4 x 50 m (1950), srebrny w sztafecie 4 x 100 m (1951) oraz brązowy w biegu na 50 m (1950)^[1][6].

Rekordy życiowe^[7]: