Irena Szewińska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Irena Szewińska

Irena Szewińska (1975)
Data i miejsce urodzenia	24 maja 1946 Leningrad
Data i miejsce śmierci	29 czerwca 2018 Warszawa
Obywatelstwo	polskie
Wzrost	176 cm
Informacje klubowe
Klub	KS „Polonia” Warszawa (1961–1980)[1]
Trener	Sławomir Szewiński Gerard Mach Jan Kopyto Edward Bugała Andrzej Piotrowski[1]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Igrzyska olimpijskie złoto Tokio 1964 lekkoatletyka (sztafeta 4 × 100 m) złoto Meksyk 1968 lekkoatletyka (bieg na 200 m) złoto Montreal 1976 lekkoatletyka (bieg na 400 m) srebro Tokio 1964 lekkoatletyka (bieg na 200 m) srebro Tokio 1964 lekkoatletyka (skok w dal) brąz Meksyk 1968 lekkoatletyka (bieg na 100 m) brąz Monachium 1972 lekkoatletyka (bieg na 200 m) Mistrzostwa Europy złoto Budapeszt 1966 bieg na 200 m złoto Budapeszt 1966 sztafeta 4 × 100 m złoto Budapeszt 1966 skok w dal złoto Rzym 1974 bieg na 100 m złoto Rzym 1974 bieg na 200 m srebro Budapeszt 1966 bieg na 100 m brąz Helsinki 1971 bieg na 200 m brąz Rzym 1974 sztafeta 4 × 100 m brąz Praga 1978 bieg na 400 m brąz Praga 1978 sztafeta 4 × 400 m Halowe mistrzostwa Europy złoto Belgrad 1969 bieg na 50 metrów złoto Belgrad 1969 skok w dal srebro Belgrad 1969 sztafeta 1+2+3+4 okrążenia srebro Sofia 1971 skok w dal brąz Göteborg 1974 bieg na 60 m brąz Katowice 1975 bieg na 60 m Plebiscyt „Przeglądu Sportowego” 1. miejsce 1965 1. miejsce 1966 1. miejsce 1974 1. miejsce 1976 2. miejsce 1964 2. miejsce 1968 2. miejsce 1975 2. miejsce 1977 Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Irena Kirszenstein-Szewińska^[2] (ur. 24 maja 1946 w Leningradzie, zm. 29 czerwca 2018 w Warszawie^[3]) – polska lekkoatletka specjalizująca się w biegach sprinterskich i skoku w dal, a po zakończeniu kariery działaczka krajowych i międzynarodowych organizacji sportowych; dama Orderu Orła Białego.

Należała do najbardziej utytułowanych polskich sportowców i najwybitniejszych lekkoatletek w historii: stawała na podium na czterech kolejnych igrzyskach olimpijskich.

Siedmiokrotna medalistka igrzysk olimpijskich (3 medale złote, 2 srebrne i 2 brązowe) oraz szesnastokrotna medalistka mistrzostw Europy (10 medali na otwartym stadionie i 6 w hali)^[4]. Wielokrotna reprezentantka Polski w meczach międzypaństwowych i Pucharze Europy^[5]. W latach 1965–1979 zdobyła 24 medale mistrzostw Polski w biegu na 100 metrów, 200 metrów, 400 metrów, w sztafecie 4 × 100 metrów oraz w skoku w dal^[6].

W 1974 agencja prasowa United Press International wybrała ją najlepszą sportsmenką na świecie. Czterokrotnie wybierana na najlepszego sportowca Polski w plebiscycie „Przeglądu Sportowego” (w 1965, 1966, 1974 i 1976). W 2021 w specjalnym plebiscycie „Przeglądu Sportowego” została uznana za polskiego sportowca stulecia^[7].

Urodziła się jako Irena Kirszenstein w rodzinie żydowskiej^[8], 24 maja 1946 w Leningradzie (ówczesna nazwa Petersburga)^[9][4]. Jej ojciec, Jakub Gustaw Kirszenstein^[2] (1919−2002) był inżynierem akustykiem i pochodził z Warszawy, natomiast matka, Eugenia z domu Rafalska (1922−1996), z Kijowa^[10]. Rodzice poznali się w Uzbekistanie, dokąd w 1941 ewakuowano kijowskie zakłady, w których pracowała matka Ireny, a także leningradzki instytut, w którym studiował jej ojciec. W 1947 Kirszensteinowie wraz z córką osiedlili się w Warszawie. W 1953 jej rodzice rozwiedli się, a Irena zamieszkała z matką przy al. Świerczewskiego (obecnie al. „Solidarności”) w Warszawie^[11].

Była absolwentką XXXVII Liceum Ogólnokształcącego im. Jarosława Dąbrowskiego w Warszawie oraz Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego (1970, specjalizacja: ekonomia transportu)^[12].

Lekkoatletykę zaczęła uprawiać jesienią 1960, mając 14 lat, w grupie uczniów Szkoły Podstawowej nr 37 w Warszawie, której trenerem był dawny oszczepnik, finalista igrzysk olimpijskich z Melbourne (1956), Jan Kopyto^[13][10]. Od początku kariery startowała w barwach warszawskiej Polonii^[1]. Początkowo występowała m.in. w czwartkach lekkoatletycznych. W 1962 zdobyła w Łodzi pierwsze medale mistrzostw Polski młodzików^[14].

Pierwsze międzynarodowe sukcesy odniosła już w 1964 – podczas rozgrywanych w Warszawie europejskich igrzysk juniorów (późniejsze mistrzostwa Europy juniorów) zdobyła trzy złote medale wygrywając bieg na 200 metrów i skok w dal oraz wraz z koleżankami w biegu rozstawnym na 4 × 100 metrów^[15]. Miesiąc później na igrzyskach olimpijskich w Tokio wywalczyła srebrne medale w skoku w dal i biegu na 200 metrów, a wraz z Teresą Ciepły, Haliną Górecką i Ewą Kłobukowską poprawiając rekord świata (z czasem 43,69) zdobyła złoto w sztafecie sprinterskiej^[1]. Rok później zdobyła w Budapeszcie trzy medale uniwersjady^[16], a w 1966 także w stolicy Węgier wywalczyła cztery (w tym trzy złote) krążki mistrzostw Europy^[17]. W 1968 w Meksyku podczas igrzysk olimpijskich zwyciężyła w biegu na 200 metrów poprawiając czasem 22,58 rekord świata oraz zdobyła brąz na dystansie 100 metrów^[1]. W biegu rozstawnym 4 × 100 metrów Polki zgubiły pałeczkę (ostatecznie dobiegły do mety, nie awansując do finału) – w efekcie manipulacji medialnych i wydarzeń związanych z Marcem 1968 roku Szewińska stała się w związku z tym wydarzeniem obiektem ataków antysemickich^[10][8]. Wstawił się za nią w „Ekspresie Wieczornym” znany felietonista Wiech^{[potrzebny przypis]}. Zimą 1969 zdobyła w Belgradzie trzy medale lekkoatletycznych europejskich igrzysk halowych^[1].

W związku z ciążą opuściła sezon letni 1969, a w 1970 po urodzeniu syna Andrzeja wystartowała w uniwersjadzie w Turynie, odpadając już w półfinale biegu na 100 metrów^[18]. Zimą 1971 stanęła na podium halowych mistrzostw Europy w skoku w dal^[19]. Latem 1971 na mistrzostwach Europy w Helsinkach zdobyła brązowy medal w biegu na 200 metrów^[17]. W sylwestra z 1971 na 1972, podczas zgrupowania w Zakopanem, doznała kontuzji (skręcenie kostki lewej nogi), przez co musiała zrezygnować ze startów w skoku w dal^[10]. Podczas igrzysk olimpijskich w Monachium zdobyła brązowy medal w biegu na 200 metrów i dotarła do półfinałów rywalizacji na dystansie 100 metrów^[1]. Tuż za podium, na czwartym miejscu, zakończyła start w biegu na 60 metrów podczas halowych mistrzostw Europy w Rotterdamie^[1], a rok później na halowym czempionacie zdobyła brąz w biegu na 60 metrów^[19]. Od jesieni 1973 rozpoczęła starty w biegu na 400 metrów^[10]. W sezonie letnim 1974 trzy medale (w tym dwa złote w biegach na 100 i 200 metrów) podczas mistrzostw Europy w Rzymie^[17]. Na początku marca w Katowicach rozegrano halowe mistrzostwa Europy, w których Szewińska zdobyła brązowy medal w biegu na 60 metrów^[20]. Na igrzyskach olimpijskich w Montrealu w 1976 zdobyła złoty medal na dystanie 400 m, ustanawiając czasem 49,29 nowy rekord świata^[1]. Dwukrotnie zdobywała brązowe medale mistrzostw Europy w Pradze (1978)^[17]. Podczas swojego ostatniego olimpijskiego startu – na igrzyskach olimpijskich w Moskwie w 1980 – dotarła do półfinału biegu na 400 metrów^[1].

Po zakończeniu w 1980 kariery sportowej rozpoczęła działalność w szeregu organizacji. Od 1980 do 2009 zasiadała w Zarządzie Polskiego Związku Lekkiej Atletyki (w latach 1997–2009 była prezesem PZLA)^[1]. W latach 1982–1989 była członkiem Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego^[21]. W 1984 została wybrana do Komitetu Kobiecego International Association of Athletics Federations (IAAF), w 1995 do Rady European Athletics Association^[1]. Od 2005 do 2009 i ponownie od 2011 zasiadała w Radzie IAAF (Międzynarodowego Stowarzyszenia Federacji Lekkoatletycznych)^[1][22]. Była wiceprezesem Polskiego Komitetu Olimpijskiego, a od 1998 również członkiem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego^[1]. W 2005 była członkiem wyborczego Komitetu Honorowego Lecha Kaczyńskiego^[23]. Po aferze finansowej w 2009, nie ubiegała się o reelekcję na stanowisku Prezesa Polskiego Związku Lekkiej Atletyki^[24].

Jako przedstawiciel Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego była członkiem Komisji Koordynacyjnej sprawdzającej stan przygotowań do igrzysk olimpijskich w Atenach (2004), Londynie (2012) oraz Tokio (2020)^[25].

Była członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015 roku^[26].

W 1967 wyszła za mąż za Sławomira Szewińskiego (znanego również pod imieniem Janusz), także sportowca – biegającego na 400 metrów przez płotki, jej trenera i fotografa^[23]. Ich synami są:

• Andrzej Szewiński (ur. 1970) – polski siatkarz (wicemistrz Letniej Uniwersjady 1993), działacz sportowy i polityk.
• Jarosław Szewiński (ur. 1981) – informatyk.

Zmarła 29 czerwca 2018 po długiej walce z chorobą nowotworową^[27][28].

5 lipca 2018 w katedrze polowej Wojska Polskiego odbyła się msza święta pogrzebowa, której przewodniczył biskup Marian Florczyk^[29]. Uroczystości miały charakter państwowy i odbyły się w asyście kompanii reprezentacyjnej Wojska Polskiego. Uczestniczyli w nich, m.in. prezydent RP Andrzej Duda wraz z małżonką, premier Mateusz Morawiecki, minister sportu Witold Bańka, szef MKOl Thomas Bach, szef IAAF Sebastian Coe, szef PKOl Andrzej Kraśnicki oraz wielu sportowców, w tym m.in. Tomasz Majewski, Anita Włodarczyk, Czesław Lang, Władysław Kozakiewicz, Robert Korzeniowski czy Andrzej Person. Irena Szewińska spoczęła w Alei Zasłużonych Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie^[30][31] (kwatera G-tuje-39)^[32].

W 1974 została wybrana w plebiscycie agencji prasowej United Press International najlepszą sportsmenką świata, wygrała wówczas także doroczny plebiscyt Track & Field Athlete of the Year^[1]. Czterokrotnie wygrywała plebiscyt „Przeglądu Sportowego” na 10 Najlepszych Sportowców Polski (łącznie dziewięciokrotnie w dziesiątce), siedmiokrotnie triumfowała w rankingu Złote Kolce^[1]. W 1981 została wybrana do International Jewish Sports Hall of Fame – międzynarodowej galerii sław sportowców pochodzenia żydowskiego^[33]. W 1984 otrzymała tytuł „Sportowiec 40-lecia PRL”. W plebiscycie „Polityki”, „Przeglądu Sportowego” i „Tempa” została uznana w 1998 za postać numer 1 w polskim sporcie XX wieku.

29 września 2007 została uhonorowana doktoratem honoris causa przez Akademię Wychowania Fizycznego i Sportu w Gdańsku.

W 1994 otrzymała Medal Kalos Kagathos przyznawany wybitnym sportowcom, którzy odnieśli sukces również poza sportem^[1]. W 2009 nadano jej tytuł Honorowego Prezesa Polskiego Związku Lekkiej Atletyki^[34] oraz w plebiscycie z okazji 90-lecia PZLA wybrano ją najlepszą polską lekkoatletką w biegach na 200 i 400 metrów^[35]. W 2012 została włączona do IAAF Hall of Fame^[36].

W Pułtusku znajduje się publiczna szkoła podstawowa jej imienia.

Od 15.10.2018 roku Irena Szewińska jest także patronką Szkoły Podstawowej nr 2 z Oddziałami Dwujęzycznymi w Łomiankach-Dąbrowie Leśnej, gdzie mieszkała wraz z rodziną i aktywnie wspierała rozwój sportu w gminie Łomianki.

W 2005 Rada Miasta Bydgoszczy nadała jej tytuł honorowego obywatela Bydgoszczy. 10 września 2014 została honorową obywatelką Sopotu^[37], 20 września 2014 Pułtuska^[38], a 26 marca 2015 Zgierza. W czerwcu 2018 została uhonorowana Medalem Prezydenta Miasta Torunia Thorunium^[39].

W 2018 Międzynarodowa Federacja Lekkoatletyczna postanowiła upamiętnić 12 najwybitniejszych postaci w historii lekkiej atletyki tablicami pamiątkowymi (m.in. Emila Zatopka, Paavo Nurmi, Jesse Owensa, Abebe Bikili i Fanny Blankers-Koen). Wśród nich znajdzie się tablica poświęcona Irenie Szewińskiej, która umieszczona zostanie na stadionie Zawiszy w Bydgoszczy, gdzie pobiła rekord świata w biegu na 400 metrów podczas Grand Prix Brdy w 1976 roku^[40].

• Order Orła Białego (28 kwietnia 2016)^[41][42]
• Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski (2014)^[43][44]
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1998)^[2]
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1972)^[45]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Order Sztandaru Pracy II klasy^[46]
• Złoty Krzyż Zasługi^[47]
• Kawaler Orderu Lwa (2014, Senegal)^[48]
• Oficer Orderu Lwa (2015, Senegal)^[49]
• Złote Promienie ze Wstęgą Orderu Wschodzącego Słońca (2017, Japonia)^[50]

Rok	Impreza	Miejsce	Konkurencja	Lokata	Wynik
1964	Europejskie igrzyska juniorów	Warszawa	bieg na 200 metrów	1. miejsce	23,5
			sztafeta 4 × 100 metrów	1. miejsce	46,6
			skok w dal	1. miejsce	6,19
	Igrzyska olimpijskie	Tokio	sztafeta 4 × 100 metrów	1. miejsce	43,69
			bieg na 200 metrów	2. miejsce	23,13
			skok w dal	2. miejsce	6,60
1965	Uniwersjada	Budapeszt	bieg na 100 metrów	1. miejsce	11,3
			bieg na 200 metrów	1. miejsce	23,5
			sztafeta 4 × 100 metrów	2. miejsce	46,1
	Półfinał pucharu Europy	Lipsk	sztafeta 4 × 100 metrów	1. miejsce	45,0
			skok w dal	1. miejsce	6,35
	Finał pucharu Europy	Kassel	sztafeta 4 × 100 metrów	1. miejsce	44,9
			skok w dal	2. miejsce	6,33
1966	Mistrzostwa Europy	Budapeszt	bieg na 200 metrów	1. miejsce	23,1
			sztafeta 4 × 100 metrów	1. miejsce	44,49
			skok w dal	1. miejsce	6,55
			bieg na 100 metrów	2. miejsce	11,5
1967	Finał pucharu Europy	Kijów	bieg na 100 metrów	1. miejsce	11,2
			bieg na 200 metrów	1. miejsce	23,0
1968	Igrzyska olimpijskie	Meksyk	bieg na 200 metrów	1. miejsce	22,58
			bieg na 100 metrów	3. miejsce	11,19
			sztafeta 4 × 100 metrów	eliminacje	53,02
			skok w dal	el. – 16. miejsce	6,19
1969	Europejskie igrzyska halowe	Belgrad	bieg na 50 metrów	1. miejsce	6,4
			skok w dal	1. miejsce	6,38
			sztafeta 1+2+3+4 okrążenia	2. miejsce	4:53,2
1970	Uniwersjada	Turyn	bieg na 100 metrów	eliminacje	12,3
1971	Halowe mistrzostwa Europy	Sofia	skok w dal	2. miejsce	6,56
			bieg na 60 metrów	4. miejsce	7,5
	Mistrzostwa Europy	Helsinki	bieg na 200 metrów	3. miejsce	23,32
			skok w dal	5. miejsce	6,62
			bieg na 100 metrów	6. miejsce	11,6
1972	Halowe mistrzostwa Europy	Grenoble	bieg na 50 metrów	6. miejsce	6,39
	Igrzyska olimpijskie	Monachium	bieg na 200 metrów	3. miejsce	22,74
			bieg na 100 metrów	półfinał	11,54
1973	Halowe mistrzostwa Europy	Rotterdam	bieg na 60 metrów	4. miejsce	7,35
1974	Halowe mistrzostwa Europy	Göteborg	bieg na 60 metrów	3. miejsce	7,20
	Mistrzostwa Europy	Rzym	bieg na 100 metrów	1. miejsce	11,13
			bieg na 200 metrów	1. miejsce	22,51
			sztafeta 4 × 100 metrów	3. miejsce	43,48
			sztafeta 4 × 400 metrów	4. miejsce	3:26,4
1975	Halowe mistrzostwa Europy	Katowice	bieg na 60 metrów	3. miejsce	7,26
	Półfinał pucharu Europy	Lüdenscheid	bieg na 100 metrów	1. miejsce	11,23
			bieg na 200 metrów	1. miejsce	22,96
			sztafeta 4 × 100 metrów	2. miejsce	43,94
			sztafeta 4 × 400 metrów	1. miejsce	3:29,2
	Finał pucharu Europy	Nicea	bieg na 100 metrów	3. miejsce	11,26
			bieg na 200 metrów	2. miejsce	22,84
			bieg na 400 metrów	1. miejsce	50,50
			sztafeta 4 × 100 metrów	4. miejsce	43,82
1976	Igrzyska olimpijskie	Montreal	bieg na 400 metrów	1. miejsce	49,29
1977	Halowe mistrzostwa Europy	San Sebastián	bieg na 60 metrów	eliminacje	7,42
	Półfinał pucharu Europy	Sztokholm	bieg na 100 metrów	1. miejsce	11,38
			bieg na 200 metrów	1. miejsce	22,92
			sztafeta 4 × 100 metrów	1. miejsce	43,63
	Finał pucharu Europy	Helsinki	bieg na 100 metrów	3. miejsce	11,26
			bieg na 200 metrów	1. miejsce	22,71
	Puchar świata	Düsseldorf	bieg na 200 metrów	1. miejsce	22,77
			bieg na 400 metrów	1. miejsce	49,52
			sztafeta 4 × 400 metrów	2. miejsce	3:25,8
1978	Mistrzostwa Europy	Praga	bieg na 400 metrów	3. miejsce	50,40
			sztafeta 4 × 400 metrów	3. miejsce	3:26,76
			sztafeta 4 × 100 metrów	5. miejsce	43,83
	Puchar Narodów	Tokio	bieg na 400 metrów	1. miejsce	50,97
			sztafeta 4 × 100 metrów	3. miejsce	43,95
1979	Półfinał pucharu Europy	Sittard	bieg na 100 metrów	3. miejsce	11,3
			bieg na 200 metrów	3. miejsce	22,94
			sztafeta 4 × 100 metrów	2. miejsce	44,21
	Finał pucharu Europy	Turyn	bieg na 100 metrów	6. miejsce	11,39
			bieg na 200 metrów	5. miejsce	22,94
			bieg na 400 metrów	3. miejsce	51,27
			sztafeta 4 × 400 metrów	6. miejsce	3:31,25
	Puchar świata	Montreal	bieg na 400 metrów	3. miejsce	51,15
1980	Igrzyska olimpijskie	Moskwa	bieg na 400 metrów	półfinał	53,13

• 1964 – 2. miejsce na 200 m; 2. miejsce w skoku w dal
• 1965 – 2. miejsce na 100 m; 1. miejsce na 200 m; 2. miejsce w skoku w dal: 6. miejsce w pięcioboju
• 1966 – 2. miejsce na 100 m; 1. miejsce na 200 m; 1. miejsce w skoku w dal
• 1967 – 1. miejsce na 100 m; 1. miejsce na 200 m; 1. miejsce w skoku w dal
• 1968 – 3. miejsce na 100 m; 1. miejsce na 200 m; 6. miejsce w skoku w dal
• 1969 – 6. miejsce na 100 m; 2. miejsce na 200 m; 1. miejsce w skoku w dal
• 1971 – 7. miejsce na 100 m; 3. miejsce na 200 m; 5. miejsce w skoku w dal
• 1972 – 10. miejsce na 100 m; 3. miejsce na 200 m; 9. miejsce w skoku w dal
• 1973 – 3. miejsce na 100 m; 2. miejsce na 200 m
• 1974 – 1. miejsce na 100 m; 1. miejsce na 200 m; 1. miejsce na 400 m
• 1975 – 3. miejsce na 100 m; 2. miejsce na 200 m; 1. miejsce na 400 m
• 1976 – 4. miejsce na 100 m; 1. miejsce na 200 m; 1. miejsce na 400 m
• 1977 – 8. miejsce na 100 m; 1. miejsce na 200 m; 1. miejsce na 400 m; 3. miejsce na 400 m pł
• 1978 – 5. miejsce na 200 m; 3. miejsce na 400 m
• 1979 – 8. miejsce na 200 m; 4. miejsce na 400 m

W czasie swojej kariery Irena Szewińska 10 razy poprawiała rekordy świata^[51].

Konkurencja Rezultat Data Miejsce Uwagi Bieg na 100 metrów 11,1 1965-07-09 9 lipca 1965(dts) Praga pomiar ręczny Bieg na 100 metrów 11,20 1968-10-14 14 października 1968(dts) Meksyk pomiar elektroniczny Konkurencja Rezultat Data Miejsce Uwagi Bieg na 200 metrów 22,7 1965-08-08 8 sierpnia 1965(dts) Warszawa pomiar ręczny Bieg na 200 metrów 22,58 1968-10-18 18 października 1968(dts) Meksyk pomiar elektroniczny Bieg na 200 metrów 22,21 1974-06-13 13 czerwca 1974(dts) Poczdam

Konkurencja Rezultat Data Miejsce Uwagi Bieg na 400 metrów 49,9 1974-06-22 22 czerwca 1974(dts) Warszawa pomiar ręczny Bieg na 400 metrów 49,75 1976-06-22 22 czerwca 1976(dts) Bydgoszcz pomiar elektroniczny Bieg na 400 metrów 49,29 1976-07-29 29 lipca 1976(dts) Montreal Konkurencja Rezultat Data Miejsce Uwagi Sztafeta 4 × 100 metrów 44,6 1964-10-20 20 października 1964(dts) Tokio pomiar ręczny Sztafeta 4 × 100 metrów 43,6 1964-10-21 21 października 1964(dts) Tokio pomiar ręczny

Poniższa tabela prezentuje rekordy życiowe Ireny Szewińskiej w konkurencjach stadionowych^[1][52].

Konkurencja	Rezultat	Data	Miejsce	Uwagi
Bieg na 100 metrów	10,9 11,13	1974-06-29 29 czerwca 1974(dts) 1974-09-03 3 września 1974(dts)	Warszawa Rzym	pomiar ręczny pomiar elektroniczny
Bieg na 200 metrów	22,21	1974-06-13 13 czerwca 1974(dts)	Poczdam
Bieg na 300 metrów	35,4 35,70	1976-07-29 29 lipca 1976(dts) 1975-07-04 4 lipca 1975(dts)	Montreal Londyn	pomiar ręczny pomiar elektroniczny
Bieg na 400 metrów	49,28	1976-07-29 29 lipca 1976(dts)	Montreal
Bieg na 80 metrów przez płotki	10,8	1965-07-24 24 lipca 1965(dts)	Spała
Bieg na 100 metrów przez płotki	14,0	1969-05-17 17 maja 1969(dts)	Rzym
Bieg na 400 metrów przez płotki	56,62	1977-09-24 24 września 1977(dts)	Hanower
Skok w dal	6,67	1968-08-27 27 sierpnia 1968(dts)	Warszawa
Skok wzwyż	1,68	1966-09-11 11 września 1966(dts)	Bari
Pięciobój lekkoatletyczny	4705 pkt.	1965-06-06 6 czerwca 1965(dts)	Warszawa

• Memoriał Ireny Szewińskiej

• Irena Szewińska – sylwetka w portalu Polskiego Komitetu Olimpijskiego
• Irena Szewińska w bazie World Athletics (ang.).
• Profil w bazie sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-01)]. (ang.).
• Irena Szewińska, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2020-03-26]  (ang.).
• Irena Szewińska na olympic.org
• Irena Szewińska na sporting-heroes.net
• Kariera Ireny Szewińskiej w cyfrach. pzla.pl. [dostęp 2018-07-01].