Jerzy Rybicki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jerzy Rybicki

Data i miejsce urodzenia	6 czerwca 1953 Warszawa
Wzrost	179 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Igrzyska olimpijskie złoto Montreal 1976 boks (waga lekkośrednia) brąz Moskwa 1980 boks (waga średnia) Mistrzostwa świata brąz Belgrad 1978 waga lekkośrednia Mistrzostwa Europy brąz Katowice 1975 waga półśrednia brąz Halle 1977 waga lekkośrednia
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Jerzy Rybicki (ur. 6 czerwca 1953 w Warszawie) – polski pięściarz reprezentujący Gwardię Warszawa, dwukrotny medalista olimpijski, medalista mistrzostw świata i Europy. Trener oraz działacz sportowy.

Mistrz olimpijski z Montrealu 1976 w kategorii lekkośredniej, brązowy medalista olimpijski z Moskwy 1980 w kategorii średniej.

Brązowy medalista mistrzostw świata z Belgradu (1978) w wadze lekkośredniej, ćwierćfinalista mistrzostw świata w Hawanie (1974).

Dwukrotny brązowy medalista mistrzostw Europy: z Katowic 1975 (waga półśrednia) i z Halle 1977 (waga lekkośrednia). Ćwierćfinalista mistrzostw Europy z Kolonii 1979.

Sześciokrotny mistrz Polski: 1974 i 1975 (waga półśrednia), 1977, 1978, i 1979 (waga lekkośrednia), 1981 (waga średnia). Dwukrotny wicemistrz: 1976 (waga półśrednia) i 1980 (waga średnia).

Po zakończeniu kariery trener, m.in. kadry narodowej (1989–1993). Od 2008 roku zasiada na stanowisku prezesa Polskiego Związku Bokserskiego.

W 2003 roku otrzymał Nagrodę im. Aleksandra Rekszy.

Został członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015 roku^[1].

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1998, za wybitne zasługi w działalności na rzecz rozwoju sportu)^[2]

• Jerzy Rybicki – sylwetka w portalu Polskiego Komitetu Olimpijskiego