Józef Siemek – Wikipedia, wolna encyklopedia

Józef Siemek

Data i miejsce urodzenia	15 marca 1913 Nowy Sącz
Data i miejsce śmierci	1 lipca 1983 Warszawa
prezes Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk zastępcy dyrektora Urzędu do Spraw Wyznań
Przynależność polityczna	Polska Partia Socjalistyczna Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
redaktor naczelny „Gazety Poznańskiej” sekretarz redakcji „Życia Partii”
Odznaczenia

Józef Antoni Siemek, ps. „Baca” (ur. 15 marca 1913 w Nowym Sączu, zm. 1 lipca 1983 w Warszawie) – dziennikarz polski, działacz państwowy, prezes Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk, poseł do Krajowej Rady Narodowej i na Sejm Ustawodawczy.

Odbył studia polonistyczne na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego, uzyskując dyplom magistra w 1936. Działał w tym okresie w Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego, Bratniej Pomocy, Legionie Młodych, Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej. W latach 1938–1939 pracował jako nauczyciel-praktykant w Państwowym Liceum i Gimnazjum w Nowogródku. W czasie II wojny światowej utrzymywał się z pracy kelnera w Pleszewie, potem był m.in. urzędnikiem Rady Głównej Opiekuńczej w Kielcach i Skarżysku-Kamiennej, robotnikiem w Krakowie, magazynierem. Rozpoczął pracę dziennikarską, redagując pismo konspiracyjne w województwie krakowskim „Racławice”. Działał w organizacji Żegota i Chłopskiej Organizacji Wolności Racławice. Na przełomie 1943/1944 więziony na Montelupich (krakowskie więzienie Gestapo).

Po wojnie znalazł się na Dolnym Śląsku, gdzie był sekretarzem Wojewódzkiego Komitetu Polskiej Partii Socjalistycznej, a także zastępcą redaktora naczelnego „Wrocławskiego Kuriera Ilustrowanego”. W latach 1946–1947 pełnił mandat poselski w Krajowej Radzie Narodowej, w latach 1947–1952 w Sejmie Ustawodawczym. W 1948 został członkiem PZPR.

W 1949 przeniósł się do Warszawy; podjął pracę w wydawnictwie „Książka i Wiedza” jako kierownik Działu Aktualności Politycznych. W listopadzie 1950 został powołany na stanowisko dyrektora Funduszu Kościelnego i zastępcy dyrektora Urzędu do Spraw Wyznań.

W latach 1955–1956 (formalnie do 1957) był redaktorem naczelnym „Gazety Poznańskiej”, utracił stanowisko po wydarzeniach października 1956. Po powrocie do Warszawy był sekretarzem redakcji „Życia Partii”. W listopadzie 1957 został zastępcą kierownika Biura Prasy przy Komitecie Centralnym PZPR; był zastępcą członka Komitetu Centralnego. Od września 1965 do lutego 1973 pełnił funkcję prezesa Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk (szefa cenzury państwowej).

Po przejściu na emeryturę (1973) był dziennikarzem ekonomicznym w „Książce i Wiedzy” na pół etatu. W latach 1963–1982 należał do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Opublikował m.in. książkę Śladami klątwy.

Mieszkał w Warszawie. Żonaty z Kazimierą Siemek (1916–1983). Jego synem był Marek Siemek^[1].

Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C39-1-5)^[2].

• Order Sztandaru Pracy II klasy
• Krzyż Oficerski Order Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi (12 listopada 1946)^[3]
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945

Posiadał również liczne odznaki lokalne i sportowe, a także czechosłowacką odznakę dziennikarską im. Juliusa Fučika.

• Aleksander Kochański, Józef Antoni Siemek [w:] Polski Słownik Biograficzny t. XXXVI Warszawa-Kraków-Gdańsk-Wrocław 1995–1996 s. 629–630 wersja elektroniczna IPSB.
• Elżbieta Ciborska, Leksykon polskiego dziennikarstwa, Dom Wydawniczy „Elipsa”, Warszawa 2000.

• Śladami klątwy