Język ałtajski – Wikipedia, wolna encyklopedia
Obszar | |||
---|---|---|---|
Pismo/alfabet | |||
Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
Status oficjalny | |||
język urzędowy | Republika Ałtaju | ||
Kody języka | |||
Glottolog | alta1276 | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język ałtajski, także ojrocki[1] (алтайдыҥ тил, алтай тил) – określenie wielu języków z rodziny turkijskiej, używanych przez górskie narodu w Ałtaju, takie jak Ałtajczycy. Do języków ałtajskich w tym znaczeniu tego określenia zalicza się m.in. język południowoałtajski, język chakaski, język tuwiński oraz języki mniejszych pobliskich, turkijskich narodów, takie jak szorski i tofałarski. Języki ałtajskie należą do dwóch gałęzi języków turkijskich[2].
Na tle pozostałych języków turkijskich, języki ałtajskie charakteryzują się wpływami mongolskimi[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Majewicz 1989 ↓, s. 299.
- ↑ a b Алтайские языки, [w:] С.И. Вавилов (red.), Большая Советская Энциклопедия, t. 2, 1950, s. 141–142 (ros.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 [zarchiwizowane] (pol.).