Język kitański – Wikipedia, wolna encyklopedia
Obszar | |||
---|---|---|---|
Kody języka | |||
ISO 639-3 | zkt | ||
IETF | zkt | ||
Glottolog | kita1247 | ||
Linguist List | zkt | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język kitański – wymarły język wywodzący się grupy języków ałtajskich używany w Mongolii, Mandżurii i północnych Chinach.
Ostatni użytkownicy wymarli zapewne ok. XIII wieku, zachowały się jednak inskrypcje w piśmie Kitanów, które pozostają w większości nieodczytane. Uważa się, że kitański był blisko spokrewniony ze staromongolskim.