Język garo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Garo
Obszar

Meghalaya, Asam (Indie), Bangladesz

Liczba mówiących

ok. 1 mln

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
język urzędowy Meghalaya, Indie
Ethnologue 2 prowincjonalny
Kody języka
ISO 639-2 sit
ISO 639-3 grt
IETF grt
Glottolog garo1247
Ethnologue grt
WALS gar
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język garo (także garrow oraz mande) – język tybeto-birmański, którym posługuje się większość mieszkańców wzgórz Garo w indyjskim stanie Meghalaya. Posługują się nim również mieszkańcy stanu Asam oraz Bangladeszu w pobliżu granicy z Indiami. W sumie w Indiach garo posługuje się 889 479 osób (dane na rok 2001), a w Bangladeszu 102 tys. (1993). Jest blisko spokrewniony z bodo. Do zapisu używa się alfabetu łacińskiego.

W 1996 r. na North Eastern Hill University w Shillong utworzono Wydział Garo, zajmujący się spisywaniem tradycyjnej poezji, opowieści i baśni w garo, m.in. Katta Agana czy legenda Dikki i Bandi.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]