Język hakka – Wikipedia, wolna encyklopedia

客家話/客家话 Hak-kâ-fa
Obszar	Chińska Republika Ludowa, Hongkong, Makau, Republika Chińska, Korea Północna, Korea Południowa, Wietnam, Singapur, Filipiny, Kambodża, Malezja i inne kraje
Liczba mówiących	około 30 mln
Pismo/alfabet	chińskie
Klasyfikacja genetyczna
	Języki chińsko-tybetańskie; Języki chińskie; Język hakka;
Status oficjalny
Organ regulujący	Guangdong; ?↗
Ethnologue	5 rozwojowy↗
Kody języka
ISO 639-1	zh
ISO 639-2	chi
ISO 639-3	hak
IETF	hak
Glottolog	hakk1236
Ethnologue	hak
BPS	1161 0
WALS	hak
	Występowanie
	; Zasięg geograficzny języka hakka
W Wikipedii
	Zobacz też: język, języki świata
	Wikipedia w języku hakka
	Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język hakka (chiń. trad. 客家話, chiń. upr. 客家话, pinyin: Kèjiāhuà; język hakka: Hak-kâ-fa) – jeden z języków chińskich, używany głównie w południowych Chinach, w wielu lokalnych wersjach dialektalnych, w prowincjach Guangdong, Fujian, Jiangxi, Kuangsi, Syczuan, Hunan i regionie autonomicznym Kuejczou, a także na wyspie Hajnan i na Tajwanie.

Język hakka nie jest wzajemnie zrozumiały dla użytkowników innych odmian języka chińskiego, z wyjątkiem języka kantońskiego.

Przypisy

Języki/dialekty chińskie (sinickie)	starochiński średniochiński klasyczny chiński mandaryński (standardowy mandaryński, dialekt pekiński) wu min (minbei, minnan) hakka xiang gan yue (kantoński) hui jin ping
Języki tybeto-birmańskie	birmański bodo dzongkha garo manipuri newarski sharchopkha tangucki tybetański