Język haida – Wikipedia, wolna encyklopedia
Obszar | Wyspa Księcia Walii (USA), Haida Gwaii (Kanada) | ||
---|---|---|---|
Liczba mówiących | 465 (24 rodzimych użytkowników) (2018) | ||
Klasyfikacja genetyczna | |||
Język izolowany (nienależący do żadnej rodziny językowej) | |||
Status oficjalny | |||
język urzędowy | Alaska | ||
Kody języka | |||
ISO 639-2 | hai | ||
ISO 639-3 | hai | ||
IETF | hai | ||
Glottolog | haid1248 | ||
Ethnologue | hai | ||
GOST 7.75–97 | хай 753 | ||
WALS | hai | ||
Dialekty | |||
ISO 639-3: hax – południowyISO 639-3: hdn – północny | |||
Występowanie | |||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język haida – zagrożony wymarciem język Haidów z Wyspy Królowej Charlotty, niegdyś zaliczany do języków na-dene (1915), jednak przynależności do tej rodziny nie udało się udowodnić[1][2]. Dziś uważa się go za język izolowany[3].
W atlasie zagrożonych języków świata UNESCO obydwa dialekty języka haida – północny i południowy – zostały sklasyfikowane jako krytycznie zagrożone[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ J. Leer: Na-Dene languages. W: Keith Brown, Sarah Ogilvie: Concise Encyclopedia of Languages of the World. Elsevier, 2010, s. 743. ISBN 978-0-08-087775-4.
- ↑ Lyle Campbell: American Indian Languages. Oxford University Press, s. 114-115. ISBN 978-0-19-534983-2. [dostęp 2014-12-05].
- ↑ M. Paul Lewis , Gary F. Simons , Charles D. Fennig (red.), Haida, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 17, Dallas: SIL International, 2013–2014 [dostęp 2012-11-30] (ang.).
- ↑ Christopher Moseley (red.): UNESCO Interactive Atlas of the World’s Languages in Danger. UNESCO Publishing, 2010. [dostęp 2014-12-06]. (ang.).