Język maranao – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mëranaw
Obszar

Filipiny

Liczba mówiących

866 tys. (2005)[1]

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 4 edukacyjny
Kody języka
ISO 639-3 mrw
IETF mrw
Glottolog mara1404
Ethnologue mrw
WALS mrn
Występowanie
Ilustracja
Zasięg geograficzny języka maranao
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język maranao (Mëranaw) – język austronezyjski z grupy języków filipińskich, używany przez 866 tys. osób zamieszkujących przede wszystkim prowincje Lanao del Sur i Lanao del Norte na Filipinach[1]. Dodatkowo migranci Maranao są obecni w różnych zakątkach Filipin[2].

Jest blisko spokrewniony z językami maguindanao i iranun[2][3].

W piśmiennictwie stosuje się alfabet łaciński[1]. W 1967 roku wydano jego słownik[4]. Jest nauczany w szkołach podstawowych i stanowi element lokalnej tożsamości[1]. Pośród języków Filipin jest jednym z najmniej zagrożonych wymarciem. Grupa etniczna Maranao charakteryzuje się silnym przywiązaniem do rodzimego języka i tradycyjnej kultury[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Maranao, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2021-02-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-19] (ang.).
  2. a b Lobel i Riwarung 2011 ↓, s. 32.
  3. Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 79, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
  4. Howard P. McKaughan, Batua A. Macaraya, A Maranao Dictionary, Honolulu: University of Hawaiʻi Press, 1967, DOI10.1515/9780824885946, ISBN 978-0-8248-8594-6, OCLC 1253313813 (ang.).
  5. Lobel i Riwarung 2011 ↓, s. 33.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]