Jan Bagieński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Aleksander Bagieński

Data i miejsce urodzenia	25 stycznia 1883 Soroki
Data i miejsce śmierci	12 czerwca 1967 Lwów
Zawód, zajęcie	architekt
Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Aleksander Bagieński (ur. 25 stycznia 1883 w Sorokach, zm. 12 czerwca 1967 we Lwowie) – polski architekt związany głównie z Lwowem, wykładowca Politechniki Lwowskiej.

Urodził się w rodzinie polskiego prawnika Aleksandra Bagieńskiego, po ukończeniu szkoły realnej wyjechał do Kerczu, gdzie uczył się w Gimnazjum Aleksandryjskim. W sierpniu 1902 przyjechał do Warszawy i rozpoczął studia na Uniwersytecie, które przerwał w 1904 i zamieszkał we Lwowie, gdzie rozpoczął rok później naukę w Wyższej Szkole Politechnicznej. Od 1909 pracował w biurze budowlanym Wojciecha Dembińskiego (1880–b.d.), rok później ukończył studia i otrzymał uprawnienia architekta. W 1913 wyjechał na dwa miesiące do Rzymu, gdzie poświęcił czas na własne badania nad architekturą antyczną. Do 1914 zaprojektował jedenaście kamienic i domów użytkowych, które zostały zbudowane przez firmę Dembińskiego. W 1915 wyjechał do Sewastopola, gdzie był starszym asystentem Alfonsa (Aleksandra) Wensana(inne języki) przy budowie koszar Morskiego Korpusu Kadetów.

W 1920 powrócił do Lwowa, gdzie zaczął projektować wille miejskie. Od 1921 był wykładowcą na Politechnice Lwowskiej, w 1933 otrzymał tytuł profesora. Uczył kompozycji architektonicznej w oparciu o formy klasyczne, po 1939 pozostał na uczelni i wykładał również po wybuchu II wojny światowej i przekształceniu tej uczelni w radziecki Instytut Politechniczny.

Podczas wysiedlenia Polaków ze Lwowa podjął decyzję o pozostaniu w mieście. Od 1950 rozszerzył zakres swoich wykładów o dekoratorstwo, należał do rady regionalnej do spraw architektury i urbanistyki. Wykształcił 370 architektów, na emeryturę przeszedł z końcem 1966.

Zmarł 12 czerwca 1967 i spoczął na Cmentarzu Łyczakowskim.

Jan Bagieński początkowo tworzył w duchu neoklasycyzmu, po 1920 jego projekty nosiły cechy funkcjonalizmu.

• Dom radcy skarbowego Ludwika Hirscha przy dawnej ulicy 29 Listopada we Lwowie 44 zbudowany w duchu modernizmu (1911–1912);
• Kamienica dochodowa Żurawskiej przy ulicy Jana Chodkiewicza we Lwowie (obecnie ul. Bohuna 6);
• Kamienica dochodowa F. Mączyńskiego przy ulicy Jana Chodkiewicza we Lwowie (obecnie ul. Bohuna 8);
• Kamienice przy dawnej ulicy Andrzeja Potockiego we Lwowie nry 56 i 68, (wspólnie z Wojciechem Dembińskim) (1910);
• Kaplica we wsi Babin koło Kałusza (1912);
• Kamienica przy ulicy Władysława Łozińskiego we Lwowie (obecnie ul. Ołeksandra Hercena 6), wspólnie z Wojciechem Dembińskim (1912);
• Kamienice przy ulicy Floriana Ziemiałkowskiego we Lwowie (obecnie ul. Ołeksy Nowakowskiego 8–10) (1912);
• Neorenesansowy Pałacyk Dowgiałły przy Alei Jana Ch. Szucha 6–8 w Warszawie, zbudowany jako wygrana konkursu architektonicznego (1912–1913);
• Kamienice secesyjne z elementami klasycyzmu przy ulicy Ludwika Nabielaka we Lwowie (obecnie ul. Iwana Kotlarewskiego 12, 37, 37a), wspólnie z Wojciechem Dembińskim (1913–1914);
• Żeńska Szkoła Realna Janiny Karłowicz przy ulicach Snopkowskiej i Karłowiczówny we Lwowie (obecnie ul. Stusa 23), wspólnie z Wojciechem Dembińskim (1912–1913);
• Kamienica przy ulicy Izaka Isakowicza we Lwowie (obecnie ul. Iwana Horbaczewskiego 8) (1913);
• Willa w Lubieniu Wielkim (ok. 1915);
• Centralny pawilon Targów Wschodnich we Lwowie tzw. podkowa z ornamentem w stylu art déco (1922) (wspólnie z Tadeuszem Stanisławem Wróblem, Bronisławem Wiktorem i Tadeuszem Bładą) (1922);
• Willa w stylu neoklasycyzmu przy ulicy Adama Ponińskiego 2 we Lwowie (obecnie ul. Iwana Franki 150), obecnie muzeum Iwana Franki (1925);
• Kościół pw. Św. Trójcy w Rudniku nad Sanem (wspólnie z Bronisławem Wiktorem) (1927–1928);
• Kościół pw. Najświętszej Marii Panny we wsi Lipiny (Rejon jaworowski) (1925–1931);
• Sanatorium „Wiktor” w Żegiestowie (wspólnie ze Zbigniewem Wardzałą) (1936);
• Kościół pw. Matki Boskiej Pocieszenia i św. Marcina w Komborni (1932–1933);
• Dom mieszkalny kwaterunku wojskowego w Kołomyi (1934–1939);
• Gmach Towarzystwa Ubezpieczeń Ogólnych w stylu funkcjonalizmu przy ulicy Zielonej 12 we Lwowie (1937–1939), we wrześniu 1939 mieściło się tu dowództwo obrony miasta, a obecnie Wydział Uniwersytetu Medycznego;
• Kino w Drohobyczu (1946);
• Kompleks sportowy Politechniki Lwowskiej (1950–1952).

• Industrial Bank w Krakowie (1912);
• Przebudowa budynku Banku Austro-Węgierskiego przy ulicy 3 maja we Lwowie (obecnie ul. Strzelców Siczowych 9) na siedzibę Galicyjskiego Banku Oszczędności (1914–1921);
• Przebudowa Pałacu Bielskich przy ulicy Mikołaja Kopernika 42 we Lwowie (1921–1923) obecnie Dom Nauczyciela;
• Willa przy ulicy Jana Długosza we Lwowie (obecnie ul. Cyryla i Metodego 15), współautor Wojciech Dembiński (1927);
• Renowacja wnętrza i wyposażenia klasztoru Dominikanów we Lwowie (1928);
• Odbudowa zamku w Brzeżanach (1932);
• Przebudowa elewacji Pałacu Biesiadeckich przy Placu Halickim we Lwowie 10 (1934).

• Konkurs na zabudowę ulicy Mikołaja Kopernika we Lwowie (1910);
• III miejsce w konkursie na gmach Muzeum Narodowego w Warszawie (1924).

• Grzegorz Rąkowski, Lwów. Przewodnik krajoznawczo-historyczny po Ukrainie Zachodniej, część IV. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, Pruszków 2008, ISBN 978-83-89188-70-8.
• Володимир Вечерський. Багенський Іван Олександрович [w:] Енциклопедія сучасної України. Т. 2. Національна академія наук України, Наукове товариство імені Шевченка, Kijów 2003, s. 57. ISBN 966-02-2681-0.
• Клименюк Т. М. Іван Багенський – архітектор, педагог, вчений [w:] Будуємо інакше, 2001, Nr 5–6, s. 12–13.
• Козицький А. Багенський Іван [w:] Енциклопедія Львова / За редакцією А. Козицького та І. Підкови, Львів: Літопис 2007, Т. 1, s. 140–141. – ISBN 978-966-7007-69-0. (A. Kozicki, Encyklopedia Lwowa, „Jan Bagieński”)