Jan Grzbiela – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Grzbiela
Data i miejsce urodzenia

24 stycznia 1902
Wójtowa Wieś

Data i miejsce śmierci

1 grudnia 1989
Bielsko-Biała

Zawód, zajęcie

harcmistrz, polityk

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Stanowisko

poseł na Sejm PRL V kadencji (1969–1972), wojewoda opolski (1942–1945), wiceprezydent Bielska (1945–1951)

Partia

Stronnictwo Demokratyczne

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Jan Grzbiela (ur. 24 stycznia 1902 w Wojtowej Wsi, zm. 1 grudnia 1989 w Bielsku-Białej) – polski harcmistrz i działacz społeczny, powstaniec śląski, burmistrz Tarnowskich Gór (1939), wojewoda opolski (1942–1945)[wymaga weryfikacji?], wiceprezydent Bielska (1945–1951), poseł na Sejm PRL V kadencji (1969–1972).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu szkoły powszechnej w Wojtowej Wsi został urzędnikiem w biurze Powiatowej Kasy Chorych w Gliwicach. W 1917 przystąpił do Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Gliwicach. W 1920 członek Polskiego Pogotowia Młodzieżowego, współtworzył drużynę harcerską im. Tadeusza Kościuszki działającą w na ziemi gliwickiej. W listopadzie 1920 został drużynowym z ramienia Inspektoratu Harcerskiego w Bytomiu. Walczył w III powstaniu śląskim. Pracując w Urzędzie Wojewódzkim Śląskim, zdobywał wykształcenie. W 1934 uzyskał dyplom absolwenta Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1935 pełnił obowiązki naczelnika gminy Piotrowice Śląskie, a od 1936 Hajduki Wielkie. W 1939 był burmistrzem Tarnowskich Gór, we wrześniu 1939 został komendantem obrony miasta. W czasie II wojny światowej działał w Związku Walki ZbrojnejArmii Krajowej. Został mianowany wojewodą opolskim przez rząd emigracyjny RP. Był pełnomocnikiem „Pasieki” (Kwatery Głównej Szarych Szeregów) na obszar górnośląski, opolski i cieszyński. W latach 1945–1951 pracował jako wiceprezydent Bielska, był również wiceprzewodniczącym prezydium Miejskiej Rady Narodowej (1956). Po 1950 zatrudniony w Wojewódzkiej Radzie Narodowej w Opolu. W latach 1957–1969 był zastępcą przewodniczącego WRN w Katowicach.

W 1945 wstąpił do Stronnictwa Demokratycznego. Od 1959 stał na czele struktur partii na Górnym Śląsku. W 1969 wybrany na posła na Sejm PRL V kadencji z okręgu Katowice. Zasiadał w Komisjach Gospodarki Morskiej i Żeglugi oraz Zdrowia i Kultury Fizycznej. Po odejściu z Sejmu pełnił m.in. obowiązki wicewojewody bielskiego oraz przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bielsku-Białej.

Odznaczony Krzyżem Komandorskim, Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[1], Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Złotym Krzyżem Zasługi (1947)[2], Krzyżem na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi oraz Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”[3]. Pochowany wraz z m.in. żoną Olgą z domu Chwastek (dr nauk medycznych, 1904–1982) w grobie rodzinnym na cmentarzu komunalnym w bielskiej dzielnicy Kamienica[4]. Miał trzech synów.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]