Jan Karol Kostrzewski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Karol Kostrzewski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 grudnia 1915
Kraków

Data i miejsce śmierci

27 maja 2005
Warszawa

Minister zdrowia i opieki społecznej
Okres

od 15 lipca 1968
do 29 marca 1972

Poprzednik

Jerzy Sztachelski

Następca

Marian Śliwiński

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Walecznych (od 1941) Warszawski Krzyż Powstańczy Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej Odznaka honorowa „Za wzorową pracę w służbie zdrowia” (1950–1986)

Jan Karol Kostrzewski (ur. 2 grudnia 1915 w Krakowie, zm. 27 maja 2005 w Warszawie) – polski lekarz epidemiolog i polityk, poseł na Sejm PRL IX kadencji, minister zdrowia i opieki społecznej (1968–1972), wiceprzewodniczący Tymczasowej Rady Krajowej PRON[1], prezes Polskiej Akademii Nauk (1984–1989).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim i Uniwersytecie Warszawskim, który ukończył w 1945. W 1954 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1964 profesorem zwyczajnym nauk medycznych. W 1967 został członkiem korespondencyjnym, a w 1976 członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk.

W 1945 został pracownikiem UJ, a w 1951 został kierownikiem Zakładu Epidemiologii Państwowego Zakładu Higieny, na stanowisku pracował do 1978. Od 1972 do 1980 sekretarz Wydziału VI Nauk Medycznych PAN, w latach 1981–1983 wiceprezes, a od 1984 do 1989 prezes Polskiej Akademii Nauk. Wiele lat pracował nad szczepionką przeciwko durowi brzusznemu, w latach 1977–1981 prezes Międzynarodowego Towarzystwa Epidemiologów. Opublikował drukiem 69 prac naukowych oraz 42 prace innych naukowców zostały opublikowane pod jego kierunkiem.

Od grudnia 1939 do 1943 w czasie okupacji należał do Związku Odbudowy Rzeczypospolitej, gdzie pod pseudonimem Kozioł pełnił czynności Komendanta Oddziału w Krakowie. W latach 1943–1944 należał do Armii Krajowej. Walczył w czasie powstania warszawskiego, a po jego upadku trafił do obozu w Lamsdorf.

W latach 1961–1968 pracował w ministerstwie zdrowia i opieki społecznej w randze podsekretarza stanu i był Głównym Inspektorem Sanitarnym. Od lipca 1968 do marca 1972 był ministrem zdrowia i opieki społecznej w czwartym rządzie Józefa Cyrankiewicza oraz w rządzie Józefa Cyrankiewicza i Piotra Jaroszewicza. W latach 1981–1983 członek prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. W latach 1985–1989 był posłem na Sejm PRL IX kadencji. Członek Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa Wojciechu Jaruzelskim (1986–1989). Członek Rady Naczelnej oraz Zarządu Głównego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację kilku kadencji. W maju 1985 powołany w skład prezydium Rady Naczelnej ZBoWiD[2]. W latach 1983–1988 członek prezydium Rady Obywatelskiej Budowy Pomnika Szpitala Centrum Zdrowia Matki Polki[3].

Miejsce spoczynku

[edytuj | edytuj kod]

Został pochowany na starym cmentarzu na Służewie w Warszawie.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Syn Jana i Marii. Jego stryjem był Józef Karol Kostrzewski.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dziennik Polski”, r. XXXVIII, nr 223 (11807), Kraków, 20 grudnia 1982, s. 1
  2. Wierni tradycjom walki o wolność i demokrację – wierni Polsce Ludowej [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 104, 6 maja 1985, s. 1–2
  3. Dziennik Łódzki”, nr 104 (10320), 27–29 maja 1983, s. 5
  4. M.P. z 1954 r. nr 100, poz. 1224
  5. M.P. z 1951 r. nr 76, poz. 1043
  6. M.P. z 1953 r. nr 57, poz. 726
  7. Profil na stronie Biblioteki Sejmowej

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]