Jan Mietkowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Mietkowski
Data i miejsce urodzenia	4 marca 1923 ; Nieśwież
Data i miejsce śmierci	4 lipca 1978 ; Warszawa
	Minister kultury i sztuki
Okres	od 29 marca 1978; do 4 lipca 1978
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Janusz Wilhelmi (p.o.)
Następca	Zygmunt Najdowski
	Odznaczenia

Jan Mietkowski (ur. 4 marca 1923 w Nieświeżu, zm. 4 lipca 1978 w Warszawie) – polski dziennikarz i polityk, w 1978 minister kultury i sztuki.

Życiorys

Syn Jana i Marii. Z zawodu filolog, ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim. W czasie okupacji niemieckiej należał do Armii Krajowej. W 1944 został dziennikarzem Polskiego Radia, w 1945 został kierownikiem działu literackiego, a od 1948 do 1950 był zastępcą kierownika działu literackiego. Do 1956 ponownie dziennikarz PR, następnie do 1962 kierownik działu publicystyczno-kulturalnego, a do 1966 zastępca redaktora nczelnego działu literackiego. W 1966 został naczelnym redaktorem III Programu Polskiego Radia, po czym od 1972 do 1978 pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji „Polskie Radio i Telewizja”. W 1944 został członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, w latach 1974–1978 był przewodniczącym jego Zarządu Głównego.

W 1945 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1950 usunięty z PZPR, ponownie przyjęty do organizacji partyjnej przy Polskim Radio w 1961. Od VII Zjazdu PZPR w grudniu 1975 aż do śmierci był zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR.

29 marca 1978 został ministrem kultury i sztuki w rządzie Piotra Jaroszewicza, stanowisko pełnił do śmierci.

Był żonaty z Ireną z Minkiewiczów (1926–2007).

Zmarł 4 lipca 1978 w Warszawie i został pochowany 7 lipca 1978 z honorami państwowymi w Alei Zasłużonych na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B4-Tuje-10)^[1]. W pogrzebie uczestniczyli członkowie Biura Politycznego KC PZPR i Sekretariatu KC PZPR: premier Piotr Jaroszewicz, Edward Babiuch, Józef Tejchma, Jerzy Łukaszewicz, Andrzej Werblan, wicepremier Longin Cegielski, kierownicy wydziałów KC PZPR, prezes ZG Związku Literatów Polskich Jarosław Iwaszkiewicz, a także przedstawiciele środowiska dziennikarskiego i kulturalnego z całego kraju. Premier Piotr Jaroszewicz wygłosił przemówienie pożegnalne oraz odznaczył trumnę przyznanym pośmiertnie Janowi Mietkowskiemu przez Radę Państwa Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski^[2].

↑ Miejsce pochówku. [dostęp 2018-02-02].
↑ Pogrzeb Jana Mietkowskiego [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 155 (10.636), 10 lipca 1978, s. 1–2.
↑ M.P. z 1945 r. nr 39, poz. 94 „w uznaniu zasług, położonych dla sprawy radiofonii w Polsce, a w szczególności odbudowy Centralnej Rozgłośni Polskiego Radia w Raszynie”.
↑ M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 215 „za wybitne zasługi w realizacji Premiowej Pożyczki Odbudowy Kraju 1946 r.”
↑ M.P. z 1955 r. nr 37, poz. 359 - Uchwała Rady Państwa z dnia 7 stycznia 1955 r. nr 0/31 - na wniosek Komitetu do spraw Radiofonii „Polskie Radio”.
↑ Złote odznaki TPP-R dla dziennikarzy /w/ "Trybuna Ludu", nr 148, 30 maja 1968, s. 4.
↑ IX Zjazd SDP zakończył obrady /w/ "Żołnierz Wolności", nr 296, 14 grudnia 1974, s. 2.
↑ Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 3, 30 kwietnia 1970, s.11.

Katalog IPN.
Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa 1991.
Leksykon Historii Polski z 1995.
"Pogrzeb Jana Mietkowskiego" [w:] "Trybuna Robotnicza", nr 155 (10.636), 10 lipca 1978, s. 1-2.

Data i miejsce urodzenia	4 marca 1923 Nieśwież
Data i miejsce śmierci	4 lipca 1978 Warszawa
Minister kultury i sztuki
Okres	od 29 marca 1978 do 4 lipca 1978
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Janusz Wilhelmi (p.o.)
Następca	Zygmunt Najdowski
Odznaczenia