Janusz Bojarski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Janusz Bojarski
ilustracja
generał dywizji w st. spocz. generał dywizji w st. spocz.
Data i miejsce urodzenia

24 czerwca 1956
Krasnosielc

Przebieg służby
Lata służby

1975–2016

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Stanowiska

dyrektor Departamentu Kadr MON polski przedstawiciel wojskowy przy Komitetach Wojskowych NATO i UE w Brukseli

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Oficer Legii Zasługi (USA) Kawaler Orderu Narodowego Zasługi (Francja)

Janusz Bojarski (ur. 24 czerwca 1956 w Krasnosielcu) – generał dywizji Wojska Polskiego w stanie spoczynku.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1975–1979 był podchorążym Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Łączności w Zegrzu. Następnie ukończył studia w Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego w Warszawie (1984), podyplomowe studia dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim (1986) oraz Podyplomowe Studia Operacyjno-Strategiczne w Akademii Obrony Narodowej (1991). Jest absolwentem kursu wywiadu organizowanego dla kierowniczej kadry sił zbrojnych państw NATO.

Od 1997 szef Oddziału Kontaktów Zagranicznych WSI, a następnie szef Biura Ataszatów Wojskowych WSI. W 2000 mianowany polskim attaché wojskowym, morskim i lotniczym przy Ambasadzie RP w Waszyngtonie. Był też dyplomatą Ambasady RP w Paryżu. Od 5 listopada 2004 do 6 grudnia 2004 oraz od 14 grudnia 2005 do 1 stycznia 2006 pełnił funkcję szefa Wojskowych Służb Informacyjnych. 15 sierpnia 2004 został mianowany na stopień generała brygady[1]. W grudniu 2007 został dyrektorem Departamentu Kadr MON. Od września 2010 roku zajmuje stanowisko polskiego przedstawiciela wojskowego przy Komitetach Wojskowych NATO i UE w Brukseli. 10 listopada 2010 Prezydent RP Bronisław Komorowski mianował go na stopień generała dywizji.

1 sierpnia 2013 roku Komitet Wojskowy NATO wybrał go na stanowisko komendanta Akademii Obrony NATO (ang. NATO Defense College) w Rzymie. Trzyletnią kadencję na stanowisku komendanta akademii rozpoczął w maju 2014 roku[2]. W październiku 2016 decyzją ministra obrony narodowej Antoniego Macierewicza został odwołany z pełnionego stanowiska i wezwany do kraju celem złożenia wyjaśnień w sprawach wykazanych przez Żandarmerię Wojskową, a dotyczących nieprawidłowości[3]. Ostatecznie odszedł ze stanowiska komendanta Akademii Obrony NATO 29 listopada 2016[4].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. M.P. z 2004 r. nr 36, poz. 631 – pkt 14.
  2. Polak szefem akademii obrony NATO. mon.gov.pl, 1 sierpnia 2013. [dostęp 2013-08-04].
  3. Komunikat MON. mon.gov.pl, 2016-10-25. [dostęp 2016-10-27].
  4. NATO: Kanadyjka zastąpiła odwołanego przez MON generała - fakty.interia.pl [online], fakty.interia.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
  5. M.P. z 2000 r. nr 40, poz. 792 – pkt 6.
  6. M.P. z 1995 r. nr 62, poz. 689 – pkt 76.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]