French
DeutschJanusz Bojarski – Wikipedia, wolna encyklopedia
.jpg) | |
 generał dywizji w st. spocz. | |
| Data i miejsce urodzenia | 24 czerwca 1956 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1975–2016 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska | dyrektor Departamentu Kadr MON polski przedstawiciel wojskowy przy Komitetach Wojskowych NATO i UE w Brukseli |
| Odznaczenia | |
       | |
Janusz Bojarski (ur. 24 czerwca 1956 w Krasnosielcu) – generał dywizji Wojska Polskiego w stanie spoczynku.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W latach 1975–1979 był podchorążym Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Łączności w Zegrzu. Następnie ukończył studia w Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego w Warszawie (1984), podyplomowe studia dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim (1986) oraz Podyplomowe Studia Operacyjno-Strategiczne w Akademii Obrony Narodowej (1991). Jest absolwentem kursu wywiadu organizowanego dla kierowniczej kadry sił zbrojnych państw NATO.
Od 1997 szef Oddziału Kontaktów Zagranicznych WSI, a następnie szef Biura Ataszatów Wojskowych WSI. W 2000 mianowany polskim attaché wojskowym, morskim i lotniczym przy Ambasadzie RP w Waszyngtonie. Był też dyplomatą Ambasady RP w Paryżu. Od 5 listopada 2004 do 6 grudnia 2004 oraz od 14 grudnia 2005 do 1 stycznia 2006 pełnił funkcję szefa Wojskowych Służb Informacyjnych. 15 sierpnia 2004 został mianowany na stopień generała brygady[1]. W grudniu 2007 został dyrektorem Departamentu Kadr MON. Od września 2010 roku zajmuje stanowisko polskiego przedstawiciela wojskowego przy Komitetach Wojskowych NATO i UE w Brukseli. 10 listopada 2010 Prezydent RP Bronisław Komorowski mianował go na stopień generała dywizji.
1 sierpnia 2013 roku Komitet Wojskowy NATO wybrał go na stanowisko komendanta Akademii Obrony NATO (ang. NATO Defense College) w Rzymie. Trzyletnią kadencję na stanowisku komendanta akademii rozpoczął w maju 2014 roku[2]. W październiku 2016 decyzją ministra obrony narodowej Antoniego Macierewicza został odwołany z pełnionego stanowiska i wezwany do kraju celem złożenia wyjaśnień w sprawach wykazanych przez Żandarmerię Wojskową, a dotyczących nieprawidłowości[3]. Ostatecznie odszedł ze stanowiska komendanta Akademii Obrony NATO 29 listopada 2016[4].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Złoty Krzyż Zasługi – 2000[5]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 1995[6]
- Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
- Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
- Złoty Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
- Officer Legii Zasługi – Stany Zjednoczone
- Chevalier Narodowego Orderu Zasługi – Francja
- Odznaka pamiątkowa NATO Defense College – 2014
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ M.P. z 2004 r. nr 36, poz. 631 – pkt 14.
- ↑ Polak szefem akademii obrony NATO. mon.gov.pl, 1 sierpnia 2013. [dostęp 2013-08-04].
- ↑ Komunikat MON. mon.gov.pl, 2016-10-25. [dostęp 2016-10-27].
- ↑ NATO: Kanadyjka zastąpiła odwołanego przez MON generała - fakty.interia.pl [online], fakty.interia.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
- ↑ M.P. z 2000 r. nr 40, poz. 792 – pkt 6.
- ↑ M.P. z 1995 r. nr 62, poz. 689 – pkt 76.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Życiorys na stronach MON
- Gen. bryg. Janusz Bojarski, dyrektor Departamentu Kadr Ministerstwa Obrony Narodowej
- Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2007. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2008, s. 232-233. ISSN 1734-2317.
