Janusz Godyń – Wikipedia, wolna encyklopedia

Janusz Godyń
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

22 grudnia 1949
Wałbrzych

Przebieg służby
Lata służby

1972–2003

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Stanowiska

Prezes Izby Wojskowej Sądu Najwyższego

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Janusz Godyń (ur. 22 grudnia 1949 w Wałbrzychu) – żołnierz, prawnik, generał dywizji w stanie spoczynku, sędzia i w latach 1990–2016 Prezes Izby Wojskowej Sądu Najwyższego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1967–1971 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W styczniu 1972 roku został powołany do zawodowej służby wojskowej. Pełnił służbę w Zwiadzie Wojsk Ochrony Pogranicza[1]. Od października 1972 roku pełnił służbę w sądownictwie wojskowym. W 1978 roku został zastępcą Szefa Wojskowego Sądu Garnizonowego w Koszalinie, a następnie został wyznaczony na stanowisko zastępcy Szefa Wojskowego Sądu Garnizonowego w Katowicach. W stanie wojennym jako major Siły Zbrojne PRL i Sędzia Śląskiego Okręgu Wojskowego rozpatrywał sprawy karne przeciwko działaczom opozycji z NSZZ „Solidarność”[2]. W 1982 r. został Szefem Wojskowego Sądu Garnizonowego w Katowicach, a w 1987 roku Szefem Sądu Warszawskiego Okręgu Wojskowego w Warszawie.

1 lipca 1990 został Prezesem Izby Wojskowej Sądu Najwyższego i funkcję pełnił do 2016 r.[3]. Na tym stanowisku był dwukrotnie awansowany przez kolejnych Prezydentów RP: 11 listopada 1993 Lech Wałęsa wręczył mu nominację na generała brygady, a 15 sierpnia 1997 Aleksander Kwaśniewski na generała dywizji. 21 maja 2003 został oficjalnie pożegnany przez Ministra Obrony Narodowej Jerzego Szmajdzińskiego w związku z zakończeniem zawodowej służby wojskowej. Po przeniesieniu do rezerwy pozostał na dotychczas zajmowanym stanowisku.

Żonaty z Grażyną, ma syna Sławomira.

Odznaczenia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

W 2000 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[4]. Nominowany do X edycji nagrody Buzdygany. W 2017 został wyróżniony Medalem „Zasłużony dla Wymiaru Sprawiedliwości – Bene Merentibus Iustitiae”[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Były komendant karpackiej Straży Granicznej "kłamcą lustracyjnym" [online], wprost.pl [dostęp 2020-06-21] (pol.).
  2. Sprawy z udziałem Janusza Godynia [online], IPN [zarchiwizowane z adresu 2017-01-13].
  3. Prezydent powołał czterech prezesów Sądu Najwyższego. „Zero polityki” [online], TVN24.pl, 2 września 2016 [dostęp 2021-11-02].
  4. M.P. z 2000 r. nr 14, poz. 296.
  5. Waldemar Żurek, Uhonorowanie zasłużonych sędziów 21 kwietnia 2017 roku [online], Krajowa Rada Sądownictwa, 21 kwietnia 2017 [dostęp 2020-02-20] [zarchiwizowane z adresu 2018-11-06].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Mariusz Jędrzejko, Mariusz Lesław Krogulski i Marek Paszkowski, Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej 1989–2002, Wydawnictwo von Borowiecky, Warszawa 2002, ISBN 83-87689-46-7.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]