Jarosław Wajk – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jarosław Wajk
Data urodzenia	29 września 1963
Pochodzenie	Polska
Instrumenty	gitara
Gatunki	rock
Zawód	muzyk, wokalista, gitarzysta, kompozytor, autor tekstów, terapeuta uzależnień
Powiązania	Daab
	Zespoły
	Collage (1984-1985; 1992); The Lizard's Day (1986–1988); Oddział Zamknięty (1989, 1992–1995, 2015); Vayk (1995); W.A.J.K Acoustic Rock Band (od 2020)
	Cytaty w Wikicytatach

Jarosław Wajk (ur. 29 września 1963^[1]) – polski wokalista, gitarzysta, autor tekstów, kompozytor, terapeuta uzależnień.

Życiorys

Kariera muzyczna

Początkowo udzielał się jako gitarzysta w warszawskich kapelach wykonujących muzykę punk-rockową, w towarzystwie grającego na perkusji Kuby Wojewódzkiego (późniejszego dziennikarza).

Pierwszy z amatorskich zespołów założył w 1981 jako licealista. Zespół ten został szybko dostrzeżony przez Roberta Brylewskiego i Tomasza Lipińskiego (ówczesnych liderów Brygady Kryzys), którzy złożyli grupie propozycję występu na jednym z przeglądów zespołów nowej fali. Ostatecznie grupa nie skorzystała z propozycji, a Jarosław Wajk przeszedł do zespołu Daab, w składzie którego pozostał zanim zespół zrealizował swoje pierwsze nagrania.

Profesjonalną karierę muzyczną Jarosław Wajk rozpoczął w 1984, gdy został wokalistą zespołu Collage. W 1985 opuścił zespół. Po odejściu Roberta Gawlińskiego z zespołu Madame, miał zostać nowym wokalistą formacji. Ostatecznie, w 1986 z liderem grupy, Robertem Sadowskim zawiązał nowy zespół o nazwie Lizard's Day. Z zespołem zrealizował dwa nagrania w studio RSC w Rzeszowie^[2].

W 1988 wziął udział w przesłuchaniu na nowego wokalistę zespołu Oddział Zamknięty. Oficjalnie dołączył do niego w 1989 zastępując Zbigniewa Bieniaka. Z grupą wziął udział m.in. w trasie koncertowej po ZSRR oraz dokonał dwóch nagrań w studio S-4 (utwory pt. "Stół" i "Skandal"). Z powodu odmiennych koncepcji artystycznych, jeszcze tego samego roku rozstał się z zespołem^[3].

W 1992 na chwilę powrócił do zespołu Collage, a następnie wziął udział w reaktywacji Oddziału Zamkniętego. Wraz z zespołem zaśpiewał kilkaset koncertów w Polsce i za granicą m.in. w USA (w prestiżowym klubie Limelight w Nowym Jorku). Wystąpił na największych polskich festiwalach muzycznych. Brał udział w wielu imprezach o charakterze charytatywnym. Nagrał kolejno albumy: Z miłości do rock and rolla (1993), Terapia (1993), Bezsenność (1995).

Po drugim odejściu z Oddziału Zamkniętego, w 1995 był wokalistą grupy Vayk, którą założył z Waldemarem Kuleczką. W 1996 wziął udział w koncercie poświęconym pamięci zmarłego wokalisty Dżemu Ryszarda Riedla – List do R. na dwanaście głosów – Spodek, Katowice oraz w telewizyjnej rejestracji piosenek z tego koncertu^[4]. W tym samym roku zaśpiewał gościnnie utwór "Idol" (autorstwa Zbigniewa Hołdysa) na płycie Wojciecha Pilichowskiego pt. Granat. W kolejnych latach prowadził karierę solową, efektem czego był jego pierwszy i jedyny solowy album studyjny pt. Tchnienie (wyd. 2001), do nagrania którego zaprosił m.in. aktora Artura Żmijewskiego.

Od 2014 był ponownie związany z Oddziałem Zamkniętym, z którym gościnnie odbył trasę koncertową z okazji 35-lecia działalności^[5]. W marcu 2015 oficjalnie powrócił do zespołu, zastępując tym samym Cezarego Zybałę-Strzeleckiego^[5]^[6]. W listopadzie 2015, po niespełna ośmiu miesiącach gry w zespole, definitywnie zakończył współpracę z zespołem^[5]. Od 2020 jest liderem zespołu W.A.J.K Acoustic Rock Band (funkcjonującym również pod nazwami W.A.J.K Acoustic Rock Trio i W.A.J.K WażneAbyJeszczeKwiaty). W trakcie pandemii COVID-19 zrealizował kilka nagrań w ramach projektu pt. W.A.J.K & MMM^[2].

Życie prywatne

Ukończył Szkołę Psychoterapii Uzależnień w Czarnym Borze^[7]^[3]. Studiował rehabilitację na Akademii Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie^[8]^[7]. Z wyznania jest adwentystą dnia siódmego^[9]. W latach 90. XX w. popadł w uzależnienia od narkotyków i papierosów – następnie prowadził warsztaty z profilaktyki uzależnień.

Dyskografia

Źródła:^[5]^[10]^[11]^[12]

Albumy studyjne

Terapia (1993) – Oddział Zamknięty
Bezsenność (1995) – Oddział Zamknięty
Tchnienie (2001) – album solowy

Albumy koncertowe

Z miłości do rock and rolla (1993) – Oddział Zamknięty

Albumy kompilacyjne

Przeboje Polskiego Rocka. Agnieszka (1994) – Oddział Zamknięty, różni wykonawcy
Changes (1995) – Collage
Ballady (1996) – Oddział Zamknięty
Gold (1998) – Oddział Zamknięty
To ja złodziej (2000) – Oddział Zamknięty, różni wykonawcy

Single

Stół (1989) – Oddział Zamknięty
Skandal (1989) – Oddział Zamknięty
Anioły (1993) – Oddział Zamknięty
Uszy (1994) – Oddział Zamknięty
Sama (1994) – Oddział Zamknięty
Gdyby nie Ty (1995) – Oddział Zamknięty
Wierzę, że moja bezsenność będzie Twoja (1995) – Oddział Zamknięty
Nikt nie zauważy kiedy wyjdę / Drzewo (1995) – Oddział Zamknięty

Gościnnie

Ogniste miecze (1991) – Jary Band
Granat (1996) – Pilichowski
List do R. na 12 głosów (1996) – Dżem

Przypisy

↑ Leszek Gnoiński, Jan Skaradziński: Encyklopedia Polskiego Rocka. Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 328. ISBN 83-7129-570-7.
↑ ^a ^b Jarek Wajk reloaded - W.A.J.K acoustic rock band [online], Najlepsze imprezy w Polsce, 17 stycznia 2020 [dostęp 2021-02-05] (pol.).
↑ ^a ^b Barbara Świętek: „JUTRO JEST… wtedy pochylisz się nad sobą” . powiat.swidnica.pl, 27 listopada 2017. [dostęp 2021-07-23]. (pol.).
↑ Biografia Jarek Wajk [online], Last.fm [dostęp 2019-11-17] (pol.).
↑ ^a ^b ^c ^d MichałM. Grzesiek MichałM., Oddział Zamknięty. Napiętnowani Marzeniami (wyd. SQN), 2021 .
↑ Aleksandra Mrozowska: Rozstania i powroty w Oddziale Zamkniętym. Hard Rock Service, 2015-03-17. [dostęp 2016-08-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-16)]. (pol.).
↑ ^a ^b Jarek Wajk. linkedin.com. [dostęp 2021-07-23]. (pol.).
↑ Alina Gutek: Ulica nie ma końca. nadzieja.pl, maj 2002. [dostęp 2021-07-23]. (pol.).
↑ Przemysław Siczek: Wywiad z Jarkiem Wajkiem. swiadectwa.kdm.pl, 1999-02-17. [dostęp 2016-08-23]. (pol.).
↑ Jarek Wajk – Tchnienie; Archiwum Polskiego Rocka [online] [dostęp 2019-11-17] (pol.).
↑ Przeboje Polskiego Rocka – Agnieszka (1994, CD). [dostęp 2021-12-06].
↑ Oddział Zamknięty – …Wierzę, Że Moja Bezsenność Będzie Twoja… (1995, CD). [dostęp 2021-12-06].

Linki zewnętrzne

Jarek Wajk w bazie Discogs.com (ang.)

[encyklopedia-1] Leszek Gnoiński, Jan Skaradziński: Encyklopedia Polskiego Rocka. Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 328. ISBN 83-7129-570-7.

[:2-2] Jarek Wajk reloaded - W.A.J.K acoustic rock band [online], Najlepsze imprezy w Polsce, 17 stycznia 2020 [dostęp 2021-02-05] (pol.).

[:3-3] Barbara Świętek: „JUTRO JEST… wtedy pochylisz się nad sobą” . powiat.swidnica.pl, 27 listopada 2017. [dostęp 2021-07-23]. (pol.).

[:1-4] Biografia Jarek Wajk [online], Last.fm [dostęp 2019-11-17] (pol.).

[:0-5] MichałM. Grzesiek MichałM., Oddział Zamknięty. Napiętnowani Marzeniami (wyd. SQN), 2021 .

[rockhard-6] Aleksandra Mrozowska: Rozstania i powroty w Oddziale Zamkniętym. Hard Rock Service, 2015-03-17. [dostęp 2016-08-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-16)]. (pol.).

[r1-7] Jarek Wajk. linkedin.com. [dostęp 2021-07-23]. (pol.).

[8] Alina Gutek: Ulica nie ma końca. nadzieja.pl, maj 2002. [dostęp 2021-07-23]. (pol.).

[swiadectwa-9] Przemysław Siczek: Wywiad z Jarkiem Wajkiem. swiadectwa.kdm.pl, 1999-02-17. [dostęp 2016-08-23]. (pol.).

[10] Jarek Wajk – Tchnienie; Archiwum Polskiego Rocka [online] [dostęp 2019-11-17] (pol.).

[11] Przeboje Polskiego Rocka – Agnieszka (1994, CD). [dostęp 2021-12-06].

[12] Oddział Zamknięty – …Wierzę, Że Moja Bezsenność Będzie Twoja… (1995, CD). [dostęp 2021-12-06].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]