Jedynka trygonometryczna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jedynka trygonometrycznatożsamość trygonometryczna postaci[1]:

Jest ona prawdziwa dla każdej wartości kąta a także ogólniej dla argumentów zespolonych.

Istnieją również dwie inne wariacje tego wzoru:

Dowód

[edytuj | edytuj kod]

Sposób 1:

Niech

Zauważmy, że:

więc trójkąt jest trójkątem prostokątnym o przeciwprostokątnej

Zatem na mocy twierdzenia Pitagorasa:

Z definicji funkcji trygonometrycznych wyrażenie

jest równe

Zatem

q.e.d.

Zauważmy, że to rozumowanie można przeprowadzić również w drugą stronę, co oznacza, że wzór jedynkowy jest równoważny twierdzeniu Pitagorasa. Stąd jedna z jego nazw: postać trygonometryczna twierdzenia Pitagorasa.

Sposób 2:

Ze wzoru Eulera:

oraz

Zatem

q.e.d.

Stąd wynika, że jedynka trygonometryczna jest słuszna w dziedzinie liczb zespolonych.

Sposób 3:

Niech:

Zauważmy, że:

Także:

Skoro pochodna funkcji jest równa 0, to funkcja musi być funkcją stałą.

Wiedząc, że oraz że funkcja jest funkcją stałą, możemy dojść do wniosku, że

q.e.d.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Fritz Reinhardt, Heinrich Soeder: Atlas matematyki. Prószyński i S-ka, 2003, s. 183. ISBN 83-7469-189-1.