Goniometria – Wikipedia, wolna encyklopedia
Goniometria (gr. gonia – kąt, metreín – mierzyć) może oznaczać:
- dział trygonometrii zajmujący się badaniem elementarnych własności funkcji trygonometrycznych[1]. Obecnie nazwa rzadko stosowana, wyparta przez trygonometrię.
- dział krystalografii zajmujący się pomiarami rozmaitych kątów w krysztale[2]
- dział antropometrii, zajmujący się pomiarem rozmaitych kątów w obrębie ciała. Dzieli się na goniometrię statyczną (np. kąty twarzy, kąty kręgosłupa, kąty przedniej ściany tułowia) i goniometrię dynamiczną (np. obszerność ruchu klatki piersiowej, kąty nachylenia głowy, obszerność ruchu kręgosłupa, obszerność ruchów stawów kończyn)[3]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ goniometria, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-10-16] .
- ↑ Słownik języka polskiego PWN. Warszawa: Wydawnictwo naukowe PWN, 2002. ISBN 83-01-13769-X.
- ↑ Zbigniew Drozdowski: Antropometria w wychowaniu fizycznym. AWF Poznań, 1998. ISBN 83-86336-51-X.
Kontrola autorytatywna (dyscyplina naukowa):