Goniometria – Wikipedia, wolna encyklopedia

Goniometria (gr. gonia – kąt, metreín – mierzyć) może oznaczać:

  • dział trygonometrii zajmujący się badaniem elementarnych własności funkcji trygonometrycznych[1]. Obecnie nazwa rzadko stosowana, wyparta przez trygonometrię.
  • dział krystalografii zajmujący się pomiarami rozmaitych kątów w krysztale[2]
  • dział antropometrii, zajmujący się pomiarem rozmaitych kątów w obrębie ciała. Dzieli się na goniometrię statyczną (np. kąty twarzy, kąty kręgosłupa, kąty przedniej ściany tułowia) i goniometrię dynamiczną (np. obszerność ruchu klatki piersiowej, kąty nachylenia głowy, obszerność ruchu kręgosłupa, obszerność ruchów stawów kończyn)[3]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. goniometria, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-10-16].
  2. Słownik języka polskiego PWN. Warszawa: Wydawnictwo naukowe PWN, 2002. ISBN 83-01-13769-X.
  3. Zbigniew Drozdowski: Antropometria w wychowaniu fizycznym. AWF Poznań, 1998. ISBN 83-86336-51-X.