Jerzy Stodółkiewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jerzy Stodółkiewicz
Data i miejsce urodzenia

23 maja 1933
Piotrków Trybunalski

Data i miejsce śmierci

26 lipca 1988
Warszawa

doktor habilitowany nauk astronomicznych
Specjalność: astronomia galaktyczna
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1962 – astronomia
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

1976 – astronomia
Uniwersytet Warszawski

Praca naukowa
Instytucja

Polska Akademia Nauk

Instytut

Centrum Astronomiczne im. Mikołaja Kopernika Polskiej Akademii Nauk

Okres zatrudn.

1955–1988

Dyrektor
Instytut

Centrum Astronomiczne im. Mikołaja Kopernika Polskiej Akademii Nauk

Okres spraw.

1981–1987

Poprzednik

Józef Smak

Następca

Wojciech Dziembowski

Prezes Zarządu
Stowarzyszenie

Polskie Towarzystwo Astronomiczne

Okres spraw.

1975–1988

Poprzednik

Włodzimierz Zonn

Następca

Robert Głębocki

Jerzy Stanisław Stodółkiewicz (ur. 23 maja 1933 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 26 lipca 1988 w Warszawie) – polski astronom, docent dr hab., dyrektor Centrum Astronomicznego im. Mikołaja Kopernika PAN.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studia i początki pracy badawczej

[edytuj | edytuj kod]

Studiował astronomię na Uniwersytecie Warszawskim w latach 1951–1955[1]. Od listopada 1955 roku podjął pracę w Zespole Budowy Centralnego Obserwatorium Astronomicznego, które przekształciło się później w Zakład Astronomii PAN, a następnie w Centrum Astronomiczne im. Mikołaja Kopernika. Stopień doktora uzyskał w 1962, za pracę „O stabilności magnetograwitacyjnej gazowych ramion spiralnych Galaktyki”. Ta tematyka zaowocowała serią trzech prac opublikowanych w Acta Astronomica, z których trzecia znajduje nadal odzwierciedlenie we współczesnej literaturze.

Działania

[edytuj | edytuj kod]

Jerzy S. Stodółkiewicz jest szczególnie zasłużony dla astronomii jako prężny działacz i organizator. Od 1961 roku był członkiem Polskiego Towarzystwa Astronomicznego, a od 1975 roku aż do śmierci kierował pracami Towarzystwa. Od roku 1975 do śmierci był też redaktorem naczelnym kwartalnika „Postępy Astronomii”. W latach 1981–1987 był dyrektorem Centrum Astronomicznego.

Był autorem podręcznika akademickiego Astrofizyka ogólna z elementami geofizyki, za co otrzymał w 1968 roku nagrodę Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego[2].

Badania

[edytuj | edytuj kod]

Opublikował kilkanaście prac naukowych. Po doktoracie podjął przede wszystkim tematykę związaną z dynamiką, ze szczególnym uwzględnieniem całek ruchu. Na początku lat osiemdziesiątych, wraz z rozpowszechnieniem dostępu do komputerów, zainteresował się modelowaniem numerycznym ewolucji gromad gwiazdowych i był jednym z pionierów rozwiązań opartych na symulacjach metodą Monte Carlo. Jego program do liczenia ewolucji gromad kulistych był w tym okresie jednym z najlepszych na świecie i pozwalał na analizę zjawiska kolapsu grawitermicznego gromady i ewolucji gromady po tym etapie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Sylwetka Profesora Stodółkiewicza [online], pta.edu.pl, s. 220 [zarchiwizowane z adresu 2009-11-22].
  2. Jerzy Stodółkiewicz, Astronomia ogólna z elementami geofizyki, wyd. 3, 1977, informacja na obwolucie.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]