John Dramani Mahama – Wikipedia, wolna encyklopedia

John Dramani Mahama
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 listopada 1958
Damongo

Prezydent Ghany
Okres

od 24 lipca 2012
do 7 stycznia 2017

Przynależność polityczna

Narodowy Kongres Demokratyczny

Poprzednik

John Atta-Mills

Następca

Nana Akufo-Addo

Wiceprezydent Ghany
Okres

od 7 stycznia 2009
do 24 lipca 2012

Przynależność polityczna

Narodowy Kongres Demokratyczny

Poprzednik

Aliu Mahama

Następca

Kwesi Amissah-Arthur

Odznaczenia
Medal Puszkina (Federacja Rosyjska)

John Dramani Mahama (ur. 29 listopada 1958 w Damongo) – ghański polityk i historyk, deputowany do parlamentu w latach 1997–2009, minister komunikacji w latach 1998–2001. Wiceprezydent Ghany od 7 stycznia 2009 do 24 lipca 2012, po śmierci Johna Atta-Millsa prezydent Ghany od 24 lipca 2012 do 7 stycznia 2017.

Edukacja i początki kariery zawodowej

[edytuj | edytuj kod]

John Dramani Mahama urodził się w 1958 w Damongo w Regionie Północnym. Jego ojciec, Emmanuel Adama Mahama, był deputowanym do Parlamentu Ghany oraz komisarzem regionalnym Regionu Północnego po uzyskaniu przez kraj niepodległości w 1957. Uczęszczał do szkoły Achimota School w Dystrykcie Stołecznym Akra. Następnie studiował na University of Ghana, uzyskując w 1981 tytuł licencjacki z dziedziny historii. W 1986 ukończył podyplomowe studia w zakresu komunikacji, po czym wyjechał na stypendium do Instytutu Nauk Społecznych w Moskwie[1].

Po zakończeniu nauki powrócił do Ghany i w latach 1991–1996 pracował jako urzędnik ds. informacji, kultury i badań w Ambasadzie Japonii w Akrze. Następnie pracował jako menedżer ds. stosunków międzynarodowych w pozarządowej organizacji Plan International[1].

Działalność polityczna

[edytuj | edytuj kod]

W grudniu 1996 Dramani Mahama po raz pierwszy uzyskał mandat deputowanego do Parlamentu Ghany w okręgu Bole-Bamboi z ramienia Narodowego Kongresu Demokratycznego (NDC). Objął go oficjalnie 7 stycznia 1997. W kwietniu 1997 objął stanowisko wiceministra komunikacji w rządzie prezydenta Jerry'ego Johna Rawlingsa, które zajmował do listopada 1998. Od listopada 1998 do stycznia 2001 pełnił funkcję ministra komunikacji. Jako minister brał udział w pracach nad nowymi regulacjami w zakresie usług telekomunikacyjnych po deregulacji tego rynku w 1997. Był również jednym z założycieli Komisji ds. AIDS oraz wiceprzewodniczącym komitetu ds. wprowadzenia podatku VAT[1].

W wyborach parlamentarnych w 2000 oraz w 2004 ponownie uzyskał reelekcję. W parlamencie zasiadał do 7 stycznia 2009. W czasie, gdy NDC przebywał w opozycji (2001–2009), był początkowo rzecznikiem partii ds. komunikacji (2001–2004), a następnie rzecznikiem ds. spraw zagranicznych (2005–2009). W 2002 wszedł w skład zespołu międzynarodowych obserwatorów monitorujących wybory prezydenckie w Zimbabwe. W 2003 został deputowanym do Parlamentu Panafrykańskiego[1].

W wyborach w grudniu 2008 ubiegał się o stanowisko wiceprezydenta u boku Johna Atta-Millsa. Po jego zwycięstwie, 9 stycznia 2009 objął urząd. 24 lipca 2012, po śmierci Atta-Millsa, zgodnie z konstytucją został zaprzysiężony na stanowisku prezydenta kraju[1]. 30 sierpnia 2012 został wybrany kandydatem NDC w wyborach prezydenckich zaplanowanych na grudzień 2012[2].

W wyborach rozegranych 7 i 8 grudnia 2012 roku uzyskał wynik 50,70% głosów, wygrywając m.in. z kandydatem Nowej Partii Patriotycznej, Naną Akufo-Addo, który uzyskał 47,7% głosów. 7 stycznia 2013 został zaprzysiężony na 4-letnią kadencję[3]. Nowa Partia Patriotyczna oprotestowała wyniki i odwołała się od nich do Sądu Najwyższego, powołując się na przypadki nieprawidłowości, w tym oddawanie głosów przez niezarejestrowanych wyborców. Sąd Najwyższy odrzucił jednak skargę, również międzynarodowi obserwatorzy uznali wybory za wolne i sprawiedliwe[4][5].

W wyborach prezydenckich 8 grudnia 2016 ubiegał się o reelekcję. Przegrał tym razem już w pierwszej turze wyborów z kandydatem opozycji, Naną Akufo-Addo, zdobywając 44,4 głosów, podczas gdy jego rywal uzyskał 53,8% głosów. Uznał swoją porażkę i zapowiedział przekazanie władzy 7 stycznia 2017[6][5].

Rodzina

[edytuj | edytuj kod]

John Dramani Mahama jest żonaty z Lordiną Mahama, ma siedmioro dzieci[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f The President. presidency.gov.gh. [dostęp 2012-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-17)]. (ang.).
  2. Ghana's NDC backs Mahama, seeks unity ahead of vote. Reuters, 31 sierpnia 2012. [dostęp 2012-09-03]. (ang.).
  3. Ghana - jak stała się afrykańską prymuską?. wp.pl, 7 stycznia 2013. [dostęp 2013-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-03)]. (pol.).
  4. John Mahama: Ghana's NPP boycotts swearing in. BBC News, 2013-01-07. [dostęp 2016-12-14]. (ang.).
  5. a b Ghana's opposition leader Akufo-Addo wins presidential election. Reuters, 2016-12-10. [dostęp 2016-12-14]. (ang.).
  6. Ghana election: Opposition leader Akufo-Addo declared winner. BBC News, 2016-12-09. [dostęp 2016-12-14]. (ang.).