Julian Humeński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Julian Humeński

Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	18 lutego 1911 Kołomyja
Data i miejsce śmierci	11 maja 1994 Warszawa
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	łaciński
Prezbiterat	24 czerwca 1938
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

pułkownik
Data i miejsce urodzenia	18 lutego 1911 Kołomyja
Data śmierci	11 maja 1994
Przebieg służby
Lata służby	1948-1986
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL
Stanowiska	proboszcz Garnizonu Rzeszów (1954-1960) proboszcz Garnizonu Poznań (1960-1964) Generalny Dziekan WP (1964-1986)

Julian Józef Humeński (ur. 18 lutego 1911 w Kołomyi, zm. 11 maja 1994 w Warszawie^[1][2]) – polski ksiądz katolicki, jezuita, dyrektor Wydawnictwa Apostolstwa Modlitwy, redaktor miesięcznika Kapelan Wojskowy, Generalny Dziekan Wojska Polskiego^[3], jeden z „księży patriotów”^[4].

W 1926 wstąpił do zakonu jezuitów, studiował w zakonnym Wydziale Filozoficznym w Krakowie (1932–1935) i na Bobolanum w Lublinie (1935–1939). Święcenia kapłańskie przyjął 24 czerwca 1938. W czasie II wojny światowej pracował w Zakopanem i Krakowie, w latach 1944–1946 był superiorem placówki w Zakopanem. W latach 1946–1948 kierował Wydawnictwem WAM, był także redaktorem pisma Posłaniec Serca Jezusowego^[2].

W 1948 opuścił zakon skonfliktowany z przełożonymi i wstąpił do Duszpasterstwa Wojskowego. W latach 1949–1954 był redaktorem miesięcznika Kapelan Wojskowy, w latach 1954–1960 był proboszczem Garnizonu Rzeszów, w latach 1960–1964 Garnizonu Poznań^[5][2].

W 1964 zastąpił płk. Romana Szemraja na stanowisku generalnego dziekana Wojska Polskiego i pełnił tę funkcję do roku 1986. Pięć dni po przejściu w stan spoczynku powrócił do zakonu jezuitów^[2]. Na stanowisku generalnego dziekana zastąpił go ks. płk Florian Klewiado^[6].

W 1974 obronił pracę doktorską na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie^[2]. Był autorem książek Święty Jan Boży. Ojciec ubogich i chorych (wyd. I – 1946, wyd. II – 1965), Królowej Pokoju w hołdzie (1969) i Urzekło go piękno. Paweł Steller 1895–1974 (1984), współautorem modlitewników Módlmy się (pierwsze wydanie jako Moja modlitwa – łącznie 1969–1987 szesnaście wydań) i Pan z wami (w latach 1971–1990 siedem wydań), redaktorem tomów wspomnień Wspomnienia wojenne kapelanów wojskowych (wyd. I – 1967, wyd. II – 1969) oraz Wspomnienia wojenne kapelanów wojskowych 1939–1945, a także tomu Udział kapelanów wojskowych w drugiej wojnie światowej (1984)^[7][8].

Został pochowany w grobowcu Zgromadzenia Jezuitów na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 215-5/6-1/2)^[9].

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi (1950, za zasługi w pracy społecznej)^[10][11].

• Praca zbiorowa: Kto jest kim w Polsce 1984. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984. ISBN 83-223-2073-6.
• Praca zbiorowa: Słownik polskich teologów katolickich 1994-2003. Warszawa: Wydawnictwo USKW, 2006. ISBN 83-7072-405-1.
• Ludwik Grzebień: Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564-1995. Kraków: WAM, 2006. ISBN 83-7097-293-4.
• Jacek Żurek: Ruch księży patriotów w województwie katowickim w latach 1949-1956. Warszawa-Katowice: IPN, 2009. ISBN 978-83-60464-96-0.
• Tadeusz Isakowicz-Zaleski: Księża wobec bezpieki. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2007. ISBN 978-83-240-0803-2.
• Julian Humeński: Wspomnienia wojenne kapelanów wojskowych 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo Caritas, 1974.