Karloman II – Wikipedia, wolna encyklopedia

Karloman II

Król Franków Zachodnich razem z Ludwikiem III
Okres	od 10 kwietnia 879 do 12 grudnia 884
Koronacja	4 września 879
Poprzednik	Ludwik II Jąkała
Następca	Karol Otyły
Król Akwitanii
Okres	od 879 do 884
Poprzednik	Ludwik II Jąkała
Następca	Karol Otyły
Król Górnej Burgundii
Okres	od 879 do 884
Poprzednik	Karloman I
Następca	Karol Otyły
Dane biograficzne
Dynastia	Karolingowie
Data urodzenia	ok. 866
Data śmierci	12 grudnia 884
Ojciec	Ludwik II Jąkała
Matka	Ansgarda Burgundzka
Multimedia w Wikimedia Commons

Karloman II (ur. w 866^[1], zm. 12 grudnia 884^[1]) – król Franków Zachodnich od 879 r., do 882 r. współrządził z bratem Ludwikiem III. Był młodszym synem króla Ludwika II Jąkały i jego pierwszej żony, Ansgardy Burgundzkiej, córki hrabiego Harduina.

Ojciec Karlomana zmarł podczas wyprawy przeciwko wikingom w 879 r. Karloman i Ludwik III zostali razem okrzyknięci królami, aczkolwiek niektórzy możni woleli wybór tylko jednego monarchy. W marcu 880 r. dokonali podziału państwa. Karlomanowi przypadła Burgundia i Akwitania.

Tymczasem przeciwko Ludwikowi i Karlomanowi zbuntował się książę Boso, który w lipcu 879 r. ogłosił się niezależnym królem Prowansji. Latem 880 r. bracia ruszyli przeciwko buntownikowi i zajęli Mâcon oraz północną część posiadłości Bosona. Następnie połączyli swoje siły z królem wschodniofrankijskim Karolem Otyłym i w sierpniu 880 r. oblegli Vienne. Oblężenie trwało do listopada, ale nie przyniosło sukcesu. Vienne zostało zdobyte dopiero latem 882 r. przez Ryszarda, hrabiego Autun.

W sierpniu 882 r. zmarł Ludwik III i Karloman został jedynym królem Franków Zachodnich. Królestwo znajdowało się jednak w złym stanie, osłabiane samowolą możnowładców i najazdami wikingów. Władza królewska natomiast słabła coraz bardziej.

Karloman zmarł podczas polowania 12 grudnia 884 r. Jego następcą został jego kuzyn, Karol Otyły.