Karol von Hohenzollern – Wikipedia, wolna encyklopedia

Karol von Hohenzollern-Hechingen
Herb duchownego
Data i miejsce urodzenia

25 lipca 1732
Fryburg Bryzgowijski

Data i miejsce śmierci

11 sierpnia 1803
Oliwa

Miejsce pochówku

Bazylika archikatedralna w Gdańsku-Oliwie

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

20 lipca 1778

Sakra biskupia

4 października 1778

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

4 października 1778

Konsekrator

Ignacy Krasicki

Współkonsekratorzy

Andrzej Ignacy Baier
Karol Fryderyk von Zehmen

Jan Karol von Hohenzollern właściwie Johann Nepomuck Karl von Hohenzollern-Hechingen (ur. 25 lipca 1732 we Fryburgu Bryzgowijskim, zm. 11 sierpnia 1803 w Oliwie) – biskup rzymskokatolicki.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z katolickiej gałęzi rodu Hohenzollernów. Początkowo służył w armii francuskiej w której awansowany został do stopnia pułkownika. Kiedy zgłosił się do armii pruskiej, król Fryderyk II wyznaczył dla niego inne zadanie i został skierowany na studia teologiczne. Święcenia przyjął w 1777 roku[1]. Opat komendatoryjny opactwa cystersów w Pelplinie w latach 1779–1795 i opactwa cystersów w Oliwie od 1782, biskup chełmiński w latach 1785–1795, biskup warmiński w latach 1795–1803. Był senatorem I Rzeczypospolitej, członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tadeusz Oracki, Słownik biograficzny Warmii, Prus Książęcych i Ziemi Malborskiej od połowy XV do końca XVIII wieku. A-K. Olsztyn 1984, s. 105.
  2. Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 308.