Keks – Wikipedia, wolna encyklopedia

Keks – ciasto biszkoptowe lub babka piaskowa z bakaliami, pieczona w prostokątnej formie^[1]^[2].

Keksy pieczono już w starożytnym Rzymie, w zachowanych przepisach jako składniki wymieniane są owoce granatowca, orzeszki piniowe i rodzynki, pieczone w cieście jęczmiennym. W średniowieczu dodawano także miód, przyprawy oraz owoce.

Czasami jest używane zamiennie określenie cwibak^[3], które pochodzi od niem. zwieback – zwei dwa, zwie dwu i backen piec. Dawniej wypieczone ciasto przekładano warstwowo bakaliami i następnie powtórnie pieczono. Obecnie w książkach kucharskich cwibak jest utożsamiany z keksem.

Zwieback to po niemiecku suchar, czyli słodkie pieczywo pokrojone na kromki i po upieczeniu dodatkowo opiekane^[4].

W „Kucharce litewskiej”^[5] cwejbaczki niemieckie to sucharki. Podłużne bułeczki po upieczeniu kroi się na plastry i suszy.