Kim Hyun-ki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kim Hyun-ki

Data i miejsce urodzenia	9 lutego 1983 Gangneung
Klub	High 1
Debiut w PŚ	28 listopada 1999 w Kuopio (64. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	5 lutego 2000 w Willingen (27. miejsce)
Rekord życiowy	183,5 m na Letalnicy w Planicy (2010)[1]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Korea Południowa Uniwersjada złoto Tarvisio 2003 drużynowo złoto Harbin 2009 normalna złoto Harbin 2009 drużynowo srebro Zakopane 2001 drużynowo srebro Harbin 2009 duża Igrzyska azjatyckie złoto Aomori 2003 drużynowo brąz Astana/Ałmaty 2011 drużynowo brąz Sapporo 2017 drużynowo
Multimedia w Wikimedia Commons

Kim Hyun-ki (kor. 김현기, ur. 9 lutego 1983 w Gangneung^[2]) – koreański skoczek narciarski, zawodnik klubu High 1. Sześciokrotny olimpijczyk (1998–2018).

W sierpniu 1994 zajął 14. miejsce indywidualnie oraz 12. drużynowo na nieoficjalnych mistrzostwach świata dzieci w Garmisch-Partenkirchen. Rok później w tych samych zawodach zajął 4. lokatę indywidualnie. W grudniu 1996 wystąpił w kwalifikacjach do konkursu Pucharu Kontynentalnego. W lutym 1997 wystartował na mistrzostwach świata juniorów – zajął 61. miejsce indywidualnie oraz 11. w rywalizacji drużynowej. 6 września 1997 zadebiutował w konkursie głównym Pucharu Kontynentalnego, zajmując 51. pozycję we Frenštácie. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 1998 w Sankt Moritz zajął 9. miejsce drużynowo oraz 30. indywidualnie. W lutym 1998 po raz pierwszy w karierze wystartował na zimowych igrzyskach olimpijskich. Indywidualnie zajął 59. lokatę na skoczni normalnej oraz 51. na skoczni dużej, zaś w konkursie drużynowym zajął 13. pozycję. 12 sierpnia 1998 zadebiutował w Letnim Grand Prix, zajmując 43. miejsce. Następnego dnia zdobył pierwsze punkty tego cyklu za zajęcie 27. pozycji^[3].

W styczniu 1999 czterokrotnie odpadał w kwalifikacjach do zawodów Pucharu Świata. W lutym 1999 po raz trzeci wystartował na mistrzostwach świata juniorów, zajmując 13. miejsce w konkursie drużynowym oraz 26. indywidualnie. W tym samym miesiącu wystartował również na seniorskich Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 1999, gdzie zarówno zawody na skoczni normalnej jak i dużej ukończył w siódmej dziesiątce. 28 listopada 1999 zadebiutował w indywidualnym konkursie Pucharu Świata, zajmując 64. miejsce w Kuopio. 25 stycznia 2000 zajął wraz z reprezentacją Korei 9. lokatę w konkursie drużynowym Pucharu Świata w Hakubie. 5 lutego zdobył pierwsze w karierze punkty tego cyklu, konkurs w Willingen kończąc na 27. pozycji. 26 lutego 2000 zawody Pucharu Kontynentalnego w Schönwaldzie ukończył na 5. pozycji. Latem 2000 wystąpił w sześciu konkursach Letniego Grand Prix, najlepszy wynik (31. miejsce) osiągając 2 września podczas zawodów w Sapporo. W lutym 2001 po raz ostatni wystartował na mistrzostwach świata juniorów, zajmując 29. miejsce indywidualnie. Na Zimowej Uniwersjadzie 2001 zajął 10. i 21. miejsce indywidualnie oraz zdobył srebrny medal drużynowo. Na Mistrzostwach Świata 2001 w Lahti zarówno na skoczni normalnej, jak i dużej odpadł w kwalifikacjach. 5 sierpnia 2001 zajął wraz z reprezentacją Korei 2. miejsce w konkursie drużynowym Pucharu Kontynentalnego w Oberstdorfie^[3].

W lutym 2002 po raz drugi w karierze wystartował na zimowych igrzyskach olimpijskich, zajmując 36. i 31. miejsce indywidualnie oraz 8. drużynowo. W styczniu 2003 na zimowej uniwersjadzie zajął 6 i 13. lokatę indywidualnie, a rywalizacji drużynowej zdobył złoty medal. Na Mistrzostwach Świata 2003 w Predazzo zarówno na skoczni normalnej, jak i dużej odpadł w kwalifikacjach. 28 grudnia 2004 zawody Pucharu Kontynentalnego ukończył na 6. pozycji. Na Zimowej Uniwersjadzie 2005 zajął 4 i 6. miejsce indywidualnie oraz 4. drużynowo. 6 lutego 2005 dzięki zajęciu 28. lokaty w Sapporo po ponad pięcioletniej przerwie po raz drugi w karierze zdobył punkty Pucharu Świata. Wystartował na Mistrzostwach Świata 2005 w Oberstdorfie – zajął 46. i 38. lokatę w konkursach indywidualnych oraz 10. i 13. miejsce w rywalizacji drużynowej^[3].

14 stycznia 2006 zajął 30. pozycję na mistrzostwach świata w lotach narciarskich, a 22 stycznia zawody Pucharu Świata w Sapporo ukończył na najwyższej w karierze, 21. pozycji. W lutym 2006 po raz trzeci w karierze wystartował na zimowych igrzyskach olimpijskich, zajmując 43. i 39. lokatę indywidualnie oraz 13. drużynowo. Na Zimowej Uniwersjadzie 2007 zajął 27. i 31. miejsce indywidualnie. 12 stycznia 2008 w Sapporo zajął 5. miejsce w zawodach Pucharu Kontynentalnego. 3 października 2008 zawody Letniego Grand Prix ukończył na 9. pozycji. W lutym 2009 zdobył trzy medale zimowej uniwersjady – złoto i srebro indywidualnie oraz złoto drużynowo. We wrześniu 2009 dwukrotnie stanął na podium zawodów Letniego Pucharu Kontynentalnego w Pjongczangu, zajmując 2. i 1. lokatę. 29 grudnia 2009 po raz czwarty i ostatni w karierze zdobył punkty Pucharu Świata, zajmując 29. miejsce w otwierającym 58. Turniej Czterech Skoczni konkursie w Oberstdorfie. Na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010 zajął 40. i 42. miejsce indywidualnie^[3].

W marcu 2010 podczas treningu na Letalnicy w Planicy oddał skok na odległość 183,5 metra ustanawiając swój rekord życiowy^[1].

Na Mistrzostwach Świata 2011 w Oslo indywidualnie na skoczni normalnej odpadł w kwalifikacjach, a zawody na skoczni dużej ukończył na, ostatnim, 50. miejscu. Na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014 zajął 42. miejsce indywidualnie na skoczni normalnej oraz 11. drużynowo na skoczni dużej. W lutym 2015 w Falun po raz ostatni wystartował Na mistrzostwach świata – indywidualnie dwukrotnie odpadł w kwalifikacjach a w rywalizacji drużynowej zajął z reprezentacją Korei 11. miejsce. 23 stycznia 2016 zajął 4. lokatę w konkursie FIS Cupu w Pjongczangu. W lutym 2017 na igrzyskach azjatyckich zajął 8. i 9. miejsce indywidualnie oraz zdobył brązowy medal drużynowo. W międzynarodowych zawodach rangi FIS po raz ostatni wystartował w lutym 2018 podczas zimowych igrzysk olimpijskich w Pjongczangu – indywidualnie odpadł w kwalifikacjach a w rywalizacji drużynowej zajął 12. miejsce^[3].

Po sezonie 2017/2018 zakończył karierę sportową^[4].

1998 Nagano/Hakuba	–	59. miejsce (K-90), 51. miejsce (K-120)
2002 Salt Lake City/Park City	–	36. miejsce (K-90), 31. miejsce (K-120)
2006 Turyn/Pragelato	–	43. miejsce (K-95), 39. miejsce (K-125)
2010 Vancouver/Whistler	–	40. miejsce (K-95), 42. miejsce (K-125)
2014 Soczi/Krasnaja Polana	–	42. miejsce (K-95), nie zakwalifikował się (K-125)[5]
2018 Pjongczang	–	nie zakwalifikował się (K-98)[6], nie zakwalifikował się (K-125)[7]

1998 Nagano/Hakuba	–	13. miejsce[a]
2002 Salt Lake City/Park City	–	8. miejsce[b]
2006 Turyn/Pragelato	–	13. miejsce[b]
2014 Soczi/Krasnaja Polana	–	11. miejsce[b]
2018 Pjongczang	–	12. miejsce[c]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS[d]	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
59.	11 lutego	1998	Hakuba	Olimpijska	K-90	–	indywid.	65,5 m	–	61,5 pkt	173,0 pkt	Jani Soininen
51.	15 lutego	1998	Hakuba	Olimpijska	K-120	–	indywid.	98,0 m	–	72,9 pkt	199,4 pkt	Kazuyoshi Funaki
13.	17 lutego	1998	Hakuba	Olimpijska	K-120	–	druż.[a]	75,0 m	86,5 m	373,8 pkt (76,7 pkt)	559,2 pkt	Japonia
36.	10 lutego	2002	Park City	Utah Olympic Park	K-90	–	indywid.	86,5 m	–	106,0 pkt	163,0 pkt	Simon Ammann
31.	13 lutego	2002	Park City	Utah Olympic Park	K-120	–	indywid.	117,5 m	–	108,5 pkt	172,9 pkt	Simon Ammann
8.	18 lutego	2002	Park City	Utah Olympic Park	K-120	–	druż.[b]	111,5 m	107,0 m	801,6 pkt (185,8 pkt)	172,5 pkt	Niemcy
43.	12 lutego	2006	Pragelato	Trampolino a Monte	K-95	HS-106	indywid.	91,0 m	–	104,5 pkt	162,0 pkt	Lars Bystøl
39.	18 lutego	2006	Pragelato	Trampolino a Monte	K-125	HS-140	indywid.	110,5 m	–	84,4 pkt	192,5 pkt	Thomas Morgenstern
13.	20 lutego	2006	Pragelato	Trampolino a Monte	K-125	HS-140	druż.[b]	113,5 m	–	321,5 pkt (89,8 pkt)	662,5 pkt	Austria
40.	13 lutego	2010	Whistler	Whistler Olympic Park	K-95	HS-106	indywid.	93,0 m	–	107,0 pkt	169,5 pkt	Simon Ammann
42.	20 lutego	2010	Whistler	Whistler Olympic Park	K-125	HS-140	indywid.	107,5 m	–	78,0 pkt	205,6 pkt	Simon Ammann
42.	9 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-95	HS-106	indywid.	92,5 m	–	109,2 pkt	168,8 pkt	Kamil Stoch
NQ	15 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	indywid.	111,0 m		80,3 pkt	Nie zakwalifikował się.
11.	17 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	druż.[b]	126,0 m	–	402,0 pkt (113,5 pkt)	639,4 pkt	Niemcy
NQ	10 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-98	HS-109	indywid.	84,0 m		83,1 pkt	Nie zakwalifikował się.
NQ	17 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	indywid.	101,5 m		46,4 pkt	Nie zakwalifikował się.
12.	19 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	druż.[c]	102,5 m	–	274,5 pkt (68,8 pkt)	824,0 pkt	Norwegia

1999 Ramsau/Bischofshofen	–	61. miejsce (K-120), 64. miejsce (K-90)
2001 Lahti	–	nie zakwalifikował się (K-116), nie zakwalifikował się (K-90)
2003 Val di Fiemme/Predazzo	–	nie zakwalifikował się (K-120)[8], nie zakwalifikował się (K-95)[9]
2005 Oberstdorf	–	46. miejsce (K-90), 38. miejsce (K-120)
2011 Oslo	–	nie zakwalifikował się (K-90)[10], 50. miejsce (K-120)
2015 Falun	–	nie zakwalifikował się (K-90)[11], nie zakwalifikował się (K-120)[12]

2005 Oberstdorf	–	10. miejsce (K-90)[b], 13. miejsce (K-120)[b]
2015 Falun	–	11. miejsce (K-120)[e]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS[d]	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
61.	21 lutego	1999	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-120	–	indywid.	70,0 m	–	17,0 pkt	246,4 pkt	Martin Schmitt
64.	26 lutego	1999	Ramsau	Matten W90	K-90	–	indywid.	73,0 m	–	75,5 pkt	179,5 pkt	Kazuyoshi Funaki
NQ	19 lutego	2001	Lahti	Salpausselkä	K-116	–	indywid.	85,5 m		47,1 pkt	Nie zakwalifikował się.
NQ	23 lutego	2001	Lahti	Salpausselkä	K-90	–	indywid.	56,5 m		33,0 pkt	Nie zakwalifikował się.
NQ	22 lutego	2003	Predazzo	Giuseppego dal Bena	K-120	–	indywid.	97,5 m		68,5 pkt	Nie zakwalifikował się.
NQ	28 lutego	2003	Predazzo	Giuseppego dal Bena	K-95	–	indywid.	81,5 m		84,0 pkt	Nie zakwalifikował się.
46.	19 lutego	2005	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-90	HS-100	indywid.	84,0 m	–	100,5 pkt	155,5 pkt	Rok Benkovič
10.	20 lutego	2005	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-90	HS-100	druż.[b]	80,0 m	–	403,0 pkt (91,0 pkt)	567,5 pkt	Austria
38.	25 lutego	2005	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	117,5 m	–	108,0 pkt	205,2 pkt	Janne Ahonen
13.	26 lutego	2005	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	druż.[b]	108,0 m	–	307,4 pkt (87,9 pkt)	829,9 pkt	Austria
NQ	26 lutego	2011	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	indywid.	84,5 m		81,4 pkt	Nie zakwalifikował się.
50.	3 marca	2011	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	indywid.	100,5 m	–	67,4 pkt	210,1 pkt	Gregor Schlierenzauer
NQ	21 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	indywid.	78,5 m		85,4 pkt	Nie zakwalifikował się.
NQ	26 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	indywid.	100,5 m		70,2 pkt	Nie zakwalifikował się.
11.	28 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	druż.[e]	95,5 m	–	253,2 pkt (47,2 pkt)	619,4 pkt	Norwegia

2006 Tauplitz	–	30. miejsce
2008 Oberstdorf	–	nie zakwalifikował się[13]
2010 Planica	–	nie zakwalifikował się[14]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
30.	13–14 stycznia	2006	Tauplitz	Kulm	K-185	HS-200	indywid.	165,5 m	159,5 m	–	–	533,5 pkt	254,5 pkt	Roar Ljøkelsøy
NQ	22–24 lutego	2008	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-185	HS-213	indywid.	158,0 m	—			136,6 pkt	Nie zakwalifikował się.
NQ	18–21 marca	2010	Planica	Letalnica	K-185	HS-215	indywid.	155,0 m	—			123,9 pkt	Nie zakwalifikował się.

1997 Canmore/Calgary	–	61. miejsce
1998 Sankt Moritz	–	30. miejsce
1999 Saalfelden	–	26. miejsce
2001 Karpacz	–	29. miejsce

1997 Canmore/Calgary	–	11. miejsce[f]
1998 Sankt Moritz	–	9. miejsce[g]
1999 Saalfelden	–	13. miejsce[h]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS[d]	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
11.	12 lutego	1997	Calgary	Alberta Ski Jump Area	K-89	–	druż.[f]	56,0 m	61,0 m	581,0 pkt (95,5 pkt)	239,0 pkt	Słowenia
61.	15 lutego	1997	Calgary	Alberta Ski Jump Area	K-89	–	indywid.	61,0 m	66,0 m	118,5 pkt	126,5 pkt	Wilhelm Brenna
9.	22 stycznia	1998	Sankt Moritz	Olympiaschanze	K-95	–	druż.[g]	80,0 m	83,5 m	670,0 pkt (174,5 pkt)	117,5 pkt	Niemcy
30.	24 stycznia	1998	Sankt Moritz	Olympiaschanze	K-95	–	indywid.	86,0 m	73,5 m	161,0 pkt	70,5 pkt	Wolfgang Loitzl
13.	4 lutego	1999	Saalfelden	Bibergschanze	K-85	–	druż.[h]	77,5 m	80,0 m	768,5 pkt (201,5 pkt)	193,5 pkt	Austria
26.	6 lutego	1999	Saalfelden	Bibergschanze	K-85	–	indywid.	86,5 m	68,0 m	193,5 pkt	45,5 pkt	Kazuki Nishishita
29.	3 lutego	2001	Karpacz	Orlinek	K-85	–	indywid.	78,0 m	79,0 m	192,5 pkt	53,5 pkt	Veli-Matti Lindström

2001 Zakopane	–	10. miejsce (K-85), 21. miejsce (K-125)
2003 Tarvisio/ Bischofshofen	–	6. miejsce (K-90), 13. miejsce (K-125)
2005 Innsbruck/Seefeld	–	4. miejsce (K-90), 6. miejsce (K-120)
2007 Turyn/Pragelato	–	27. miejsce (K-95), 31. miejsce (K-125)
2009 Harbin/Yabuli	–	złoty medal (K-90), srebrny medal (K-125)

2001 Zakopane	–	srebrny medal[i]
2003 Tarvisio/ Bischofshofen	–	złoty medal[j]
2005 Innsbruck/Seefeld	–	4. miejsce[k]
2009 Harbin/Yabuli	–	złoty medal[l]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS[d]	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
10.	9 lutego	2001	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	–	indywid.	84,0 m	84,0 m	218,5 pkt	30,5 pkt	Łukasz Kruczek
2.	10 lutego	2001	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	–	druż.[i]	82,5 m	85,5 m	880,5 pkt (223,0 pkt)	4,0 pkt	Słowenia
21.	13 lutego	2001	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	–	indywid.	109,0 m	82,0 m	129,3 pkt	69,3 pkt	Łukasz Kruczek
6.	17 stycznia	2003	Tarvisio	Trampolino Fratelli Nogara	K-90	–	indywid.	90,5 m	83,5 m	216,0 pkt	29,0 pkt	Kang Chil-ku
1.	18 stycznia	2003	Tarvisio	Trampolino Fratelli Nogara	K-90	–	druż.[j]	91,5 m	97,0 m	693,0 pkt (248,0 pkt)	–
13.	22 stycznia	2003	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-120	–	indywid.	106,0 m	110,5 m	182,2 pkt	57,8 pkt	Jernej Damjan
4.	13 stycznia	2005	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-90	HS-100	indywid.	94,0 m	89,0 m	233,5 pkt	18,5 pkt	Manuel Fettner
4.	14 stycznia	2005	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-90	HS-100	druż.[k]	95,5 m	98,0 m	710,0 pkt (252,0 pkt)	38,0 pkt	Słowenia
27.	19 stycznia	2007	Pragelato	Trampolino a Monte	K-95	HS-106	indywid.	90,5 m	91,0 m	208,0 pkt	57,5 pkt	Dmitrij Ipatow
31.	22 stycznia	2007	Pragelato	Trampolino a Monte	K-125	HS-140	indywid.	118,0 m	–	100,4 pkt	176,8 pkt	Dienis Korniłow
1.	21 lutego	2009	Yabuli	Dragon Hill	K-90	HS-100	indywid.	99,5 m	94,5 m	261,0 pkt	–
2.	23 lutego	2009	Yabuli	Dragon Hill	K-125	HS-140	indywid.	138,5 m	120,5 m	244,7 pkt	3,1 pkt	David Unterberger
1.	25 lutego	2009	Yabuli	Dragon Hill	K-90	HS-100	druż.[l]	95,5 m	86,5 m	726,5 pkt (232,5 pkt)	–

2003 Aomori/Ōwani	–	6. miejsce
2011 Astana/Ałmaty	–	4. miejsce (K-125)
2017 Sapporo	–	8. miejsce (K-90), 9. miejsce (K-123)

2003 Aomori/Ōwani	–	złoty medal[m]
2011 Astana/Ałmaty	–	brązowy medal[n]
2017 Sapporo	–	brązowy medal[o]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS[d]	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
6.	4 lutego	2003	Ōwani	Takinosawa	K-90	–	indywid.	88,0 m	82,5 m	210,0 pkt	35,0 pkt	Kazuyoshi Funaki
1.	6 lutego	2003	Ōwani	Takinosawa	K-90	–	druż.[m]	90,0 m	97,0 m	952,0 pkt (249,5 pkt)	–
4.	31 stycznia	2011	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	indywid.	119,5 m	123,5 m	212,4 pkt	20,7 pkt	Kazuya Yoshioka
3.	2 lutego	2011	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	druż.[n]	110,5 m	125,5 m	770,3 pkt (198,8 pkt)	67,3 pkt	Japonia
8.	22 lutego	2017	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-100	indywid.	88,0 m	75,5 m	186,5 pkt	67,5 pkt	Yukiya Satō
9.	24 lutego	2017	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	indywid.	124,0 m	110,5 m	199,8 pkt	55,5 pkt	Naoki Nakamura
3.	25 lutego	2017	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	druż.[o]	123,0 m	123,0 m	726,3 pkt (219,5 pkt)	249,3 pkt	Japonia

Sezon	Miejsce[15]
1999/2000	76.
2004/2005	85.
2005/2006	65.
2009/2010	82.

Źródło[3]
Sezon 1998/1999
																													punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	q	-	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 1999/2000
																										punkty
q	64	q	q	q	-	-	41	q	q	-	-	-	q	58	q	27	q	-	-	-	-	-	-	-	q	4
Sezon 2000/2001
																					punkty
-	q	69	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2001/2002
																						punkty
-	-	q	-	-	q	q	-	-	q	q	q	-	-	-	-	47	45	-	q	q	q	0
Sezon 2002/2003
																											punkty
-	-	-	-	44	44	37	42	q	q	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	q	q	-	-	0
Sezon 2004/2005
																												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	q	-	-	-	37	q	-	-	40	28	-	-	-	-	-	-	-	3
Sezon 2005/2006
																						punkty
-	-	-	-	-	q	q	-	-	q	46	q	21	-	-	-	q	q	q	q	-	-	10
Sezon 2006/2007
																								punkty
-	-	-	-	50	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2007/2008
																											punkty
-	-	-	q	-	37	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	48	q	50	q	q	q	-	0
Sezon 2008/2009
																											punkty
-	-	-	q	61	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	-	-	q	q	35	q	-	-	0
Sezon 2009/2010
																							punkty
40	-	-	50	q	q	29	q	q	36	36	39	q	47	-	-	-	-	-	-	-	41	46	2
Sezon 2010/2011
																										punkty
-	-	-	-	q	q	q	q	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2011/2012
																										punkty
41	q	q	-	-	q	q	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2012/2013
																											punkty
-	-	-	-	-	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2013/2014
																												punkty
q	-	q	q	q	q	q	q	q	q	q	q	q	q	-	-	-	-	q	q	35	47	q	q	q	q	q	-	0
Sezon 2014/2015
																															punkty
q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	q	-	-	-	q	q	-	-	q	q	-	-	q	-	q	-	-	-	-	0
Sezon 2015/2016
																													punkty
q	-	-	-	-	-	-	-	q	q	-	-	-	-	-	q	-	-	-	q	q	q	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2016/2017
																										punkty
-	-	-	-	-	q	q	q	q	q	q	-	-	q	-	-	-	q	q	q	44	-	-	-	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Źródło[3]
Sezon 1999/2000
							9	-	-
Legenda
1 2 3 4-6 poniżej 6  -  – zawodnik nie wystartował
Sezon 2001/2002
					-	-	8	-	-
Sezon 2008/2009
				-	11	-	-	-	-
Sezon 2011/2012
				10	-	-	-	-	-
Sezon 2012/2013
			-	-	-	12	-	-	-
Sezon 2013/2014
					13	-	-	-	-
Sezon 2014/2015
					-	-	-	11	-
Sezon 2015/2016
				-	-	-	-	9	-
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – zawodnik nie wystartował

Sezon	Miejsce[15]
1999/2000	65.
2005/2006	60.
2009/2010	50.

Sezon	Miejsce[15]
2008	64.
2009	58.
2010	55.

Sezon	Miejsce[16]
1998	49.
2008	53.
2009	58.
2010	61.
2012	84.

Źródło[3]
1998