Kołduny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kołduny (kałduny^[1]) – małe lub średniej wielkości pierogi, tradycyjna potrawa kuchni litewskiej^[2] oraz białoruskiej^[3], a także polskiej^[4]. Najbardziej klasycznym nadzieniem kołdunów jest siekana surowa wołowina, łój wołowy, duszona cebula i przyprawy^[2]. Ciasto na kołduny wyrabiane jest z mąki, wody, jajek i niewielkiej ilości masła^[2]. Po ulepieniu kołduny są gotowane w wodzie albo rosole bądź pieczone.

Kołduny mogą być też nadziewane farszem z innych mięs surowych lub gotowanych (cielęciny, baraniny), grzybów świeżych i suszonych albo śledzi^[2].

Kołduny można podawać w rosole albo barszczu lub jako samodzielne danie.

Odmianą kołdunów są mniejsze od nich kołdunki^[5].

Zasugerowano, aby wydzielić z tego artykułu fragmenty do artykułu Kołduny ziemniaczane.  (dyskusja)

Kołduny to także nazwa lekko owalnych klusek z ciasta ziemniaczanego wypełnionych farszem z białego sera, ziemniaków i cebuli, wpisanych na listę produktów tradycyjnych województwa podkarpackiego^[6]. Zobacz też: kartacze.