Kościół Le Terese w Wenecji – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kościół Le Terese w Wenecji

Chiesa delle Terese di Venezia

Kościół filialny
Fasada kościoła (pierwszy z prawej) od strony rio delle Terese
Państwo	Włochy
Miejscowość	Wenecja
Adres	Fondamenta de le Terese, 2207, 30123 Venezia VE, Italia
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	Kościół łaciński
	Patriarchat Wenecji
Wezwanie	św. Teresy
Historia Data rozpoczęcia budowy II poł. XVII w. Data zakończenia budowy II poł. XVII w. Data poświęcenia 1688 Aktualne przeznaczenie nieczynny z powodu remontu
Dane świątyni Styl barokowy Architekt Andrea Cominelli Świątynia • materiał bud. • cegła Liczba naw 1
Położenie na mapie Włoch Kościół Le Terese w Wenecji
Położenie na mapie Wenecji Euganejskiej Kościół Le Terese w Wenecji
Położenie na mapie Wenecji Kościół Le Terese w Wenecji
45°25′59,16″N 12°18′58,32″E/45,433100 12,316200
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Santa Teresa Vergine (nazywany powszechnie Le Terese) – rzymskokatolicki kościół w Wenecji w dzielnicy (sestiere) Dorsoduro, dedykowany św. Teresie z Ávili^[a]. Administracyjnie należy do Patriarchatu Wenecji. Jest kościołem filialnym w parafii San Nicola Vescovo (lub San Nicolò dei Mendicoli)^[1]. Z wystroju wnętrza wyróżnia się obraz Św. Teresa w chwale na stropie kościoła, namalowany przez Nicolasa Régniera.

Przy kościele znajduje się zabytkowy klasztor, należący do 1810 roku do zgromadzenia sióstr św. Teresy, a obecnie, po renowacji i adaptacji z początku XXI wieku, użytkowany przez Università Iuav di Venezia.

Kościół i klasztor zostały zbudowane pod koniec XVII wieku przez Andreę Cominellego (współpracownika Baldassare Longheny) dla zgromadzenia sióstr św. Teresy i konsekrowane w 1688 roku^[2]. W latach 1978–1996 przeprowadzono we wnętrzu kościoła, który znajdował się w złym stanie technicznym, prace restauracyjne^[3].

Klasztor, usytuowany na lewo od kościoła, został zniesiony w 1810 roku i zamieniony na sierociniec. W XX wieku mieściło się w nim schronisko dla bezdomnych i przedszkole^[2]. W latach 1977–2004 przeprowadzono w klasztorze prace renowacyjne i adaptacyjne^[3]. Po ich zakończeniu budynek klasztorny przejął w użytkowanie Università Iuav di Venezia^[4].

Kościół ma jedną nawę, posadowioną na planie zbliżonym do kwadratu. Podobny plan, choć mniejsze wymiary, ma apsyda. Wnętrze jest bogato dekorowane, z inkrustowanymi i polichromowanymi marmurami i kasetonowym sufitem, w którym znajdowały się obrazy mistrzów malarstwa weneckiego^[5]. Należały do nich: Madonna ze świętymi Jacopa Guarany i Św. Teresa w chwale na stropie kościoła, namalowany przez Nicolasa Régniera. Dwa znane obrazy, zdobiące niegdyś wnętrze kościoła, znajdują się obecnie w innych miejscach: Św. Michał ze świętymi z 1663 roku, pędzla brata zakonnego Massima da Verona, z ołtarza po prawej stronie prezbiterium, znajduje się w Muzeum Sztuki Sakralnej w Sant’Apollonia^[2]. Również z 1663 roku pochodzi obraz Św. Maria Magdalena u stóp Krzyża, namalowany przez Giovana Battistę Langettiego dla ołtarza Krucyfiksu^[6]. Po odrestaurowaniu w 1949 roku został przeniesiony do Muzeum Sztuki Weneckiej XVIII wieku^[2]. Wyposażenia kościoła dopełniały: ołtarz główny w apsydzie i cztery ołtarze boczne oraz meble kościelne, szaty liturgiczne, ambona i organy (działające jeszcze w latach 80. XX wieku)^[5].

• praca zbiorowa: Dal restauro alla conservazione. Terza mostra internazionale del restauro monumentale (Reggio Calabria 26 settembre 2008). Firenze: Alinea Editrice, 2008. ISBN 978-88-6055-292-1. (wł.).