Kobylanka (województwo małopolskie) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kobylanka
wieś
Ilustracja
Sanktuarium Pana Jezusa Ukrzyżowanego pod wezwaniem Jana Chrzciciela
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

gorlicki

Gmina

Gorlice

Liczba ludności (2022)

2487[2]

Strefa numeracyjna

18

Kod pocztowy

38-303[3]

Tablice rejestracyjne

KGR

SIMC

0425389

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kobylanka”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kobylanka”
Położenie na mapie powiatu gorlickiego
Mapa konturowa powiatu gorlickiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Kobylanka”
Położenie na mapie gminy wiejskiej Gorlice
Mapa konturowa gminy wiejskiej Gorlice, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kobylanka”
Ziemia49°40′27″N 21°13′17″E/49,674167 21,221389[1]

Kobylankawieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Gorlice.

W latach 1954–1972 wieś należała do i była siedzibą władz gromady Kobylanka. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego. Integralne części miejscowości: Dębina, Dworskie Pola, Jedle, Koci Zamek, Kościelisko, Pańskie Pola, Podkościół, Rozbój[4]. Przez Kobylankę przepływa potok Kobylanka, który ma także inne lokalne nazwy ustanowione przez mieszkańców wsi tj. : Kotlanka i Potok Dominikowa[potrzebny przypis].

1 września 1977 znaczną część Kobylanki (95 ha) włączono do Gorlic[5].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Nazwa Kobylanka pojawiła się około 1363 roku. Właścicielami tych terenów od XIV w. do roku 1611 była rodzina Gładyszów, założycielem miejscowości w 1681 roku była rodzina Pieniążków. W XVII w. Kobylanka zasłynęła ze znajdującego się w kaplicy dworskiej (ufundowanej przez hr. Marię z Wielopolskich) obrazu – wiernej kopii watykańskiego Chrystusa na Krzyżu, którą otrzymał Jan Wielopolski, właściciel Kobylanki w darze od papieża Innocentego XI. Niezwykłe zjawiska rozsławiły obraz i spowodowały jego uroczyste przeniesienie do kościoła parafialnego. Po zapoznaniu się z dokumentami specjalnie powołanej komisji bp Szaniawski listem pasterskim z 1728 r. ogłosił obraz Pana Jezusa w Kobylance jako słynący łaskami. W latach 1720–1750 wybudowano Kościół w stylu późnego baroku. Od 1930 opiekę nad Sanktuarium sprawuje Zgromadzenie Księży Misjonarzy Saletynów. Znajdują się tutaj grobowce rodziny Wielopolskich.

W lipcu 1770 roku Rosjanie rozbili na tych terenach obóz konfederatów barskich pod dowództwem Józefa Bierzyńskiego i Kazimierza Pułaskiego.

W 1852 r. w Kobylance książę Stanisław Jabłonowski rozpoczął destylację ropy naftowej i produkcję asfaltu. Archaiczny sprzęt wydobywczy, kiwony i trójnogi, zobaczyć można na eksploatowanych jeszcze polach naftowych w Kobylance.

Saletyńskie Spotkania Dzieci

[edytuj | edytuj kod]

Od 2013 (z przerwą w latach 2020–2023) w Kobylance, co roku w czerwcu, odbywają się Saletyńskie Spotkania Dzieci. Na tę coroczną uroczystość przyjeżdżają dzieci z parafii z całej Polski[6].

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[7]

W miejscowości ma swoją siedzibą parafia św. Jana Chrzciciela, należąca do dekanatu Gorlice, diecezji rzeszowskiej. W Kobylance działa ochotnicza straż pożarna.

  • Klub LKS Kobylanka założony w roku 1954. W sezonie 2023/24 występuje w lidze okręgowej, w grupie Nowy Sącz-Gorlice[8].

Osoby związane z Kobylanką

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 55007
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 492 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. GUS. Rejestr TERYT
  5. Dz.U. z 1977 r. nr 27, poz. 117
  6. Strona dzieci.saletyni.pl
  7. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024.
  8. Strona 90minut.pl

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]