Kyle O’Reilly – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kyle O'Reilly
Ilustracja
O'Reilly we wrześniu 2013
Imię i nazwisko

Kyle Greenwood

Data i miejsce urodzenia

1 marca 1987
Delta, Kanada

Kariera profesjonalnego wrestlera
Pseudonimy
ringowe

Kyle O'Reilly

Wzrost

1,80 m[1]

Masa ciała

91 kg[2][3]

Zapowiadany z

Hrabstwo Cape Breton, Nowa Szkocja[1]
Vancouver, Kolumbia Brytyjska[2][3]

Trenerzy

Aaron Idol[4]
Scotty Mac[4]
Davey Richards[5][4]
Tony Kozina[5]

Debiut

2005[1]

Kyle Greendoow (ur. 1 marca 1987 w Delcie w Kanadzie[6][5]) – kanadyjski profesjonalny wrestler, obecnie występujący w federacji WWE w rozwojowym brandzie NXT pod pseudonimem ringowym Kyle O'Reilly.

O'Reilly jest najbardziej znany z występów w Ring of Honor (ROH). Pracował również dla New Japan Pro-Wrestling (NJPW) i wielu federacji niezależnych, między innymi Pro Wrestling Guerrilla. W swojej karierze zdobył ROH World Championship, trzy razy ROH World Tag Team Championship z Bobbym Fishem (jako drużyna reDRagon), a także PWG World Championship. Ponadto jest zwycięzcą turnieju Battle of Los Angeles 2013.

Kariera profesjonalnego wrestlera

[edytuj | edytuj kod]

Extreme Canadian Championship Wrestling (2005–2017)

[edytuj | edytuj kod]

O'Reilly pojawił się pierwszy raz w telewizji podczas nagrań programów federacji NWA: Extreme Canadian Championship Wrestling (ECCW) z 23 grudnia 2005, gdzie on i Tony Tisoy przegrali z Wrathchildem i Killswitchem[7]. W styczniu 2006 brał udział w walce wieczoru gali z okazji 10. rocznicy istnienia federacji, gdzie wspólnie z Fast Freddym Funkiem i Kurtem Sterlingiem pokonali Michelle Starr, Johnny'ego Canucka i Vance'a Nevadę[8]. O'Reilly ukończył treningi w szkole ECCW House of Pain 29 maja 2006[6], gdzie w ostatniej walce w tejże szkółce pokonał swojego trenera Aarona Idola[6]. Kontynuował swoje występy w ECCW przez 2006 i początek 2007. W marcu 2007 rozpoczął rywalizację z Sidem Sylumem, gdzie przegrał z nim w „European Rounds” matchu z 2 marca, lecz dobę później z Veroniką Vice pokonał jego i Nikki Matthews[7]. 30 marca O'Reilly pokonał Syluma w „I Quit” matchu wieńczącym rywalizację[7].

W czerwcu 2007 wziął udział i wygrał turniej ECCW Pacific Cup, gdzie spotkał się z finale z Tonym Kozinem i Scottym Macem[9]. 21 lipca pokonał Ice'a i zdobył NWA Canadian Junior Heavyweight Championship[7]. Mimo tego sześć dni później utracił tytuł na rzecz Ice'a[7], jednak w rewanżu w przyszłym miesiącu odzyskał tytuł. Drugi raz utracił tej samej nocy[7]. 24 sierpnia odbyła się kolejna walka, która zakończyła się podwójnym przypięciem, przez co tytuł został zawieszony[7]. W rezultacie O'Reilly i Ice zawalczyli w best of five series wyłaniającym nowego mistrza. O'Reilly wygrał pierwszą i trzecią walkę, zaś Ice drugą i czwartą[10]. O'Reilly pokonał Ice'a w Last Man Standing matchu z 28 grudnia i zdobył mistrzostwo trzeci raz w karierze[7].

W 2008 O'Reilly wziął udział w kolejnym turnieju Pacific Cup, lecz tym razem go nie wygrał[11]. W kwietniu 2009 O'Reilly i 19 innych wrestlerów wzięło udział w maratonie ECCW Wrestling With Hunger, gdzie zawalczyli w czterdziestu walkach przez 72 godziny by zarobić na jedzenie do lokalnego banku żywnościowego[12].

19 marca 2010 O'Reilly wziął udział w trzyosobowej walce o NWA Canadian Heavyweight Championship przeciwko Billy'emu Suede i Sylumowi[13]. W kwietniu wziął udział w walce Title vs. Title z Rickiem Sterlingiem[14]. Po raz kolejny wziął udział w turnieju Pacific Cup z 6 czerwca, gdzie pokonał Azeema i Suede, lecz w finale przegrał z Artemisem Spencerem[15]. Podczas gali To Hell and Back z 25 czerwca wziął udział w dwóch walkach: pokonał Ice'a, lecz potem przegrał z Sylumem o NWA Canadian Heavyweight Championship[16]. Następnej doby wraz z El Phantasmo przegrał z Pop Culture w two-out-of-three falls matchu[17]. O'Reilly powracał do ECCW w 2011 i 2014 by wziąć udział w turnieju Pacific Cup.

O'Reilly powrócił do ECCW 14 stycznia 2017 na gali Ballroom Brawl 7, gdzie pokonał El Phantasmo o ECCW Championship. Od razu po walce zawiesił tytuł.

Federacje niezależne (2008–2017)

[edytuj | edytuj kod]
O'Reilly (po lewej) walczący z Adamem Colem podczas turnieju Chikara Young Lions Cup w 2010.

O'Reilly zadebiutował w Full Impact Pro (FIP) podcxas gali In Full Force z 30 maja 2008, gdzie przegrał z Damienem Wayne’em[18]. Kolejnej nocy podczas gali Southern Justice 2008 zawalczył z Johhnym DeBallem, lecz Davey Richards zaatakował obu uczestników i pojedynek zakończył się bez rezultatu[19]. Do FIP powrócił w listopadzie 2009 biorąc udział w pierwszej nocy Jeff Peterson Memorial Cup, gdzie wraz z Tonym Koziną wziął udział w Tag Team Rumble, który wygrało Bumz R' Us[20].

16 stycznia 2010 O'Reilly zadebiutował w promocji Evolve, gdzie pokonał Bobby'ego Fisha[21]. Podczas gali Evolve 2: Hero vs. Hidaka zawalczył i pokonał Hallowickeda, który zastępował kontuzjowanego TJP'ego[22]. O'Reilly poniósł pierwszą porażkę podczas gali Evolve 3: Rise or Fall przegrywając z TJP[23]. Podczas gali Evolve 5: Danielson vs. Sawa przegrał z Ricochetem[24].

O'Reilly wystąpił po raz pierwszy w Dragon Gate USA (DGUSA) podczas nagrań gali Open the Freedom Gate w dniu 28 listopada 2009, gdzie podczas pre-show pokonał Adama Cole'a[25][26]. Podczas gali DGUSA Fearless wygrał sześcioosobową walkę w pre-show i odprowadził Daveya Richardsa do ringu w głównej części gali[27][28]. 26 września 2010 wziął udział w six-pack challenge, który wygrał Brodie Lee[29].

28 sierpnia 2010 wziął udział w turnieju Young Lions Cup federacji Chikara, lecz przegrał z Adamem Colem w ćwierćfinale[30][31].

26 maja 2017 wziął udział w kwalifikacjach kanadyjczyków w WCPW Pro Wrestling World Cup, gdzie pokonał Tysona Duxa w pierwszej rundzie, lecz w półfinale uległ Mike'owi Baileyowi.

Ring of Honor (2009–2017)

[edytuj | edytuj kod]
Future Shock: O'Reilly (po lewej) i Adam Cole (po prawej) na gali federacji Ring of Honor w sierpniu 2011.

O'Reilly zadebiutował w Ring of Honor (ROH) w 2009[3]. 13 listopada 2009 przegrał z Tonym Koziną[32]. W telewizji zadebiutował 21 grudnia 2009 podczas odcinka tygodniówki Ring of Honor Wrestling, gdzie przegrał z Chrisem Hero[33][34]. 5 lutego 2010 podczas nagrań tygodniówek Ring of Honor Wrestling wygrał w rewanżu z Tonym Koziną[35]. 10 września został pokonany przez byłego posiadacza ROH World Championship Austina Ariesa[36]. Trzy dni później ROH ogłosiło podpisanie kontraktu z zawodnikiem[37].

O'Reilly rozpoczął współpracę z nowym zawodnikiem ROH Adamem Colem, gdzie wspólnie utworzyli drużynę. 2 października podczas nagrań Ring of Honor Wrestling pokonali Grizzly'ego Redwooda i Mike'a Sydala[38]. Dwa tygodnie później ponieśli dwie porażki ze Steve'em Corino i Kevinem Steenem, a także z The All Night Express (Kennym Kingiem i Rhettem Titusem)[39][40]. 12 listopada O'Reilly wziął udział w turnieju Survival of the Fittest 2010, lecz został wyeliminowany przez Kevina Steena w pierwszej rundzie[41]. O'Reilly zadebiutował na galach pay-per-view występując 18 grudnia podczas gali Final Battle; wspólnie z Colem zostali pokonani przez All Night Express[42]. 1 i 2 kwietnia na edycjach Chapter One i Chapter Two gali Honor Takes Center Stage, O'Reilly i Cole przegrali dwie walki z The Briscoe Brothers (Jayem i Markiem) oraz The Kings of Wrestling (Chrisem Hero i Claudiem Castagnolim)[43][44]. 8 lipca 2011 drużyna pokonała Bravado Brothers stając się pretendentami do tytułów ROH World Tag Team Championship[45]. 25 lipca O'Reilly odnowił kontrakt z federacją[46]. 13 sierpnia podczas nagrań Ring of Honor Wrestling drużyna zaczęła występować pod nazwą Future Shock[47].

O'Reilly w posiadaniu ROH World Tag Team Championship we wrześniu 2013.

7 stycznia 2012 podczas nagrań Ring of Honor Wrestling, Future Shock zostało rozwiązane i O'Reilly uformował sojusz z Daveyem Richardsem występując jako Team Ambition; wspólnie rywalizowali przeciwko Cole'owi i Eddiemu Edwardsowi[48]. W występach poza ROH dobierali jako trzeciego partnera Tony'ego Kozinę[49]. 4 marca podczas gali 10th Anniversary Show, Team Ambition zostało pokonane w walce wieczoru przez Cole'a i Edwardsa[50]. 24 marca podczas gali Best in the World 2012: Hostage Crisis, O'Reilly został pokonany przez Cole'a w „Hybrid Rules” matchu. Po walce Cole chciał się z nim pogodzić, lecz przegrany odrzucił propozycję policzkując przeciwnika i ogłaszając stałą współpracę z Richardsem, wskutek czego stał się antagonistą[51].

16 grudnia podczas gali Final Battle 2012: Doomsday, O'Reilly i Bobby Fish (znani jako reDRagon) przegrali z The American Wolves (Daveyem Richardsem i Eddiem Edwardsem)[52]. Podczas gali 11th Anniversary Show z 2 marca 2013, reDRagon zdobyło ROH World Tag Team Championship pokonując The Briscoe Brothers[53]. Tego samego miesiąca obronili tytułów w walce z Alabama Attitude (Coreyem Hollisem i Mikiem Poseyem), jak również podczas czerwcowej gali Best in the World w three-way tag team matchu z C & C Wrestle Factory (Caprice’em Colemanem i Cedricem Alexandrem) i S.C.U.M. (Cliffem Comptonem i Rhettem Titusem)[54][55]. Tytuły utracili na rzecz Forever Hooligans (Alexa Koslova i Rocky'ego Romero) 27 lipca[56]. Niespełna miesiąc później odzyskali tytuły od The American Wolves[57]. Przez resztę 2013 skutecznie bronili tytułów przeciwko takim drużynom jak C & C Wrestle Factory, The Forever Hooligans, Jayowi Lethalowi i Michaelowi Elginowi, a także Outlaw, Inc. (Homicide'owi i Eddiemu Kingstonowi)[58][59][60]. Podczas gali 12th Anniversary Show z lutego 2014 obronili tytuły pokonując Adrenaline Rush (ACH i TaDariusa Thomasa), lecz 8 marca stracili je na rzecz The Young Bucks[61][62]. O'Reilly i Fish zdobyli tytuły tag team po raz trzeci 17 maja 2014 pokonując The Young Bucks podczas gali War of the Worlds federacji ROH i New Japan Pro-Wrestling (NJPW)[63]. 7 i 22 czerwca obronili tytuły pokonując kolejno The Briscoe Brothers, Christophera Danielsa i Frankiego Kazariana podczas gali Best in the World 2014[64][65]. 23 listopada 2014 reDRagon pokonało ACH i Matta Sydala, The Addiction i The Briscoes broniąc tytułów tag team i wygrywając turniej Tag Wars[66]. O'Reilly i Fish zdołali pokonać Alexa Shelleya i Kushidę, The Young Bucks i The Kingdom (Michaela Bennetta i Matta Tavena) podczas gal Final Battle 2014, ROH 13th Anniversary Show i Supercard of Honor IX[67][68][69]. O'Reilly i Fish stracili tytuły na rzecz The Addiction (Danielsa i Kazariana) podczas nagrań tygodniówek Ring of Honor Wrestling z 4 kwietnia[70]. 18 września 2015 podczas gali All Star Extravaganza VII, O'Reilly otrzymał szansę na walkę o ROH World Championship, lecz interweniujący Adam Cole przeszkodził mu w zdobyciu tytułu[71].

16 sierpnia 2016 podczas gali Death Before Dishonor XIV O'Reilly powrócił i interweniował podczas celebracji Cole'a po zdobyciu ROH World Championship, tym samym wznawiając rywalizację[72]. 2 grudnia podczas gali Final Battle pokonał Cole'a i zdobył ROH World Championship po raz pierwszy w karierze[73]. 31 grudnia wygasł jego kontrakt z federacją, lecz zaczął występować na wybranych galach[74]. 4 stycznia 2017 podczas gali Wrestle Kingdom 11 utracił światowy tytuł na rzecz Cole'a[75]. Tydzień później został usunięty z rosteru na stronie internetowej Ring of Honor, a także usunięty z walk z następnych gal[76].

Pro Wrestling Guerrilla (2011–2017)

[edytuj | edytuj kod]

22 października 2011 O'Reilly zadebiutował wraz z Adamem Colem w Pro Wrestling Guerrilla, gdzie występowali jako Future Shock i przegrali z The Young Bucks o PWG World Tag Team Championship[77][78]. Future Shock zostało pokonane przez RockNES Monsters (Johnny'ego Goodtime'a i Johnny'ego Yumę) podczas tygodniówki Fear z 10 grudnia[79]. 21 kwietnia 2012 wzięli udział w corocznym turnieju Dynamite Duumvirate Tag Team Title Tournament (DDT4), gdzie dotarli do półfinału, jednakże przegrali z ostatecznymi zwycięzcami The Super Smash Bros. (Playerem Uno i Stupefiedem)[80]. 21 lipca podczas 9th Anniversary Show Future Shock i The Young Bucks przegrali z Super Smash Bros. o PWG World Tag Team Championship w three-way ladder matchu[81]. 12 stycznia 2013 wraz z Colem wziął udział w turnieju Dynamite Duumvirate Tag Team Title Tournament 2013, gdzie w półfinale odpadli będąc pokonanym przez El Generico i Kevina Steena[82].

30 sierpnia O'Reilly wziął udział w turnieju Battle of Los Angeles 2013 i pokonał Trent? w pierwszej rundzie[83]. Następnego dnia wygrał resztę turnieju pokonując kolejno ACH w drugiej rundzie, Drake'a Youngera w półfinale i Michaela Elgina w finale. W rezultacie otrzymał szansę na walkę o PWG World Championship, który był w posiadaniu Adama Cole'a[84]. Zawalczyli ze sobą 19 października, lecz Cole obronił tytuł po interwencji Kevina Steena i The Young Bucks[85]. 23 maja 2014 pokonał Cole'a w „Knockout or Submission Only” matchu i zdobył tytuł[86]. W sierpniu O'Reilly wziął udział w kolejnym turnieju Battle of Los Angeles 2014, lecz po dotarciu do półfinałów musiał zrezygnować z dalszego występu po ataku Rodericka Stronga[87]. 12 grudnia O'Reilly obronił PWG World Championship pokonując zwycięzcę Battle of Los Angeles, Ricocheta. Mimo to utracił tytuł w kolejnej walce przeciwko Strongowi, którzy zmierzyli się w Guerrilla Warfare matchu[88].

4 marca 2016 O'Reilly pokonał Marty'ego Scurlla, zaś następnej nocy reDRagon przegrało z The Young Bucks i nie zdobyło tytułów tag team. 26 lipca przegrał z Zackiem Sabre Jr. o PWG World Championship. 3 września pokonał Matthew Riddle'a w pierwszej rundzie turnieju Battle of Los Angeles, lecz w kolejnym szczeblu uległ Markowi Haskinsowi.

New Japan Pro-Wrestling (2014–2017)

[edytuj | edytuj kod]
reDRagon w posiadaniu IWGP Junior Heavyweight Tag Team Championship w listopadzie 2015.

Wskutek współpracy ROH z NJPW, reDRagon zadebiutowało w japońskiej federacji 10 sierpnia 2014 i przegrało z Czas Splitters (Alexem Shelleya i Kushidą) o IWGP Junior Heavyweight Tag Team Championship[89]. Duo powróciło do NJPW 25 października i wzięło udział w turnieju Super Junior Tag Tournament 2014[90]. 3 listopada pokonali w finale The Young Bucks i wygrali cały turniej[91]. Pięć dni później podczas gali Power Struggle, reDRagon pokonało Time Splitters w rewanżu i zdobyło IWGP Junior Heavyweight Tag Team Championship[92]. Po raz pierwszy obronili tytuły 4 stycznia 2015 podczas gali Wrestle Kingdom 9 w four-way tag team matchu z Forever Hooligans, Time Splitters i The Young Bucks[93]. 11 lutego podczas gali The New Beginning in Osaka stracili tytuły na rzecz The Young Bucks[94][95].

reDRagon powróciło do NJPW 3 maja 2015 podczas gali Wrestling Dontaku 2015, gdzie zawalczyli z Roppongi Vice (Barettą i Rockym Romero) i The Young Bucks o tytuły, które obronili Young Bucks[96]. Tego samego miesiąca Fish wziął udział w turnieju Best of the Super Juniors 2015[97], ukończył swój blok z pięcioma zwycięstwami i dwiema porażkami, tym samym nie przechodząc do finału[98]. Po turnieju reDRagon otrzymało rewanż o tytuły, lecz ponownie przegrali z The Young Bucks podczas gali Dominion 7.5 in Osaka-jo Hall[99]. Mimo tego zdołali ich pokonać 16 sierpnia i odzyskali tytuły IWGP Junior Heavyweight Tag Team Championship[100]. The Young Bucks zdobyło tytuły od reDRagon podczas gali Wrestle Kingdom 10 z 4 stycznia 2016[101]. 10 października podczas gali King of Pro-Wrestling, O'Reilly otrzymał szansę na walkę o NEVER Openweight Championship, lecz przegrał z Katsuyorim Shibatą[102].

WWE

[edytuj | edytuj kod]

NXT (od 2017)

[edytuj | edytuj kod]

O'Reilly zadebiutował w rozwojowym brandzie NXT federacji WWE 12 lipca 2017 podczas nagrań tygodniówek NXT, gdzie przegrał z Aleisterem Blackiem[103][104].

Pojawił się 19 sierpnia podczas gali NXT TakeOver: Brooklyn III, gdzie wspólnie z Adamem Colem i Bobbym Fishem zaatakował nowego NXT Championa Drew McIntyre'a[105]. We wrześniu O'Reilly, Fish i Cole zaczęli występować jako trio „The Undisputed Era”[106][107]. Wskutek rywalizacji The Undisputed Ery, Sanity i The Authors of Pain (z Roderickiem Strongiem), generalny menadżer brandu NXT William Regal ogłosił walkę wieczoru podczas gali NXT TakeOver: WarGames, którym był WarGames match; pojedynek wygrał O'Reilly, Fish i Cole.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Greenwood ma cukrzycę typu pierwszego[4]. Za inspiratorów uważa Breta Harta, Toshiakiego Kawadę, Royce'a Graciego i Muhammada Alego[4]. W dzieciństwie trenował amatorski wrestling, hokej, futbol amerykański, kickboxing, jujutsu, snowboarding i lacrosse[4]. Pomiędzy treningami na profesjonalnego wrestlera pracował jako kucharz w miejscowej restauracji[6].

Styl walki

[edytuj | edytuj kod]
O'Reilly aplikujący guillotine choke na Michaelu Elginie.
  • Finishery
  • Inne ruchy
    • Ax and Smash (Scissors stomp na głowę klęczącego lub pochylonego przeciwnika, a także dodanie elbow smashu)[108][113]
    • Bridging leg hook belly-to-back suplex[115][116]
    • Nigel (Pendulum lariat)[117][118] – zaadaptowane od Nigela McGuinnessa
    • Front missile dropkick z krawędzi ringu w przeciwnika stojącego poza ringiem[108][119]
    • Triple rolling double underhook suplex
  • Przydomki
    • „The Martial Artist”[120]
  • Motywy muzyczne
    • „I'm Shipping Up to Boston” ~ Dropkick Murphys[1]
    • „Dance Away” ~ Damn Valentines
    • „Prelude” ~ Kavinsky
    • „Lightning and Thunder” ~ Extreme Music (NXT)
    • „Undisputed” ~ CFO$ (NXT; od 20 września 2017; używany podczas członkostwa w grupie The Undisputed Era)

Mistrzostwa i osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
O'Reilly z tytułami ROH World Tag Team Championship i PWG World Championship w czerwcu 2014.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e ECCW Roster: Kyle O'Reilly. NWA: Extreme Canadian Championship Wrestling. [dostęp 2010-11-28].
  2. ↑ a b Kyle O'Reilly. WWE.
  3. ↑ a b c d Kyle O'Reilly. Ring of Honor. [dostęp 2011-09-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (sierpnia 18, 2017)].
  4. ↑ a b c d e f g h Kyle O'Reilly. Evolve. [dostęp 2010-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (December 13, 2009)].
  5. ↑ a b c Fred Johns: Kyle O'Reilly's long journey ends with ROH deal. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, November 21, 2010. [dostęp 2010-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (kwietnia 18, 2015)].
  6. ↑ a b c d Fred Johns: The Pain of Graduation Day. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, June 17, 2006. [dostęp 2010-11-28].
  7. ↑ a b c d e f g h ECCW (British Columbia). Online World of Wrestling. [dostęp 2010-11-28].
  8. ↑ Fred Johns: Returning vets revel in ECCW anniversary. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, January 31, 2010. [dostęp 2010-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (listopada 6, 2014)].
  9. ↑ Fred Johns: Pacific Cup a showcase of West Coast talent. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, June 5, 2008. [dostęp 2010-11-28].
  10. ↑ Fred Johns: ECCW steps up to help fan fight cancer. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, November 18, 2007. [dostęp 2010-11-28].
  11. ↑ Fred Johns: Suede not a gracious Pacific Cup winner. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, June 9, 2008. [dostęp 2010-11-28].
  12. ↑ Fred Johns: Marathon matches bring in 3,000 pounds for food bank. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, April 6, 2009. [dostęp 2010-11-28].
  13. ↑ Detailed Results from Quest for Gold on March 19, 2010. NWA: Extreme Canadian Championship Wrestling, April 10, 2010. [dostęp 2010-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (lipca 18, 2011)].
  14. ↑ Detailed Results from Title VS Title on April 10, 2010. NWA: Extreme Canadian Championship Wrestling, April 13, 2010. [dostęp 2010-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (maja 4, 2010)].
  15. ↑ Quick Results – 2010 Pacific Cup – June 6th, 2010 – Vancouver. NWA: Extreme Canadian Championship Wrestling, June 7, 2010. [dostęp 2010-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (marca 30, 2014)].
  16. ↑ Results: Memphis & Powers Win Tag Team Gold, Phantasmo Beats Diaz!. NWA: Extreme Canadian Championship Wrestling, June 28, 2010. [dostęp 2010-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (lipca 18, 2011)].
  17. ↑ Quick Results – Live in Nanaimo – June 26th, 2010 – Nanaimo. NWA: Extreme Canadian Championship Wrestling, June 28, 2010. [dostęp 2010-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (marca 30, 2014)].
  18. ↑ Brad Dykens: DVD Review: FIP "In Full Force" (5/30/08). WrestleView, January 17, 2009. [dostęp 2010-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (września 27, 2012)].
  19. ↑ 5.31.08 – Southern Justice 2008. Full Impact Pro, May 31, 2008. [dostęp 2010-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (października 9, 2010)].
  20. ↑ 11.20.09 – Jeff Peterson Memorial Cup Night 1. Full Impact Pro, November 20, 2009. [dostęp 2010-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (October 7, 2010)].
  21. ↑ Brad Dykens: DVD Review: "Evolve 1: Ibushi vs. Richards". WrestleView, May 8, 2010. [dostęp 2010-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (września 27, 2012)].
  22. ↑ Evolve 2 Results – Spoilers. Evolve. [dostęp 2010-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (lipca 10, 2011)].
  23. ↑ Sean Radican: Radican's Evolve DVD Review Series: "Evolve 3: Rise or Fall" 5/1 – Castagnoli vs. Taylor, Fish vs. Hero. Pro Wrestling Torch, November 15, 2010. [dostęp 2010-11-25].
  24. ↑ Evolve 5 Results – Spoilers. Evolve, September 13, 2010. [dostęp 2010-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (July 17, 2011)].
  25. ↑ Sean Radican: Radican's DGUSA DVD Review Series: "Open the Freedom Gate" – Doi & Yoshino vs. Shingo & Dragon Kid, Yamato-Richards. Pro Wrestling Torch, May 19, 2010. [dostęp 2010-11-28].
  26. ↑ Thomas Bobo: Dragon Gate USA 11/28 results. WrestleView, November 29, 2010. [dostęp 2010-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (września 27, 2012)].
  27. ↑ Sean Radican: Radican's DGUSA DVD Review Series: "Fearless" – Hulk vs. Dragon Kid, Mochizuki vs. Richards. Pro Wrestling Torch, August 27, 2010. [dostęp 2010-11-28].
  28. ↑ Sean Radican: Radican's DGUSA "Fearless" PPV Review – Dragon Kid-Hulk, Richards-Mochizuki. Pro Wrestling Torch, March 4, 2010. [dostęp 2010-11-28].
  29. ↑ Matt Perry: 9/26 DGUSA results in Milwaukee: Ring arrives and show delivers strong six-man Dragon Gate match, Bryan Danielson's final independent match. Pro Wrestling Torch, September 26, 2010. [dostęp 2010-11-28].
  30. ↑ "Young Lions Cup VIII – Night 2"; 8.28.2010 @ Goodwill Fire Assoc. Hall (Reading, PA). Chikara, August 28, 2010. [dostęp 2010-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (October 17, 2013)].
  31. ↑ Rick Cambo: Chikara Young Lions Cup day two report. Wrestling Observer/Figure Four Online. [dostęp 2010-11-28].
  32. ↑ Adam Martin: 11/13 ROH Results: Novi, MI. WrestleView, November 14, 2009. [dostęp 2010-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (września 27, 2012)].
  33. ↑ Adam Martin: Spoilers: 11/5 ROH HDNet tapings. WrestleView, November 7, 2010. [dostęp 2010-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (września 27, 2012)].
  34. ↑ Adam Martin: ROH on HDNet Results – 12/21/09. WrestleView, November 27, 2009. [dostęp 2010-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (września 27, 2012)].
  35. ↑ Adam Martin: Spoilers: 2/5 ROH HDNet TV tapings. WrestleView, February 6, 2010. [dostęp 2010-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (września 27, 2012)].
  36. ↑ Adam Martin: 9/10 ROH Results: Plymouth, Massachusetts. WrestleView, September 11, 2010. [dostęp 2010-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (września 14, 2010)].
  37. ↑ "The Pretty Boy Pitbull" Makes It Official. Ring of Honor, September 13, 2010. [dostęp 2010-11-28].
  38. ↑ Adam Martin: Spoilers: 10/2 ROH on HDNet TV taping results. WrestleView, October 3, 2010. [dostęp 2010-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (grudnia 11, 2010)].
  39. ↑ Adam Martin: 10/15 ROH Results: Dayton, Ohio. Wrestleview, October 16, 2010. [dostęp 2010-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (October 23, 2010)].
  40. ↑ Jon Dananay: ROH house show results 10–16 Chicago Ridge. Wrestling Observer/Figure Four Online. [dostęp 2010-11-28].
  41. ↑ Matt Bishop: Edwards wins 2010 'Survival of the Fittest' as ROH returns to Detroit area. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, November 13, 2010. [dostęp 2010-11-28].
  42. ↑ James Caldwell: Caldwell's Ring of Honor PPV report 12/18: Ongoing "virtual time" coverage of "Final Battle 2010" – Strong vs. Richards, Generico vs. Steen. Pro Wrestling Torch, December 18, 2010. [dostęp 2010-12-19].
  43. ↑ James Caldwell, Radican, Sean: ROH Internet PPV Report 4/1: Caldwell & Radican's "virtual-time" coverage of live ROH PPV from Atlanta. Pro Wrestling Torch, April 1, 2011. [dostęp 2011-07-26].
  44. ↑ James Caldwell, Radican, Sean: ROH Internet PPV Report 4/2: Caldwell & Radican's complete "virtual-time" coverage of live ROH PPV from Atlanta. Pro Wrestling Torch, April 2, 2011. [dostęp 2011-07-26].
  45. ↑ Adam Martin: 7/8 ROH Results: Richmond, Virginia. Wrestleview, July 9, 2011. [dostęp 2011-07-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (July 11, 2011)].
  46. ↑ Two More Competitors Re-Sign Deals!. Ring of Honor, July 25, 2011. [dostęp 2011-07-26].
  47. ↑ Jason Namako: Spoilers: ROH Sinclair TV tapings in Chicago. Wrestleview, August 14, 2011. [dostęp 2011-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (August 30, 2011)].
  48. ↑ Jason Namako: Spoilers: ROH on Sinclair tapings in Baltimore. WrestleView, January 8, 2012. [dostęp 2012-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (January 18, 2012)].
  49. ↑ Adam Martin: Indy News #1: NWA Smoky Mountain, !Bang! TV report. WrestleView, February 12, 2012. [dostęp 2012-07-31].
  50. ↑ Sean Radican: Radican's ROH "10th Anniversary Show" iPPV report – live coverage of iPPV from Manhattan. Pro Wrestling Torch, March 4, 2012. [dostęp 2012-03-05].
  51. ↑ Dave Meltzer: ROH Best in the World iPPV coverage from New York. [w:] Wrestling Observer Newsletter [on-line]. June 24, 2012. [dostęp 2012-06-24].
  52. ↑ Jason Namako: ROH Final Battle Results – 12/16/12. WrestleView, December 16, 2012. [dostęp 2012-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (December 21, 2012)].
  53. ↑ a b Stuart Carapola: Complete ROH 11th Anniversary Show iPPV coverage: two title changes hands, SCUM doubles in size, and a ton of great wrestling as ROH presents their best overall event in years. Pro Wrestling Insider, March 2, 2013. [dostęp 2013-03-02].
  54. ↑ Show Results – 3/30 ROH in Asheville, N.C.: Former WWE star "announces retirement," ROH Title match, more. Pro Wrestling Torch, March 31, 2013. [dostęp 2014-03-30].
  55. ↑ James Caldwell: Show Results – 6/22 ROH BITW iPPV in Baltimore, Md.: Briscoe vs. Briscoe for ROH Title, Hardy tops Steen in No DQ match, more. Pro Wrestling Torch, June 23, 2013. [dostęp 2014-03-30].
  56. ↑ James Caldwell: ROH News: New ROH tag champions, Results from Night 1 of ROH Title tournament. Pro Wrestling Torch, July 28, 2013. [dostęp 2013-07-28].
  57. ↑ James Caldwell: Show results – 8/17 ROH in New York City: New ROH tag champions, ROH Title tournament continues, Homicide returns with a friend, more. Pro Wrestling Torch, August 18, 2013. [dostęp 2013-08-18].
  58. ↑ ROH Spoilers – 9/21 ROH in Philadelphia, Pa.: Results for TV episodes following Death Before Dishonor. Pro Wrestling Torch, September 22, 2013. [dostęp 2014-03-30].
  59. ↑ James Caldwell: Show Results – 10/5 ROH in Baltimore, Md.: All titles defended, including impromptu ROH Title match. Pro Wrestling Torch, October 6, 2013. [dostęp 2014-03-30].
  60. ↑ James Caldwell: Show Results – 12/14 ROH "Final Battle" in NYC: Cole defends ROH Title, Hero returns, new TV champ, Hardy, more. Pro Wrestling Torch, December 15, 2013. [dostęp 2014-03-30].
  61. ↑ Show Results – 2/21 ROH Anniversary show in Philadelphia, Pa.: Cole vs. Hero for ROH Title, A.J. Styles, two other title matches, Hardy misses the show, more. Pro Wrestling Torch, February 22, 2014. [dostęp 2014-03-30].
  62. ↑ Mike Johnson: New ROH tag Team Champions crowned. Pro Wrestling Insider, March 8, 2014. [dostęp 2014-03-30].
  63. ↑ a b Dave Meltzer: ROH/New Japan Pro Wrestling live coverage & results: AJ Styles, Okada, Elgin, Liger, more. [w:] Wrestling Observer Newsletter [on-line]. May 17, 2014. [dostęp 2014-05-18].
  64. ↑ Show Results – 6/7 ROH in Collinsville, Ill.: Cole defends ROH Title, Tag Title main event, final show pre-BITW PPV. Pro Wrestling Torch, June 8, 2014. [dostęp 2014-06-08].
  65. ↑ Patric Laprade: ROH's first live PPV crowned Michael Elgin. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, June 23, 2014. [dostęp 2014-06-23].
  66. ↑ a b Jason Namako: Spoilers: 11/22 ROH TV Tapings in Baltimore (Tag Wars). Wrestleview, November 23, 2014. [dostęp 2014-11-24].
  67. ↑ Jason Namako: ROH Final Battle PPV Results – 12/7/14 (Briscoe vs. Cole). WrestleView, December 7, 2014. [dostęp 2015-03-03].
  68. ↑ Adam Martin: 3/1 ROH 13th Anniversary PPV Results: Las Vegas, Nevada. WrestleView, March 1, 2015. [dostęp 2015-03-03].
  69. ↑ Jason Namako: 3/27 ROH Supercard of Honor IX Results: Redwood City, CA. WrestleView, March 28, 2015. [dostęp 2015-03-29].
  70. ↑ Show results – 4/4 ROH in San Antonio, Tex.: Major title change & debut (contains spoilers for upcoming TV episodes). Pro Wrestling Torch, April 4, 2015. [dostęp 2015-04-05].
  71. ↑ James Caldwell: Caldwell's ROH ASE PPV report 9/18: Complete "virtual-time" coverage of All-Star Extravaganza – Jay Lethal defends two titles, ANX, more. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. September 18, 2015. [dostęp 2015-09-19].
  72. ↑ James Caldwell: 8/19 ROH Death Before Dishonor PPV Results – Caldwell's Live Report. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. August 19, 2016. [dostęp 2016-08-19].
  73. ↑ a b Wade Keller: Keller's ROH Final Battle 2016 PPV report 12/2: Cole vs. O’Reilly, Cody Rhodes vs. Lethal, Cabana vs. Dalton, Briscoes vs. Young Bucks. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. December 2, 2016. [dostęp 2016-12-02].
  74. ↑ Mike Johnson: Contract updates on nine Ring of Honor talents. [w:] Pro Wrestling Insider [on-line]. January 6, 2017. [dostęp 2017-01-10].
  75. ↑ Bryan Rose, Joseph Currier: NJPW Wrestle Kingdom 11 live results: Kazuchika Okada vs. Kenny Omega. [w:] Wrestling Observer Newsletter [on-line]. January 3, 2017. [dostęp 2017-01-04].
  76. ↑ NoDQ.com > WWE > News On WWE Possibly Signing ROH Star. s. nodq.com. [dostęp 2017-01-11].
  77. ↑ First talent announced for PWG's "Steen Wolf," including debuting tag team. Pro Wrestling Torch, September 6, 2011. [dostęp 2012-01-24].
  78. ↑ Steen Wolf. Pro Wrestling Guerrilla, October 22, 2011. [dostęp 2012-01-24].
  79. ↑ Fear. Pro Wrestling Guerrilla, December 10, 2011. [dostęp 2012-01-24].
  80. ↑ Joey Ryan: 4/21 PWG results Reseda, Calif.: Super Smash Bros. win DDT4 tag tournament, Steen defends PWG Title in Open Challenge. Pro Wrestling Torch, April 22, 2012. [dostęp 2012-07-31].
  81. ↑ Matty Pirrello, Matt Massingham: 7/21 PWG results Reseda, Calif.: Steen defends PWG Title, three-team Tag Title ladder match, Elgin vs. Callihan, Edwards, Strong, Joey Ryan. Pro Wrestling Torch, July 22, 2012. [dostęp 2012-07-31].
  82. ↑ Matt Massingham: Show Results – 1/12 PWG DDT4 tournament in Reseda, Calif.: Complete coverage of new PWG tag champs, Generico's farewell, more. Pro Wrestling Torch, January 13, 2013. [dostęp 2013-01-13].
  83. ↑ Chris Gee Schoon Tong: Show results – 8/30 PWG BOLA Night 1: Winners of eight First Round matches, plus big six-man tag main event. Pro Wrestling Torch, August 31, 2013. [dostęp 2013-08-31].
  84. ↑ a b c Chris Gee Schoon Tong: Show results – 8/31 PWG BOLA Night 2: WWE wrestler/scout attends, who won the Battle of Los Angeles tourney?. Pro Wrestling Torch, September 1, 2013. [dostęp 2013-09-01].
  85. ↑ Matt Massingham: Show results – 10/19 PWG in Reseda, Calif.: Cole defends PWG Title, next challenger set, Steen, Bucks, more. Pro Wrestling Torch, October 20, 2013. [dostęp 2013-10-20].
  86. ↑ a b Chris Gee Schoon Tong: Show results – 5/23 PWG in Reseda, Calif.: Adam Cole loses PWG Title to end lengthy title reign (w/Mike Roe's tweets). Pro Wrestling Torch, May 24, 2014. [dostęp 2014-05-24].
  87. ↑ Show results – 8/31 PWG Battle of Los Angeles Night 3: The Finals of huge tournament with Styles, former WWE stars, PWG champ, ROH champ, mega-tag match, Willie Mack says good-bye. Pro Wrestling Torch, August 31, 2014. [dostęp 2014-09-01].
  88. ↑ Matt Massingham: Show results – 12/12 PWG in Reseda, Calif.: O'Reilly retains, but loses top title in impromptu Guerrilla Warfare match, plus Cole, Joey & Candice vs. Daniels & Kaz, Sabin & Sydal vs. Bucks, more. Pro Wrestling Torch, December 13, 2014. [dostęp 2014-12-13].
  89. ↑ James Caldwell: Caldwell's New Japan G1 Climax finals results 8/10: Complete "virtual-time" coverage of Okada vs. Nakamura tournament finals, Styles vs. Tanahashi, Jeff Jarrett, ROH tag champs, more. Pro Wrestling Torch, August 10, 2014. [dostęp 2014-08-10].
  90. ↑ Road to Power Struggle. [w:] New Japan Pro Wrestling [on-line]. [dostęp 2014-11-03]. (jap.).
  91. ↑ a b James Caldwell: ROH/NJPW news: ROH tag champs win Super Jrs. tournament. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. November 3, 2014. [dostęp 2014-11-03].
  92. ↑ a b Power Struggle. [w:] New Japan Pro Wrestling [on-line]. [dostęp 2014-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (November 11, 2014)]. (jap.).
  93. ↑ James Caldwell: Caldwell's NJPW Tokyo Dome show results 1/4: Complete "virtual-time" coverage of live Wrestle Kingdom PPV – Tanahashi vs. Okada, Bullet Club, Nakamura, Jim Ross, more. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. January 4, 2015. [dostęp 2015-01-04].
  94. ↑ The New Beginning in Osaka. [w:] New Japan Pro Wrestling [on-line]. [dostęp 2015-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (February 13, 2015)]. (jap.).
  95. ↑ James Caldwell: NJPW news: Bullet Club takes top titles at "New Beginning" – Styles new IWGP World Champ, other title changes. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. February 11, 2015. [dostęp 2015-02-11].
  96. ↑ レスリングどんたく 2015. [w:] New Japan Pro Wrestling [on-line]. [dostęp 2015-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (May 4, 2015)]. (jap.).
  97. ↑ James Caldwell: NJPW news: "Best of Super Jrs." tournament details announced. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. May 7, 2015. [dostęp 2015-06-05].
  98. ↑ Best of the Super Jr.XXII. [w:] New Japan Pro Wrestling [on-line]. [dostęp 2015-06-05]. (jap.).
  99. ↑ Dave Meltzer: New Japan Dominion live coverage from Osaka Jo Hall – Styles vs. Okada for IWGP title, Nakamura vs. Goto for IC title and notes on biggest event since the Tokyo Dome, plus all G-1 main events. [w:] Wrestling Observer Newsletter [on-line]. July 4, 2015. [dostęp 2015-07-05].
  100. ↑ a b Dave Meltzer: NJPW G1 Climax 8-16 live results: Hiroshi Tanahashi vs. Shinsuke Nakamura. [w:] Wrestling Observer Newsletter [on-line]. August 15, 2015. [dostęp 2015-08-16].
  101. ↑ Dave Meltzer: Wrestle Kingdom 10 live results: Kazuchika Okada vs Hiroshi Tanahashi. [w:] Wrestling Observer Newsletter [on-line]. January 3, 2016. [dostęp 2016-01-04].
  102. ↑ Bryan Rose: NJPW King of Pro Wrestling live results: Kazuchika Okada vs. Naomichi Marufuji. [w:] Wrestling Observer Newsletter [on-line]. October 9, 2016. [dostęp 2016-10-10].
  103. ↑ KYLE O'REILLY MAKES HIS NXT DEBUT AT LAST TAPINGS BEFORE TAKEOVER. [w:] Wrestling Observer Newsletter [on-line]. [dostęp 2017-07-16].
  104. ↑ Zack Zimmerman: 8/2 Zim’s WWE NXT TV Review: Aleister Black in action, NXT Women’s Champion Asuka returns, Johnny Gargano vs. Raul Mendoza. [w:] Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2017-08-02].
  105. ↑ Justin James: NXT TakeOver report 8/19: Ongoing coverage of event headlined with McIntyre vs. Roode live from Brooklyn. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. August 19, 2017. [dostęp 2017-08-19].
  106. ↑ Mike Johnson: WWE NXT trio gets stable name. [w:] Pro Wrestling Insider [on-line]. September 13, 2017. [dostęp 2017-09-13].
  107. ↑ JJ Williams: NXT TV taping spoilers: The Undisputed Era continues. [w:] Wrestling Observer Newsletter [on-line]. September 14, 2017. [dostęp 2017-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (września 15, 2017)].
  108. ↑ a b c Metzger's ROH TV Report 9/13: A.J. Styles vs. Kyle O'Reilly stand-out singles match, Briscoes vs. Young Bucks stand-out tag match, first episode post-ROH Title change.
  109. ↑ ROH Report for Feb. 23 – Kevin Steen vs. Kyle O'Reilly. Fight Network, 2014-02-23. [dostęp 2014-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-06)].
  110. ↑ SHOW RESULTS – 3/21 AAW Anniv. Show in Berwyn, Ill.: Cabana & Jacobs in main event, AAW Tag Title match, more. PWTorch.com, 2014-03-21. [dostęp 2014-03-22].
  111. ↑ Guerrilla Reviewfare: PWG Battle of Los Angeles 2013 – Night 2. 411mania.com, 2013-08-30. [dostęp 2013-10-20].
  112. ↑ PWG Battle of Los Angeles Night 2. Pro Wrestling Guerrilla. [dostęp 2013-08-30].
  113. ↑ a b Radican's ROH Review Series: "Aftershock" 7/12 – Alexander-O'Reilly, Steen farewell tour begins, Hardy-Elgin main event.
  114. ↑ All Star Weekend 9 – Night Two. [w:] Pro Wrestling Guerrilla [on-line]. [dostęp 2013-09-20].
  115. ↑ James Caldwell (December 18, 2015). "12/18 ROH Final Battle PPV Results – Caldwell's Complete Live Report". Pro Wrestling Torch. Retrieved June 27, 2016.
  116. ↑ James Caldwell (May 8, 2016). "5/8 ROH Global Wars PPV Results – Caldwell's Complete Live Report". Pro Wrestling Torch. Retrieved June 27, 2016.
  117. ↑ Radican's PWG DVD Review Series: "BOLA 2013: Night 1" 8/30 – Elgin-Swann, O'Reilly-Trent MOTYC, Young Bucks & Cole-Hooligans & TJP main event. PWTorch.com, 2013-08-30. [dostęp 2013-10-20].
  118. ↑ Radican's PWG DVD Review Series: "BOLA 2013: Night 2" 8/31 – Show of the Year candidate Steen-Gargano, O'Reilly-ACH, Young Bucks & Cole vs. LeRae & Fox & Swann. Pro Wrestling Torch, 2013-08-31. [dostęp 2013-12-22].
  119. ↑ 100 Percent Fordified: Ring of Honor Reclamation Night 1 posted by Kevin Ford on 09.11.2013.
  120. ↑ 【『Super Jr.』出場メンバーが決定！】オスプレイ、ボラドール、サイダルが初出場！ "14年覇者"リコシェ！"昨年準優勝"オライリーも参戦！【SJ23】. [w:] New Japan Pro Wrestling [on-line]. May 3, 2016. [dostęp 2016-05-03]. (jap.).
  121. ↑ High Risk Wrestling.
  122. ↑ HRW Tag Team Championship history.
  123. ↑ Pro Wrestling Illustrated (PWI) 500 for 2016. [w:] The Internet Wrestling Database [on-line]. [dostęp 2016-09-01].
  124. ↑ ROH World Tag Team Championship #1 Contendership Lottery Tournament.
  125. ↑ 2012 SoCal Year End Awards. [w:] SoCal Uncensored [on-line]. March 4, 2013. [dostęp 2015-08-07].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Personel WWE
Raw
Zawodnicy
Zawodniczki
Stajnie i tag teamy
Inni pojawiający się na wizji
Sędziowie
SmackDown
Zawodnicy
Zawodniczki
Stajnie i tag teamy
Inni pojawiający się na wizji
Sędziowie
Niewyłączni
Zawodnicy
Zawodniczki
NXT
Zawodnicy
Zawodniczki
Stajnie i tag teamy
Inni pojawiający się na wizji
Sędziowie
  • Adrian Butler
  • Chip Danning
  • Dallas Irvin
  • Derek Sanders
  • Felix Fernandez
  • Jeremy Marcus
  • Joey Gonzalez
  • Victoria D'Errico
Performance Center
Zawodnicy
  • Anthony Luke
  • BJ Ray
  • Cam Gagnon
  • Chase Kline
  • Coy Wanner
  • Cutler James
  • Drake Morreaux
  • Drake Stewart
  • Elijah Holyfield
  • Harlem Lewis
  • Hayden Pittman
  • Hunter Smallback
  • Jasper Troy
  • Josh Black
  • Kale Dixon
  • Keanu Carver
  • Kyle Klink
  • Niko Vance
  • Saquon Shugars
  • Shiloh Hill
  • Trill Williams
  • Troy Yearwood
  • Uriah Connors
Zawodniczki
  • Ajiea Lee Hargrave
  • Bayley Humphrey
  • Dani Raye
  • Darci Khan
  • Derrian Gobourne
  • Hayley Montoya
  • Kali Armstrong
  • Karyn Best
  • Lainey Reid
  • Layla Diggs
  • Leigh Laurel
  • Penina Tuilaepa
  • Sirena Linton
  • Tatyanna Dumas
  • Tyra Mae Steele
  • Zena Sterling
Zespół
Osobistości telewizyjne
Ambasadorzy
Scenarzyści
  • Alex Williams
  • Andrea Concepcion
  • Brian Parise
  • Christian Scovell
  • Christine Lubrano
  • Drake Maverick
  • Ed Koskey
  • Eric Watts
  • Gabe Sapolsky
  • George Carroll
  • Jeremy Borash
  • Jim Smallman
  • John Swikata
  • Johnny Russo
  • Jonathan Baeckstrom
  • Patrick Scott
  • Ryan Ward
Producenci
Personel wykonawczy
Posiadacze ROH World Championship
2002–2009
2010–2019
2020–2029
Posiadacze ROH World Tag Team Championship
2002–2009
2010–2019
2020–2029
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kyle_O’Reilly&oldid=71827864”