Ludwik IV legnicki – Wikipedia, wolna encyklopedia
książę legnicki | |
Okres | od 1654 |
---|---|
Dane biograficzne | |
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Ojciec | |
Matka | |
Rodzeństwo | Jerzy III |
Małżeństwo | Anna Zofia mekleburska |
Dzieci | Chrystian Albert |
Ludwik IV (ur. 19 kwietnia 1616 w Brzegu, zm. 24 listopada 1663 w Legnicy) – książę legnicki, syn księcia brzeskiego Jana Chrystiana i Doroty Sybilli[1], brat Jerzego III i Chrystiana.
W 1639 po śmierci ojca Jana Chrystiana wraz z braćmi odziedziczył księstwo legnicko-brzeskie. Po śmierci Jerzego Rudolfa w 1653 nastąpił podział księstwa między trzech synów Jana Chrystiana; w 1654 bracia podzielili między siebie księstwo legnicko-brzeskie; drogą losowania Ludwik otrzymał księstwo legnickie[2].
18 maja 1649 poślubił Annę Zofię, córkę Jana Albrechta II, księcia meklemburskiego na Güstrow, z którą doczekał się przedwcześnie zmarłego syna Chrystiana Alberta (1651–1652)[1].
Zmarł w 1663, został pochowany 12 marca 1664 w Mauzoleum Piastów Śląskich, znajdującym się przy Kościele św. Jana Chrzciciela w Legnicy[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Jasiński 1973 ↓, s. 251.
- ↑ Boras 1974 ↓, s. 411.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kazimierz Jasiński: Rodowód Piastów śląskich. Tom 1: Piastowie wrocławscy i legnicko-brzescy. Ossolineum, 1973.
- Zygmunt Boras: Książęta piastowscy Śląska. Katowice: 1974.