Mała Wieś (województwo świętokrzyskie) – Wikipedia, wolna encyklopedia
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2021) | 100[2] |
Strefa numeracyjna | 15 |
Kod pocztowy | 28-210[3] |
Tablice rejestracyjne | TSZ |
SIMC | 0788360[4] |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego | |
Położenie na mapie powiatu staszowskiego | |
Położenie na mapie gminy Bogoria | |
50°39′51″N 21°17′11″E/50,664167 21,286389[1] |
Mała Wieś – wieś sołecka[5] w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Bogoria[4][6].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Dawne części miasta – obiekty fizjograficzne
[edytuj | edytuj kod]W latach 70. XX wieku przyporządkowano i opracowano spis lokalnych części integralnych dla Małej Wsi zawarty w tabeli 1. Mała Wieś
Tabela 1. Wykaz urzędowych nazw miejscowych i obiektów fizjograficznych[7] Nazwa wsi – miasta Nazwy części wsi
– miastaNazwy obiektów fizjograficznych
– charakter obiektuI. Gromada BOGORIA
- Mała Wieś
- Mała Wieś-Dwór
- Wiktorówka
- Zacisze
- Choiny — pole
- Dąbrówka — las, pole, łąka
- Dół Klimentowski — jar
- Góry — pole
- Muły — las, pole
- Ogrody — pole
- Pałąk — pastwisko, pole
- Pastwiska — doły, pole
- Pod Buczyną — pole
- Pod Grzybowem — pole
- Pod Przepaścią — pole
- Porąbka — las
- Skoczylas — pole
- Śmiłów — pole
- Wielka Góra — zarośla
- Wiktorówka — pole
- Za Wsią — pole
- Zacisze — łąka, pole
- Zagumnie — pole
Historia
[edytuj | edytuj kod]W wieku XV miejscowość była wydzielana z Wysoczek (ob. Wysoki) i określana jako Wysoczki „quarta“ alias Mała Wieś. Należała wówczas do parafii Kiełczyna. Była własnością Cedrów herbu Gryf, obejmowała 5 łanów i 1. zagrodnika, dających kolegiacie sandomierskiej dziesięcinę wartości do 5 grzywien.
Karczmarze siedzieli na rolach kmiecych. Jeden folwark rycerski dawał dziesięcinę plebanowi w Kiełczynie (Długosz L.B. t.I, 318, 319, t.II, 332, 333)[8].
Urodził się tu Antoni Wiktorowski (ur. 11 czerwca 1893) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari. We wsi wzniesiono obelisk w tablicą upamiętniający miejsce urodzenia Wiktorowskiego[9].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 76511
- ↑ Wieś Mała Wieś w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-10-20] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 770 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-04-18].
- ↑ Jednostki pomocnicze gminy Bogoria. Urząd Gminy Bogoria. [dostęp 2015-04-18].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-03-20].
- ↑ Por. Leon Kaczmarek (red. nauk. zeszytu), Witold Taszycki (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970, s. 6-7, 77-96.
- ↑ Wysoczki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 122 .
- ↑ Gdzie spoczywa podpułkownik Antoni Wiktorowski? Rodzina czeka na te ustalenia od 70 lat - zdjęcie nr 4, „kielce.wyborcza.pl” [dostęp 2018-04-14] (pol.).
Literatura
[edytuj | edytuj kod]- Kaczmarek Leon (red. nauk. zeszytu), Taszycki Witold (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970.