Massimo Pilotti – Wikipedia, wolna encyklopedia
Massimo Pilotti (ur. 1 sierpnia 1879 w Rzymie, zm. 29 kwietnia 1962) – włoski prawnik, doktor prawa, sędzia zawodowy, Prezes Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich w latach 1952–1958.
Funkcjonariusz włoskiego wymiaru sprawiedliwości (1901), sędzia Tribunale di Roma (1913), rzymskiego sądu apelacyjnego (1923) oraz sądu kasacyjnego (1926). Pierwszy prezes Sądu Apelacyjnego w Trieście (1930). Prokurator generalny sądu kasacyjnego (1944). Prezes Tribunale superiore delle acque pubbliche (1948). Pierwszy prezes honorowy sądu kasacyjnego (1949).
Zastępca sekretarza generalnego Ligi Narodów w latach 1932–1937 oraz przewodniczący Międzynarodowego Instytutu Unifikacji Prawa Prywatnego (1944). Członek Stałego Trybunału Arbitrażowego w Hadze (1949).
Prezes Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich w latach 1952–1958.
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1929, Polska)[1]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Uroczysta dekoracja przedstawicieli państw zagr. w Poznaniu. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 212 z 15 września 1929.