Medycyna sportowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Medycyna sportowa (medycyna aktywności ruchowej) – interdyscyplinarna dziedzina wiedzy lekarskiej, obejmującą całość procesów dokonujących się w organizmie człowieka pod wpływem aktywności fizycznej lub jej braku.

Jej zadaniem jest sprawowanie opieki medycznej nad człowiekiem aktywnym ruchowo (zdrowym, jak i chorym, we wszystkich okresach życia). Zajmuje się nie tylko zawodnikami sportowymi, ale wszystkimi osobami aktywnymi fizycznie oraz tymi, którzy powinny być aktywne fizycznie.

Obejmuje:

• kwalifikację do uprawiania sportu, mającą na celu wykluczenie ewentualnych przeciwwskazań zdrowotnych istotnych dla danej dyscypliny sportowej;
• okresowe badania kontrolne osób uprawiających sport, umożliwiające wykrycie ewentualnych zmian zachodzących w organizmie pod wpływem uprawiania określonej dyscypliny sportu;
• optymalizowanie metod żywienia i treningu sportowców;
• kontrole efektów stosowanych metod treningowych;
• walkę z niedozwolonym wspomaganiem zdolności wysiłkowych organizmu czyli dopingiem;
• zapobieganie kontuzjom i urazom;
• leczenie uszkodzeń ciała powstałych w wyniku uprawiania sportu;
• rehabilitację i odnowę biologiczną.

Wykorzystuje osiągnięcia z zakresu chirurgii ogólnej, ortopedii i traumatologii narządu ruchu, pediatrii, chorób wewnętrznych, kardiologii, a także biologii, biochemii, fizjologii wysiłku, antropologii, psychologii, higieny, teorii żywienia i metodyki treningu sportowego.

Medycyna sportowa jest w Polsce specjalizacją lekarską^[1], której konsultantem krajowym od 19 lutego 2020 jest dr Andrzej Rakowski^[2].

• sprawność fizyczna
• motoryczność
• test wysiłkowy
• ergospirometria
• pułap tlenowy
• Światowa Agencja Antydopingowa

• Definicje i zrozumienie istoty i znaczenia medycyny sportowej
• Portal medycyny sportowej
• Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 4 maja 2023 r. w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów (Dz.U. z 2023 r. poz. 975)

• Centralny Ośrodek Medycyny Sportowej
• Polskie Towarzystwo Medycyny Sportowej