Melchior Jan Kochnowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Melchior Jan Kochnowski

Kraj działania	I Rzeczpospolita
Data urodzenia	13 stycznia 1720
Data śmierci	30 kwietnia 1788
Biskup pomocniczy chełmski
Okres sprawowania	1775–1788
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	łaciński
Prezbiterat	10 sierpnia 1745
Nominacja biskupia	17 lipca 1775
Sakra biskupia	22 października 1775
Odznaczenia

Melchior Jan Kochnowski (ur. 13 stycznia 1720^[1][2] w Szczekocinach, zm. 30 kwietnia 1788) – rektor Akademii Zamojskiej w l. 1758–1762 i 1766–1768, biskup pomocniczy chełmski od 1781 roku, biskup tytularny Dionysias, archidiakon katedralny i oficjał generalny chełmski w 1762 roku, kanonik kapituły zamojskiej w 1745 roku^[3].

Syn Jana Kochnowskiego i Anny z domu Jarmund. Studiował w Akademii Krakowskiej (wpisany w 1735), gdzie uzyskał stopień bakałarza (15 listopada 1738). Od 1739 r. był profesorem w Akademii Zamojskiej. W 1741 r. uzyskał doktorat z filozofii. W Akademii Zamojskiej wykładał poetykę, następnie retorykę, dialektykę (1743–1746), wymowę (1747–1751), prawo kanoniczne (1758–1762). W 1749 r. wizytował kolonię akademicką w Ołyce. Został doktorem obojga praw oraz dziekanem wydziału, wicekanclerzem i rektorem Akademii Zamojskiej (1758–1762 i 1766–1768). Był wychowawcą dzieci Franciszka Salezego Potockiego.

Sprawował następujące urzędy kościelne: kanonik, kustosz kolegiaty zamojskiej, archidiakon katedralny i oficjał generalny chełmski. W roku 1775 został mianowany biskupem pomocniczym chełmskim z tytułem biskupa dionizeńskiego (Dionysiensis). Konsekracji dokonał bp Antoni Onufry Okęcki 22 października 1775 w kolegiacie warszawskiej. Melchior Jan Kochnowski objął prepozyturę w Turobinie w 1783 r., zaś z ramienia kapituły katedralnej chełmskiej był deputatem na Trybunał Główny Koronny w Piotrkowie (1787).

Z uwagi na zaangażowanie polityczne ówczesnego ordynariusza – biskupa Macieja Garnysza, który stale przebywał w Warszawie – samodzielnie zarządzał diecezją chełmską. W dużej mierze czynił to już wcześniej, m.in. jako oficjał udzielił dyspensy (indultu) na ślub bez zapowiedzi Szczęsnego Potockiego z Gertrudą Komorowską (1770)^[4].

Znany z pracowitości, co potwierdzają m.in. liczne publikacje, wizytacje duszpasterskie i konsekracje kościołów na terenie diecezji.

• Stanisław Tworek, Kochnowski Melchior Jan, w: Polski Słownik Biograficzny, t. XIII, s. 217-218.

• Twórczość Melchiora Jana Kochnowskiego w Bibliografii Polskiej Estreichera, T. 19/III/08, s. 374-377
• Melchior Jan Kochnowski w catholic-hierarchy.org

• Dzieła Melchiora Jana Kochnowskiego w bibliotece Polona