Michael Dudikoff – Wikipedia, wolna encyklopedia

Michael Dudikoff
Ilustracja
Michael Dudikoff w 2013
Imię i nazwisko

Michael Joseph Stephen Dudikoff

Data i miejsce urodzenia

8 października 1954
Redondo Beach

Zawód

aktor, producent filmowy

Współmałżonek

Belle Dudikoff
(od 2004)

Lata aktywności

1978–2004, od 2013

Michael Dudikoff, właśc. Michael Joseph Stephen Dudikoff II[1] (ur. 8 października 1954 w Redondo Beach) – amerykański aktor i producent filmowy. Odtwórca roli szeregowego Joego Armstronga w filmie Amerykański ninja (1985).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Redondo Beach jako syn Rity T. (z domu Girardin) i Michaela Josepha Dudikoffa[2]. Jego ojciec urodził się w Nowym Jorku jako dziecko rosyjskich imigrantów, a jego matka była pochodzenia francusko-kanadyjskiego. Wychowywał się w Torrance w Kalifornii. W dzieciństwie cierpiał na astmę. Jego pasją stał się surfing, brał udział w maratonach pływackich, biegach na wytrzymałość i trenował walki wschodnie. Po ukończeniu Redondo Union High School i West Torrance High School w Torrance, studiował psychologię dziecięcą w Harbor College[3]. Pracował w zakładzie wychowawczym jako psycholog, gdzie w 1975 łowca talentów namówił go do udziału w reklamie firmy Adidas[4]. To obudziło w nim ambicje aktorskie. Trenował karate, aikido, judo i brazylijskie jiu-jitsu pod kierunkiem Roriona Gracie[5].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W nadziei na występ na większym ekranie przeniósł się w 1978 do Hollywood. Znalazł agenta w Mary Webb Davis Agency w Los Angeles i rozpoczął pracę jako model reklamujący wyroby Calvina Kleina, Coca-Colę i „GQ”. Zaczął od małych ról w operze mydlanej CBS Dallas (1978)[6], sitcomach ABC – fantasy Poza błękit (Out of the Blue, 1979) i familijnym Szczęśliwe dni (Happy Days, 1979, 1980)[7].

Zadebiutował na kinowym ekranie w czarnej komedii Czarny marmur (The Black Marble, 1980)[8]. Trzy lata później pojawił się jako mężczyzna przy barze w kontrowersyjnym i ocenzurowanym dramacie Arthura Hillera Kochać się (Making Love, 1982)[9] u boku Michaela Ontkeana, Kate Jackson i Harry’ego Hamlina oraz zagrał nieco większą rolę poborowego, jednego z komputerowych wojowników w filmie sci-fi TRON (1982) z Jeffem Bridgesem i Bruce’em Boxleitnerem. Lepiej wiodło mu się jednak w telewizji dzięki dramatowi ABC Najlepsza mała dziewczynka w świecie (The Best Little Girl in the World, 1981) z Jennifer Jason Leigh. Od 30 września do 9 grudnia 1982 występował jako Douggie Krebs, starszy syn, wyjątkowo tępy sportowiec, zajęty chęcią gry w piłkę nożną w sitcomie ABC Gwiazda rodziny (Star of the Family) z Brianem Dennehy[10]. W sequelu miniserialu ABC – ekranizacji powieści Johna Jakesa Północ – Południe II (North and South, Book II, 1986) został obsadzony w roli podporucznika Rudy’ego Bodforda.

Dudikoff jako Douggie Krebs w Star of the Family (1982)

Przełom w karierze przyniosła kreacja Joego Armstronga, świetnie wyszkolonego w sztuce ninjutsu, który rozwiązuje zagadkę tajemniczych napadów wojowników ninja na wojskowe konwoje, przeciwstawiającego się skorumpowanym oficerom w mocnym i dynamicznym sensacyjnym filmie sztuk walki Sama Firstenberga Amerykański wojownik (American Ninja, 1985), gdzie zaimponował w scenach walk we wschodnim stylu[11][12]. Sukces sprawił, że wcielał się w tę postać jeszcze dwukrotnie w sequelach Cannon Films: Amerykański ninja 2: Konfrontacja (American Ninja 2: The Confrontation, 1987) i Amerykański ninja 4: Unicestwienie (American Ninja 4: The Annihilation, 1990)[13].

Zagrał asystenta Blastera (Reb Brown) w czarnej komedii Teda Kotcheffa Niespotykane męstwo (Uncommon Valor, 1983) o wojnie w Wietnamie, Marlowe’a Hammera (nazwisko postaci nawiązuje do Philipa Marlowe’a w hołdzie złożonym ikonie kryminału Raymonda Chandlera), który spędził 15 lat w schronie przeciwatomowym–pułapce, w 2010 wydostaje się na wolność w postapokaliptycznej komedii fantastycznonaukowej Alberta Pyuna Radioaktywne sny (Radioactive Dreams, 1985), kapitana Matta Huntera, byłego pracownika wywiadu wojskowego, który zrezygnował ze stanowiska, aby po śmierci rodziców zająć się siostrą w dreszczowcu Sama Firstenberga Siła pomsty (Avenging Force, 1986)[14], porucznika Jeffreya Knighta w dramacie wojennym Aarona Norrisa Dowódca plutonu (Platoon Leader, 1988)[15] o wojnie w Wietnamie, poszukiwacza przygód Johna Hamiltona w przygodowym dramacie sensacyjnym Steve’a Carvera Rzeka śmierci (River of Death, 1989)[16] na podstawie powieści Alistaira MacLeana, generała Lee w komedii wojennej Rogera Spottiswoode’a Air America (1990), Lawsona – pogromcę wrednych autostopowiczów w dreszczowcu slasherze Nocna przejażdżka (Midnight Ride, 1990)[17], dzielnego żołnierza pułkownika Douga Matthewsa w dramacie kryminalnym Teda Posta Ludzka tarcza (The Human Shield, 1992)[18] o wojnie iracko-irańskiej, szalonego straceńca Daniela „Maca” MacDonalda w komedii sensacyjnej Na pomoc (Rescue Me, 1992)[19], agenta antyterrorystycznego Merrilla Rossa w czarnej komedii Łańcuch poleceń (Chain of Command, 1994), policjanta Nicka Jamesa w dramacie fantastycznonaukowym Żołnierze zagłady (Cyberjack, 1995)[20], dowódcę United States Navy SEALs Jamesa Cartera w dramacie sensacyjnym Andrew Stevensa Nuklearny szantaż (Crash Dive, 1996), kowboja Michaela Athertona w westernie Freda Olena Raya Rewolwerowiec (The Shooter, 1997), byłego oficera United States Marine Corps dr Ricka Hardinga, pracującego w FBI jako naukowiec broni chemicznej w dramacie sensacyjnym Rozkaz – Unicestwić (Strategic Command, 1997), testowego pilota i eksperta od lotów próbnych Vince’a Connersa w filmie akcji Czarny grom (Black Thunder, 1998)[21] i Rusty’ego w komedii Jerry’ego Springera Nic do ukrycia (Ringmaster, 1998)[22].

W telewizyjnym dreszczowcu ABC Kobieta, która zgrzeszyła (The Woman Who Sinned, 1991) z Susan Lucci wcielił się w postać psychopatycznego fotografa Evana Gannsa[23][24]. Od 16 września 1993 do 13 maja 1994 grał postać Roberta „Scandala” Jacksona w sensacyjnym serialu przygodowym Stephen J. Cannell Productions Cobra[25]. W dreszczowcu Sidneya J. Furiego W jej obronie (In Her Defense, 1999) z Marlee Matlin został obsadzony w roli prawnika Andrew Garfielda, który musi bronić nie słyszącą kochankę, oskarżoną o morderstwo męża, które sam popełnił[26]. Za rolę Pana Lindbergha w dreszczowcu psychologicznym fantasy Wysypisko śmieci (Landfill, 2021) otrzymał nagrodę lutową dla najlepszego aktora drugoplanowego na Hollywood Blood Horror Festival w Los Angeles[27].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

18 września 2004 zawarł związek małżeński z Belle, z którą ma troje dzieci.

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Filmy

[edytuj | edytuj kod]

Seriale

[edytuj | edytuj kod]
  • 1978: Dallas jako Joe Newcomb
  • 1979: Poza błękit (Out of the Blue) jako Lenny
  • 1979-1980: Happy Days jako Jason/Jim
  • 1982: Gwiazda rodziny (Star of the Family) jako Douggie Krebs
  • 1983: Gimme a Break! jako Greg Hartman
  • 1986: Północ – Południe II (North and South, Book II) jako podporucznik Rudy Bodford
  • 1994: Historias de la puta mili
  • 1993-94: Kobra (Cobra) jako Robert „Scandal” Jackson Jr.
  • 2013: Zombie Break Room jako Tank Dempsey
  • 2019: Green Valley jako wujek Rik

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Michael J Dudikoff, Born 10/08/1954 in California. CaliforniaBirthIndex.org. [dostęp 2025-02-23].
  2. ↑ Michael Dudikoff – What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2025-02-23]. (ang.).
  3. ↑ Susan King, Now That He’s Had His Kicks, „Los Angeles Times”, 16 listopada 1991 [dostęp 2025-02-23] (ang.).
  4. ↑ Michael Dudikoff. ČSFD.cz. [dostęp 2016-01-15]. (cz.).
  5. ↑ Michael Dudikoff. Martial Arts Entertainment, 30 maja 2015. [dostęp 2025-02-23]. (ang.).
  6. ↑ Jason Buchanan: Michael Dudikoff Biography. AllMovie. [dostęp 2025-02-23]. (ang.).
  7. ↑ Michael Dudikoff. Listal. [dostęp 2025-02-24]. (ang.).
  8. ↑ Michael Dudikoff Biography (1954–). Film Reference. [dostęp 2016-01-15]. (ang.).
  9. ↑ Kochać się (1982). queer.pl. [dostęp 2016-01-15]. (pol.).
  10. ↑ John J. O’Connor, TV: 2 Comedy Series Have Thair Premieres, „The New York Times”, 30 września 1982 [dostęp 2025-02-23] (ang.).
  11. ↑ Celia Wren, Film; Martial-Arts Movies Find a Home In South Africa, „The New York Times”, 23 lutego 1992 [dostęp 2025-02-23] (ang.).
  12. ↑ „Bravo Girl”, Michael Dudikoff: American Fighter, Nr 9/13 września 1989, s. 88
  13. ↑ Michael Dudikoff. Rotten Tomatoes. [dostęp 2025-02-23]. (ang.).
  14. ↑ Nina Darnton, Film: 'Avenging Force', with Michael Dudikoff, „The New York Times”, 13 września 1986 [dostęp 2025-02-23] (ang.).
  15. ↑ Platoon Leader (1988). Encyclopedia.com. [dostęp 2025-02-24]. (ang.).
  16. ↑ Norris, Dudikoff, łubudubu. „Film”. nr 27 (2190/XLVI), s. 18–19, 7 lipca 1991. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 
  17. ↑ Midnight Ride (1990). Encyclopedia.com. [dostęp 2025-02-24]. (ang.).
  18. ↑ The Human Shield (1992). Encyclopedia.com. [dostęp 2025-02-24]. (ang.).
  19. ↑ Rescue Me (1992). Encyclopedia.com. [dostęp 2025-02-24]. (ang.).
  20. ↑ Cyberjack (1995). Encyclopedia.com. [dostęp 2025-02-24]. (ang.).
  21. ↑ Black Thunder (1998). Encyclopedia.com. [dostęp 2025-02-24]. (ang.).
  22. ↑ Stephen Holden, Film Review; Like Celebrities, but They Throw Chairs, „The New York Times”, 25 listopada 1998 [dostęp 2025-02-23] (ang.).
  23. ↑ Lynne Heffley, TV Reviews: Susan Lucci Is the 'Woman Who Sinned', „Los Angeles Times”, 16 listopada 1991 [dostęp 2025-02-24] (ang.).
  24. ↑ Susan Lucci’s „The Woman Who Sinned” and the Vapidity of Infidelity. Cranky Lesbian, 3 stycznia 2022. [dostęp 2025-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-02-24)]. (ang.).
  25. ↑ N.F. Mendoza, With An Eye On...: Michael Dudikoff rides the fast lane with 'Cobra' series, „Los Angeles Times”, 30 stycznia 1994 [dostęp 2025-02-23] (ang.).
  26. ↑ „In Her Defense”: A Dreary Canadian Neo-Noir with a Joe Eszterhas Twist. Cranky Lesbian, 5 stycznia 2022. [dostęp 2025-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-02-24)]. (ang.).
  27. ↑ Michael Dudikoff Biography, „TV Guide” [dostęp 2025-02-23] [zarchiwizowane z adresu] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Portret na życzenie: Michael Dudikoff. „Film”. nr 15 (2075/XLIV), s. 22, 9 kwietnia 1989. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michael_Dudikoff&oldid=76105771”