Mieczysław Altman – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mieczysław Altman (ur. 2 grudnia 1916 w Kutnie, zmarł 14 grudnia 1997 w Pittsburgh^[1]) – polski matematyk pochodzenia żydowskiego, od lat 70. pracujący w USA.

W 1937 rozpoczął studia matematyczne na Uniwersytecie Warszawskim, po wybuchu II wojny światowej przedostał się do Lwowa, gdzie studiował pod kierunkiem Stefana Banacha (był jego ostatnim uczniem). W 1941 wyjechał ze Lwowa w związku z wybuchem wojny niemiecko-sowieckiej, kontynuował studia na Uniwersytetach w Swierdłowsku (1941-1942) i Taszkencie (1942-1944). W Taszkencie obronił pracę magisterską (1944) i pracę doktorską (1948). W 1949 powrócił do Polski, w latach 1949-1969 pracował w Instytucie Matematycznym PAN, od 1957 jako docent, od 1958 jako profesor. W latach 1958–1969 kierował Zakładem Metod Numerycznych. W 1969 wyjechał wraz z rodziną do USA, od 1970 pracował na Louisiana State University, w 1987 przeszedł na emeryturę.

W swoich badaniach zajmował się najpierw metodami numerycznymi w analizie funkcjonalnej. W 1958 otrzymał Nagrodę im. Stefana Banacha, w latach 1962-1963 był wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Matematycznego. W 1977 opublikował książkę Contractors and contractor directions - Theory and applications.

Jest pochowany na Golden Cemetery w Golden, w hrabstwie Jefferson, w stanie Kolorado (USA)^[2].

Jego rodzeństwo zginęło w czasie II wojny światowej w getcie łódzkim, jego syn Tom Altman jest profesorem na Uniwersytecie Kolorado.

• Christoph Roland Méthodes d'Accélération de Convergence en Analyse Numérique et en Statistique
• nota na stronie jointmathematicsmeetings.org
• nota na stronie University of Colorado